برگزاری همایش هنرهای معاصر و ارتباطات در دانشگاه هنر شیراز

دبیر علمی همایش هنرهای معاصر و ارتباطات، در مراسم افتتاحیه به اهمیت هنر و تاثیرآن در تحولات چند دهه اخیر پرداخت و گفت: در نیمه دوم سده بیستم و خصوصا چند دهه اخیر، هنر بیشتر تحولات را شاهد بوده و حجم و شدت تاثیر آن بر جامعه با تغییراتی که انقلاب کشاورزی در زندگی بشر ایجاد کرد، قابل قیاس است.

ابوالفضل داوودی رکن‌آبادی، یکی از خصوصیت‌های مهم هنر را ارتباطی بودن آن و نقش هنر در حوزه ارتباطات معاصر و متاخر برشمرد و گفت: تحول در حوزه ارتباطات فقط منحصر به دنیای هنر نبوده و شاهد انقلابی در حوزه فناوری‌های نوین نیز هستیم.

او به وظیفه دانشگاه در این عرصه، برگزاری همایش هنرهای معاصر و ارتباطات را یکی از وظایف مراکز آموزش عالی برشمرد و گفت: این همایش از سال گذشته آغاز به کار کرد و در محورهای مختلف فرخوان مقاله داد که با استقبال خوبی از سوی اساتید دانشگاه، پژوهشگران و صاحب نظران مواجه شد.

دبیر علمی همایش هنرهای معاصر و ارتباطات گفت: مجموعا ۱۰۰ مقاله در محورهای مختلف به دبیرخانه این همایش ارسال شد که در مجموع ۷ مقاله برای ارائه انتخاب و گزینش شده است.

داوودی رکن‌آبادی در ادامه خواستار معرفی شیراز به عنوان شهر هنرهای معاصر ایران در بیانیه پایانی همایش شد و گفت: شیراز توانایی و ظرفیت آن را دارد که به عنوان قطب هنرهای معاصر ایران، معرفی و مطرح شود.

رئیس همایش هنرهای معاصر و ارتباطات نیز گفت: هنر در تاریخ جهان، ایران و اسلام همواره جایگاه ممتازی داشته، فرهیختگان قدر آن را می‌دانستند، افلاطون، یکی از دو سخنگوی بزرگ غرب باستان، دانای حکیم و دانشمند اهل معنا، زیبایی را یکی از اضلاع مثلث طلایی خود معرفی کرد و از پیوند آن با خیر که حضرت حق یا خداست پرده برداشت. او با این اعتراف، هنر حقیقت جو را ارج نهاد و تا بالاترین مراتب بالا برد.

مجتبی احمدآبادی در ادامه با یادآوری اینکه حکیمان ایران باستان نیز همان مشی و منش را داشتند، گفت: فرهنگ معنوی ایران باستان، هنر را صفتی از صفات خدا معرفی کرد تا هنرمندان فراموش نکنند که بدون تخلق به اخلاق الهی و آراستگی به فضایل انسانی کامل نخواهند بود. سرانجام اسلام نیز بر آن همه صحه گذاشت و قرآن کریم در وصف بهشت، زبان هنر را اختیار کرد و از هنر مایه گذاشت.

احمدآبادی گفت: فراوان دردها و گرفت و گیرهای جهان معاصر نیز با دست شفابخش و توانای هنر درمان و گشوده خواهد شد. بی شک، جهان معاصر، بیش از هر زمان دیگر محتاج کیمیاگری های هنر و هنرمندان است. افزون بر اینکه هنر فی نفسه و فی حد ذاته ارجمند و خواستنی است، هم از این روست که بعضی فیلسوفان و حکیمان معاصر، چاره ی بسیاری از معضلات انسان در جهان جدید را از هنر جویا می شوند.

او گفت: در جهان رنجور ما، از بحران بی معنایی گرفته تا بحران محیط زیست را به مدد و همراهی هنر حل و فصل می توان کرد. در این میان از نسبت هنر و ارتباطات و فواید مترتب بر این پیوند نیز نباید غافل شد.