دفع پروتئین در ادرار نشانه چیست؟ / زیبایی صورت و داروی آلزایمر را از این ماده غذایی بخواهید

به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، در این گزارش جدیدترین دانستنی‌های روز پزشکی که هر روز با آن سر و کار دارید را دنبال می‌کنیم.

دفع پروتئین
گاه برخی افراد در اثر بیماری های مختلف یا به دلیل حالات فیزیولوژیکی دچار دفع پروتئین می شوند. اما گاهی اوقات بدون وجود بیماری خاصی، سر پا ایستادن طولانی هم باعث پروتئینوری می‌شود که آن را پروتئینوری ارتواستاتیک می‌نامند. ممکن است پس از ورزش کردن شدید، تغییر در وضعیت بدن، تب یا نارسائی احتقانی قلب هم این عامل دیده شود. هرگاه میزان پروتئین در ادرار، بیش از حد مجاز خود شود به آن پروتئینوری یا دفع پروتئین از ادرار گفته می‌شود. این موضوع یکی از نشانه های بیماری کلیوی است که معمولا برای بیماران اتفاق خواهد افتاد.

پروتئین‌ها یکی از اجزاء اصلی تمامی اعضای بدن ما هستند،  زیرا پروتئین در ماهیچه ها، استخوان ها، مو‌ها و ناخن‌ها وجود دارند. پروتئین‌هایی که در خون ما هستند هم کار‌های مهمی انجام می‌دهند. آن‌ها ما را از عفونت حفظ می‌کنند و به لخته شدن خون کمک خواهند کرد، بنابراین مهم است که سطح مناسبی از پروتئین را در بدن خود حفظ کنید. کلیه‌ها وقتی سالم هستند وظیفه انجام این کار را بر عهده دارند.

اما کلیه‌های آسیب دیده، ممکن است پروتئین‌هایی مانند آلبومین را از خون به ادرار برسانند. البته دفع پروتئین از ادرار می تواند به دلیل تولید بیش از حد پروتئین در بدن باشد؛ بنابراین اگر در آزمایش ادرار پروتئین شما زیاد باشد، احتمال دارد که بیماری کلیوی داشته باشید.

پروتئین بالا در ادرار می تواند  ادرار را کف آلود کند. همچنین کمبود پروتئین در بدن ممکن است باعث ورم دست، پا، شکم و یا صورت شود.
البته این موارد نشانه‌های حتمی برای این مشکل نیستند و اکثرا دفع پروتئین از ادرار هیچ علامتی ندارد و فقط در آزمایش ادرار مشخص می‌شود.
وجود یا نبود گلبول‌های قرمز و گلبول‌های سفید در ادرار بیمارانی که پروتئین دفع می‌کنند، در تشخیص بیماری اهمیت دارد. در این شرایط بیماران برای اقدامات تکمیلی باید به نفرولوژیست (فوق‌تخصص بیماری‌های کلیه)  مراجعه کنند.

بیشتر بخوانید: عارضه‌ فصل سرد که دشمن پوست است

آستاگزانتین
یکی از قوی‌ترین کاروتنوئید‌ها وآنتی اکسیدان‌های موجود در طبیعت است که از کاهش چین و چروک‌ها گرفته تا ارتقاء عملکرد بدن، خواص زیادی دارد. این رنگدانه قدرتمند در برخی از انواع غذا‌های دریایی وجود دارد و آن‌ها را به رنگ قرمز مایل به نارنجی در می‌آورد. این ماده برای حمایت از قدرت بینایی، ترویج سلامت مغز و قلب و حتی افزایش باروری در مردان مفید است.

 آستاگزانتین یک نوع کاروتنوئید و یک رنگدانه طبیعی است که در انواع مواد غذایی یافت می‌شود. به طور خاص، این رنگدانه مفید رنگ قرمز پرتقالی را به مواد غذایی مانند کریل، جلبک، سالمون و خرچنگ می‌دهد. این آنتی اکسیدان را می‌توان در فرم مکمل هم یافت و گاهی برای رنگی کردن غذا در خوراک حیوانات و ماهی‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کاروتنوئید اغلب در کلروفیتا وجود دارد که شامل یک گروه از جلبک‌های سبز می‌شود.

آستاگزانتین یکی از قوی‌ترین آنتی اکسیدان‌های موجود در طبیعت است که اغلب به نام پادشاه کاروتنوئیدها  نیز شناخته می‌شود. در واقع، توانایی این ماده همان طور  که سن بالاتر می‌رود، در کاهش خطر ابتلا به اختلالاتی مانند بیماری آلزایمر یا پارکینسون افزایش می‌یابد. این بیماری ها که توسط ضایعات پیشرونده نورون در مغز مشخص می‌شوند، می‌توانند منجر به نشانه‌هایی مانند کاهش قدرت حافظه، سردرگمی، لرزش، تحریک پذیری و اضطراب شوند. 

 زنبوردرمانی
برای درمان  متناسب با نوع بیماری افراد از نیش زنبور عسل، سم زنبور یا دیگر فرآورده‌های زنبور عسل استفاده می‌کنند. زهر زنبور عسل مایعی است تلخ مزه، به رنگ روشن، دارای  بوی خاص و واکنش اسیدی که در مجاورت هوا به سرعت خشک می‌شود و در اثر خشک شدن مقدار قابل توجهی  آب آن از دست می‌رود.

زهر زنبور عسل ترکیب بسیار پیچیده‌ای دارد و دست کم ۸ نوع پروتئین در آن شناسایی شده است. مهم‌ترین پروتئین‌های زهر زنبور عسل عبارتند از: ملیتین ۱، فسفولیپاز ۲ A و آپامین ۳. پنج پروتئین دیگر شامل دوپامین، هیستامین ۵، پپتید منهدم کننده سلول مست ۶، مینامین ۷ و هیالورونیداز ۸ هستند.

میزان سمیّت زهر زنبور عسل بیشتر از زهر زنبور‌های خرمایی است. اما مشخص شده است که ترکیب زهر زنبور عسل مناطق مختلف یکسان است. زنبوردرمانی عوارضی به دنبال دارد که بروز آن‌ها در بدن چندان نگران‌کننده نیست. به عنوان مثال افرادی که بعد از زنبوردرمانی دچار اختلال خواب، خارش، گرگرفتگی یا حالت تهوع می‌شوند نباید نگرانی چندانی داشته باشند، زیرا این علائم از جمله عوارضی است که در غالب بیماران پس از دریافت سم زنبور چه به صورت طبیعی و چه به صورت تزریقی دیده می‌شود و بعد از مدت زمان یک تا ۲ روز از بین می‌رود.

افراد می توانند از خمیر ماست و سدر برای کاهش میزان خارش بدن بعد از دریافت سم نیش زنبور استفاده کنند و با استفاده از این خمیر می‌توانند التهاب، خارش و قرمزی ناشی از این شیوه درمانی را به حداقل امکان برسانند.

منیزیم

کمبود منیزیم باعث چه بیماری هایی می شود؟/  علائم وجود پروتئین در ادرار