تئاتر آنلاین؛ درمانی مقطعی برای بیکاری و بی‌پولی هنرمندان

سید علی موسویان، کارگردان و بازیگر تئاتر، درباره تئاتر آنلاین به خبرنگار حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،گفت: تئاتر آنلاین بد نیست، ولی درمان قطعی برای بیکاری و بی پولی هنرمندان تئاتر نیست. تئاتر آنلاین راهکاری برای مخاطب سفت و سخت تئاتر است.

وی ادامه داد: تئاتر آنلاین همانند چسب زخمی است که می‌خواهد زخم شمشیر بر بدن را مداوا کند. هنرمند تئاتر مرده و هنرمندی که مرده است، هنرش هم مرده است.

او در خصوص بودجه تئاتری ها گفت: بودجه تئاتر به دلیل تعطیلی فعالیت هنری و جشنواره‌ها خرج نشده است و بهتر است این پول خرج هنرمندانی شود که ۹ ماه است بیکار هستند. برخی از هنرمندان تئاتر دستفروش شده اند و برخی دیگر در اسنپ مشغول به کار هستند. اصلاً دولت به فکر هنرمندان نیست و این درد بزرگ است؛ تئاتر نابود شده است.

وی ادامه داد: هنرمندی که غرورش نابود شده است چه طور می‌خواهد پیام فرهنگی به مردم بدهد؟! از او چه توقعی می‌رود تا از ارزش‌ها بگوید؟ او درگیر بی پولی است، پس چه طور می‌تواند در مسیر روشنفکری گام بردارد؟  این درد است که هنرمندان برای خرید مایحتاج زندگی قرض بگیرند.

موسویان درباره تئاتر در ایران گفت: تنها هنری که به صورت مستقیم و رخ در رخ با مخاطب در ارتباط است، تئاتر است. تئاتر در ایران جایگاهی ندارد و کرونا نشان داد که اگر تئاتر هم نباشد، برای این کشور اتفاقی نخواهد افتاد. ما از قول و قرار‌ها پشیمان گشته ایم و با یک میلیون و پانصد هزار تومان نمی‌شود، خوشحال بود.

موسویان ادامه داد: من تنها می‌گویم خود هنرمندان تئاتر باید فکری به حال خودشان کنند. دولت ثابت کرده که برای هنر ارزشی قائل نیست. قادر آشنا، مدیر کل مرکز هنر‌های نمایشی هیچ قدمی برای ما برنداشته است. مدیری که کاری نمی‌کند همان بهتر نیاید. مدیر موفق مدیری است که در شرایط بحرانی سازمان متبوعش را اداره کند وگرنه در شرایط گل و بلبل که کاری ندارد. امیدوارم زخمی که بر پیکر تئاتر خورده است، التیام یابد و هنرمندان تئاتر از افسردگی نجات یابند و شرایط آنها بهتر شود.

موسویان در پایان در خصوص نمایش‌های آتی خود هم گفت: دو نمایشم قرار بود در سال ۹۹ روی صحنه رود؛ یکی از این دو نمایش «کوچینی» بود و نمایش دیگرم «خار شتر». کوچینی قصه یک کافه قدیمی است که تبدیل به رستوران شده و کار انتقادی و طنز است. خارشتر هم نوشته من و با کارگردانی همسرم هدی آهنگر است. من به سختی برای این نمایش تهیه کننده دغدغه‌مند پیدا کردم.

انتهای پیام/