اقتصاد ورزش، حلقه مفقوده در صنعت کشور / چرا سهم ورزش در پویایی اقتصاد ایران کم است؟

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از رادیو ورزش، شیوع کرونا در ۲ سال گذشته، اقتصاد ورزش را در سراسر جهان با مشکل مواجه کرده است. شاید بیشترین ورزشی که در این مدت آسیب اقتصادی دیده است، فوتبال باشد. حذف تماشاگران از مسابقات فوتبال، باعث شد بسیاری از باشگاه‌های جهان با مشکلات اقتصادی مواجه شوند. برای مثال، آرسنال انگلستان در سال حدودا ۲۴ درصد از درآمد خود را از حضور تماشاگران تامین می‌کرد؛ اما در این ۲ سال ضرر ۱۴۴ میلیون پوندی را در این بخش تجربه کرد و همین امور باعث شد در پرداخت دستمزد ۲۳۰ میلیون پوندی به کارکنان و بازیکنان خود با مشکل مواجه شود.

بارسلونا و رئال مادرید هم که اقتصاد پویایی داشتند، در این ۲ سال به سختی افتادند؛ از جمله این که رئال راموس کهنه کار را از دست داد و مسی هم دستمزدش به نصف کاهش یافت. در حالی که اقتصاد ورزش دنیا در شرایط آسیب است، می توان حدس زد ورزش ایران که هیچ گاه به مثابه یک صنعت اقتصادزا به آن توجه نشده است، در چه شرایطی به سر می‌برد!

مجتبی قدمی، سرپرست گروه اقتصاد ورزش اداره کل ورزش و جوانان، درباره اقتصاد ورزش در کشورمان گفت: اقتصاد ورزش در کشور ما رقم قابل توجهی نیست. قبل از کرونا هم آن چنان رونق خاصی در این عرصه نداشتیم و سهم ورزش از تولید ناخالص ملی کمتر از یک درصد بود؛ این در حالی است که در کشور‌های پیشرفته این رقم به چهار درصد می‌رسد.

وی افزود: در کشور ما ۲۸ هزار باشگاه ورزشی فعال وجود دارند که به دلیل همه گیری کرونا در این دو سال، بار‌ها و بار‌ها در مدت های زمانی طولانی تعطیل بوده اند. باشگاه‌هایی که حداقل ۵ نفر از درآمد هر یک ارتزاق می‌کنند، اما در این دو سال نه تنها درآمد نداشته اند؛ بلکه اجاره هم پرداخت کرده اند.

قدمی تصریح کرد: مدیریت ورزش در کشور ما در شرایط بحرانی بسیار ضعیف عمل کرد؛ می‌شد با مذاکره و تهیه برخی دستورالعمل‌ها، رعایت شیوه نامه‌های بهداشتی، افزایش ساعت کار و کاهش ورزشکاران باشگاه‌های ورزشی در این دوران مشغول به کار باشند و حداقل درآمد خود را کسب کنند.

او در ادامه بیان کرد: متاسفانه تعدد بخش‌های تصمیم گیری در کشور ما، باعث می‌شود طرح‌های این چنینی و تلاش برای اقدام موثر در شرایط بحرانی به نتیجه نرسد. بسیاری از بخش ها، هم افزایی و حمایت لازم را از یکدیگر ندارند و همکاری در اجرای برنامه‌ها نمی‌کنند. ساختار‌های نامناسب، موازی کاری‌ها و در هم تنیدگی مسئولیت‌ها باعث شده است که در حوزه ورزش نه تنها در این دو سال شیوع کرونا که در شرایط پیش از آن هم اقتصاد قوی شکل نگیرد.

در ادامه عباس ناظریان، رئیس پیشین گروه اقتصاد ورزش در وزارت ورزش و جوانان، اظهار کرد: تا زمانی که ورزش را صنعت ندانیم و سهم آن در اشتغال اقتصاد محور را تعریف نکنیم، به جایی نمی‌رسیم. در دنیا، ۵ هزار رشته و شغل ورزشی وجود دارند. ۸۰ درصد افراد جوامع مختلف به نوعی با ورزش در ارتباط هستند و در کشور ما کمترین توجه به آن می‌شود.

وی افزود: ما نیازمند طراحی مدل‌های برخورد با صنعت و اقتصاد ورزش هستیم. چند واحد اقتصاد صنعت ورزش و سرفصل‌های کارآفرینی ورزش و... در دانشگاه ما تدریس می‌شود؟! هنوز هم سرفصل‌های آموزشی که سی سال قبل تعریف شده اند، در فضا‌های آکادمیک ما تدریس می‌شود و این رویه ما را به جای خوبی نمی‌رساند.

بیشتر بخوانید

• آغاز اردوی تیم ملی آلیش بانوان از ۱۶ مردادماه پس از تست کرونا
  

گزارش از مریم محمدی

انتهای پیام/