موسیقی مقامی بخشی از هویت فرهنگی دیار خورشید/ دوتار هنوز نفس می‌کشد

کوک نبودن دوتار

غمخوار احمدی، دل بسته موسیقی مقامی است و باور دارد که پا نهادن در وادی موسیقی اصیل مقامی زحمت و رنج زیادی دارد و به آسانی مهیا نمی شود. در این خصوص باب گفتگو با استاد پیمان غمخوار احمدی این استاد ارزنده دوتار که توانسته در سال ۷۵ موسیقی فجر بخش جوان رتبه برتر و در سال ۷۹ در تک نوازی کرمان رتبه اول کسب کرده باز کردیم.

پیمان غمخوار احمدی استاد و سازنده ۴۳ ساله ساز دوتار از آشنای و علاقه خود به دوتار در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد،  می‌گوید: من در خانواده‌ای بزرگ شدم که موسیقی مقامی و دوتار به صورت ارثی به پدر بزرگم، عمو و پدرم رسیده است و من از ۱۴ سالگی وارد این حرفه شدم و ۲ سال است که ساز دوتار می‌سازم.

او بیان می کند: موزیکلوژیست‌ها بر این باورند که دوتار سابقه چندین هزار ساله دارد و مادر ساز‌های زهی زخمه‌ای در ایران است.

غمخوار احمدی با اشاره به دلایل استقبال کم مردم به دوتار می‌افزاید: یکی از عواملی که مردم کمتر به موسیقی مقامی علاقه نشان می دهند تغییر سلیقه مردم است به طوری که  قدیم در منطقه خراسان فقط موسیقی که مردم گوش می دادن  موسیقی منطقه خودشان بوده، ولی امروزه افراد به موسیقی‌های غربی و پاپ بیشتر گرایش پیدا کرده اند.

او در ادامه می‌گوید: پخش بیشتر موسیقی پاپ نسبت به موسیقی مقامی در رسانه‌ها خود یکی از عواملی است که مردم کمتر این نوع از موسیقی را بشناسند همچنین عدم سواد موسیقیایی مردم نیز باعث شده دوتار مظلوم واقع بشه به طوری که استاد پور عطایی که یکی از بهترین نوازنده‌ای دوتار در کشور است که کل دنیا کار‌های او را دنبال می‌کنند، ولی متاسفانه خود مردم ایران پور عطایی را نمی شناسند.

استاد و سازنده دوتار می‌افزاید: موسیقی مقامی بخشی از هویت فرهنگی ایران است و صدا وسیما می تواند در معرفی موسیقی مقامی هر منطقه نقش بسیار موثری داشته باشد.

غمخوار احمدی از مشکلات خود و هنرمندان این موسقی می‌گوید: یکی از مشکلات مهم موسیقی مقامی در بخش آموزشی است که متاسفانه کلاس‌های آموزشی دوتار هستند که مدرک آموزشگاه موسیقی از وزارت ارشاد ندارند و بدون مجوز در حال آموزش دادن اشتباه ساز دوتار هستند، همچنین درآمد پایین و امرار معاش سخت هنرمندان یکی دیگر از مشکلاتی هست که خیلی از هنرمندان مجبور شده اند دوتار را بذارند کنار و به دنبال کار دیگری باشند.

دوتار عشق می خواهد

فاطمه بابایی هنرجوی دوتار در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، بیان می کند: من از بچگی با ساز دوتار بزرگ شده ام و به دلیل علاقه زیادم به این موسیقی مقامی دو سال است که وارد عرصه این هنر شدم و به صورت جدی و حرفه‌ای دوتار را دنبال می‌کنم.

او که دانشجویی ادبیات است از دوتار می گوید: ساز دوتار سازی عارفانه بوده و مقام‌هایی که دارد پشت هر مقام آن یک دستان و تارخچه‌ای نهفته است که باعث تمایز آن نسبت به بقیه ساز‌ها شده است.

بابایی می‌افزاید:هدف من از یادگیری دوتار عشق و علاقه‌ای که به این ساز دارم و قصد دارم در کنار شغلی که انتخاب میکنم موسیقی را ادامه بدم.

دوتار اولویت فرهنگ وارشاد

موسیقی مقامی، یادگار جلوه‌های زیبایی از فرهنگ دیرینه مشرق زمین است که از دگرگونی اعصار در امان مانده است. نغماتی در این موسیقی است که به عهده باستان برمیگردد وآنچه مد نظرهنرمندان و مردم سرزمین آفتاب است، ((مقام))می باشد که در باور مردم خراسان از شان و منزلت بالایی برخورده بوده و به دیده تقدس به آن می‌نگرندو تمام افراد جامعه در شکل گیری و نقل روایت آن سهم دارند؛ و اگر بخواهیم موسیقی مقامی دیار خورشید را بررسی کنیم باید پهنه این دیار را از کرانه‌های  خزر تا پهنه‌های نسا و مرو و تا کویر‌های خراسان و هرات، مرز چین و هند را مورد کاوش قرار داد.

گزارشگر//حامد صبور

انتهای پیام/