لطفا این بازی را دست به دست کنید

باشگاه خبرنگاران جوان ـ ظاهرش این است که یک توپ است دیگر؛ همه بچه‌ها می‌توانند یکی شبیه آن را داشته باشند، اما در باطن از این خبر‌ها نیست. همان یک توپ هم در دسترس خیلی از کودکانی که در روستا‌های مرزی، حاشیه‌ای و محروم زندگی می‌کنند نیست. توپی که به قول وحید امیری، بازیکن تیم‌ملی فوتبال کشورمان، مدت‌ها است که در کمد اسباب‌بازی‌های بعضی از کودکان خاک می‌خورد، اما همان توپ خاک‌خورده می‌تواند رویاساز کودک دیگری در فاصله‌ای دورتر از شما باشد: «خیلی هنر کنیم، بتوانیم خورد و خوراک‌مان را تهیه کنیم؛ دیگر بودجه‌مان به تهیه اسباب‌بازی نمی‌رسد.» این را خواهر بزرگتر نازنین هشت ساله که در زابل زندگی می‌کند می‌گوید؛ از اینکه اینجا خیلی چیزی به اسم وسیله اختصاصی برای بازی کردن وجود ندارد مگر اینکه کسی برایمان هدیه بیاورد: «بچه‌های همسن و سال نازنین، در همین کوچه و خیابان دنبال هم می‌کنند و با همین کار، صدای خنده‌شان تا آن سر کوچه می‌رود. گاهی هم یک تکه مقوا یا زباله به‌دردنخور، می‌شود وسیله‌ای برای شوت کردن پسر‌ها و مثلا گل زدنشان به حریف.» این‌ها را تعریف می‌کند که بگوید اینجا همه‌چیز با آن چیزی که شما فکر می‌کنید، فرق دارد!

کودکی یک قهرمان

ورزشکاران رو به دوربین ایستاده‌اند و از تلنگر روز‌های کودکی‌شان برای رسیدن به جایی که هستند می‌گویند؛ جایی که آن‌ها را به مسابقات و رتبه‌های بین‌المللی رسانده است: «همان توپی که یکی از دوستان در ریوز‌های کود به من هدیه داد، باعث شد تا علاقه‌ام به فوتبال را جدی‌تر ادامه بدهم.» این همان‌چیزی که به عنوان هدف این کمپین دنبال می‌شود؛ اینکه نکند یک وسیله ساده، بتواند آینده بچه‌های مناطق کم برخوردار را تغییر بدهد؛ پس باید تلاشی آغاز شود تا همان را از آن‌ها دریغ نکنیم.

یکی از این ورزشکارانی که در پویش «بازی را دست به دست کن» شرکت کرده، ثریا آقایی است. یکی از ورزشکاران ملی کشورمان در رشته بدمینتون که از همان روز‌های کودکی، این رشته را انتخاب کرده و آنقدر به تصمیم و راهی که در آن قرار گرفته مطمئن و مصمم بوده که نتایج تلاش‌هایش او را به المپیک و رقابت‌های جهانی رسانده است. خودش می‌گوید یک راکت خوش آب و رنگ و یک توپ بدمینتون، کافی بود که او را به این ورزش علاقه‌مند کند و حالا دارد در سطح ملی بازی می‌کند. موضوعی که فرزانه فصیحی هم آن را تایید می‌کند؛ فصیحی که عضو تیم ملی دو میدانی است، تعریف می‌کند که هدیه گرفتن یک دوچرخه در روز‌های کودکی‌اش، توانست تاثیر زیادی در رشد جسمی و ذهنی او برای ورزش کردن داشته باشد؛ ورزشی که حالا او را به تیم ملی دو میدانی رسانده است. اما انگار خاطره‌های این ورزشکاران از کودکانی که رویای ورزش و قهرمان شدن در سر دارند، تمامی ندارد؛ این را زمانی فهمیدیم که نجمه خدمتی، ملی‌پوش تیراندازی کشورمان، از آشنایی با کودک بیماری گفت که قصد داشت اسم عروسکش را نجمه بگذارد، نجمه‌ای که ورزشکار است و قهرمان! و احتمالا می‌خواهد یک روزی شبیه به نجمه شود؛ لباس تیم ملی را بپوشد و راهی مسابقه‌های بین‌المللی شود. زهرا نعمتی، ملی‌پوش تیرانداز و سجاد گنچ‌زاده، کاراته‌کار کشورمان هم از دیگر ورزشکاران المپیکی هستند که با حضور در این پویش دلنشین، دست به دست کردن بازی و اسبابی برای بازی را عاملی برای رشد و موفقیت بچه‌های محروم کشور می‌دانند.

رویا‌هایی که با اسباب بازی‌ها تعبیر می‌شوند

حالا سایت دیوار و تیم الو پیک و خیریه کودکان فرشته‌اند، خیریه خادمین امام علی بن ابیطالب و کمیسیون اخلاق کمیته ملی المپیک و پارالمپیک، دست به دست هم داده‌اند تا این اتفاق شدنی شود؛ این یعنی کاری کنیم اسباب‌بازی سالم و قشنگ و به دردبخور شما، در دستان کودکان مناطق محروم قرار بگیرد؛ آنقدر که شاید یک کودک هم به واسطه هدیه گرفتن یک اسباب‌بازی خاص، آن‌هم در بهترین حالت ممکن، راهش را بهتر از قبل پیدا کند. البته که همیشه هم قرار نیست یک اسباب‌بازی، کودکی را ورزشکار کند؛ شاید خیاط شود، شاید پزشک، شاید هم نویسنده و اصلا شاید هنرمند! اما احتمالا هرکدام از این وسیله‌ها، می‌توانند راهی را برای کودکی روشن‌تر از قبل کنند!

من هم بازی

چیزی تا عید نوروز نمانده است؛ نوروزی که زمزمه‌هایش در خانه‌هایمان با خانه‌تکانی شروع شده است. همین می‌تواند بهترین فرصت باشد! کدام اسباب بازی یا وسیله هست که خودتان و کودک‌تان مدت‌ها است سراغش نرفته‌اید؟ که بودن یا نبودنش در کمد را خیلی متوجه نمی‌شوید؟ همان وسیله اگر سالم است و اگر رنگی به رو دارد و یا اگر هنوز صدایی از آن بلند می‌شود، می‌تواند بسته‌بندی شود و یک هفته بعد، در دورترین فاصله نسبت به شما در دستان یک کودک محروم شده از این بازی‌ها باشد. جایی در روستا‌های مرزی که تعریف اسباب‌بازی با آن‌چیزی که شما فکرش را می‌کنید، فرق دارد. حالا برای پیوستن به این پویش باید چکار کنید؟ کافی است نام این پویش را در اینترنت جستجو کنید؛ تا به صفحه اصلی آن برسید. اولین چیزی که به چشم‌تان می‌خورد، این عبارت است: «می‌خواهم اسباب‌بازی اهدا کنم.» با وارد شدن به این لینک، با فرمی روبرو می‌شوید که بعد از پر کردن و ثبت آن، باید منتظر سفیران الو پیک باشید تا در آن زمان و مکانی که خودتان مشخص کرده‌اید، سر برسند و اسباب‌بازی‌های اهدایی شما را تحویل بگیرند. بعد از آن هم در طی یک پروسه، با همراهی و احتمالا حضور همین قهرمان‌ها، آن‌ها را به دست بچه‌هایی در سراسر کشور برسانند.

اینطور که معلوم است، تا به امروز، بیشتر از چهار هزار اسباب‌بازی در کشور دست به دست شده است. 

منبع: ایرنا

انتهای پیام/