چگونه وفاداری ارتش به محمدرضا شاه با یک عکس فرو پاشید؟

شاید دور از باور باشد که ادعا کنیم نیم قرن پیش فرمان حرکت تاریخ با لنز عکاسان خبری می‌چرخید و عکس خبری می‌توانست جنگی را پایان دهد، رئیس جمهوری را برنده میدان کند و انقلابی را به پیروزی برساند.به گزارش ایرنا،در دورانی که شَک به دستکاری در عکس به واسطه نرم افزارهای فتوشاپ و کرختی از تکثر روزانه تصاویر در پلتفرم های عکس بنیان، هنوز قداست عکس را متلاشی نکرده بود، عکس های خبری می توانستند شاهدی قسم خورده برای مخاطبان غایب باشند و شهادت سیاه و سفیدشان از جهان رنگی برای مخاطبان آنچنان باورپذیر باشد که به مثابه سندی قاطع، حکم به قضاوت دهند.

بیشتربخوانید

• من یک خلبان هستم/ تیزپروازی که نابغه نظامی بود

عکس دیدار همافران با امام خمینی(ره) در جریان انقلاب اسلامی، یکی از چنین تصاویر تاریخ سازی است که در روزهای منتهی به فروپاشی رژیم پهلوی منتشر شد، روزی که همافران ارتش روبه روی امام (ره) بیعت کردند و احترام نظامی گذاشتند به لحظه ای نمادین در تاریخ معاصر انقلاب بدل شد که تأثیر بدون انکاری در شکست روحیه سرکوبگران انقلابیون در دوره ای که هنوز دولت بختیار پا برجا بود، داشت و توانست موتور محرک روند پیروزی انقلاب اسلامی شود.

دیدار همافران با امام (ره) در ۱۹ بهمن ۱۳۵۷

نوزدهم بهمن ۱۳۵۷ در تقویم انقلاب اسلامی ایران به پیامد عکسی از زنده یاد عبدالحسین پرتوی نام گذاری شده است؛ روز نیروی هوایی.در این عکس همافران نیروی هوایی ارتش را در لباس رسمی و از پشت سر می بینیم که با حضور در مدرسه علوی که محل اقامت امام خمینی(ره) در آن روزها بود، به ایشان احترامی نظامی گذاشته و با او بیعت کرده‌اند.

ارتش شاه که بزرگ ترین ارتش منطقه با هدف وفاداری به نظام شاهنشاهی شکل گرفته بود به ذهن کمتر کسی خطور می کرد که به مردم انقلابی در سال ۵۷ بپیوندند، اما انتشار یک عکس در صفحه اول روزنامه کیهان همه چیز را تغییر داد. در روزهایی که جریان انقلاب به حمایت ارتش نیاز داشت، همافران نیروی هوایی با دیدارشان تاثیر بزرگی بر پیروزی این جریان داشتند، اما این دیدار که در شرایط دشوار و نفس‌گیر روزهای پایانی رژیم پهلوی اتفاق افتاد نیازمند ثبت شدن بود. باید سندی از این اتفاق وجود می‌داشت تا ناامیدی دولت بختیار برای پایان سرکوب انقلابیون محقق شود.این اثر در شرایطی حساس ثبت شد و توانست تأثیری شگرف در ساحت و ساختار سیاسی و اجتماعی کشور بگذارد و اکنون بخشی از تاریخ بصری ما در حوزه انقلاب اسلامی محسوب می‌شود.این عکس جدا از جنبه خبری خود، جنجال‌های بسیاری به وجود آورد و به عنوان یک سند برای یکی از مهم‌ترین اتفاقات انقلاب در تاریخ عکاسی ماندگار شد.روزنامه کیهان نیز روز ۱۹ بهمن ماه ۱۳۵۷ خبر دیدار و بیعت پرسنل نیروی هوایی با امام را به همراه عکسی از این دیدار در صفحه اول خود منتشر کرد؛ خبری که پس از انتشار، واکنش دولت بختیار را در پی داشت. دولت خبر را تکذیب کرد، عکس را دستکاری و مونتاژ شده دانست و دستور دستگیری حسین پرتوی را صادر کرد.

امام به خبر تکذیب خبر توسط دولت واکنش نشان داد و دیدار خود با همافران را تایید کرد. تایید عکس و خبر توسط امام، حمله گارد شاهنشاهی به پادگان نیروی هوایی و حمایت مردم و تظاهرات آن‌ها را در پی داشت.پس از تایید خبر از سوی امام، دولت دستور شناسایی همافران را صادر کرد و مردم را وادار می‌کرد در خیابان کارت شناسایی ارائه کنند. این جا بود که اهمیت عکس حسین پرتوی بیش از پیش مشخص شد.

عکس اگر نباشد چگونه ثابت می کنید که این جا چه گذشته است؟

پرتوی:به من گفتند حق نداری عکس بگیری، اما گفتم اگر عکس نباشد چگونه ثابت می‌کنید این جا چه گذشته است

شاید دور از باور باشد که ادعا کنیم نیم قرن پیش فرمان حرکت تاریخ با لنز عکاسان خبری می‌چرخید و عکس خبری می‌توانست جنگی را پایان دهد، رئیس جمهوری را برنده میدان کند و انقلابی را به پیروزی برساند. به گزارش ایرنا، در دورانی که شَک به دستکاری در عکس به واسطه نرم افزار‌های فتوشاپ و کرختی از تکثر روزانه تصاویر در پلتفرم‌های عکس بنیان، هنوز قداست عکس را متلاشی نکرده بود، عکس‌های خبری می‌توانستند شاهدی قسم خورده برای مخاطبان غایب باشند و شهادت سیاه و سفیدشان از جهان رنگی برای مخاطبان آنچنان باورپذیر باشد که به مثابه سندی قاطع، حکم به قضاوت دهند. عکس دیدار همافران با امام خمینی (ره) در جریان انقلاب اسلامی، یکی از چنین تصاویر تاریخ سازی است که در روز‌های منتهی به فروپاشی رژیم پهلوی منتشر شد، روزی که همافران ارتش روبه روی امام (ره) بیعت کردند و احترام نظامی گذاشتند به لحظه‌ای نمادین در تاریخ معاصر انقلاب بدل شد که تأثیر بدون انکاری در شکست روحیه سرکوبگران انقلابیون در دوره‌ای که هنوز دولت بختیار پا برجا بود، داشت و توانست موتور محرک روند پیروزی انقلاب اسلامی شود.

دیدار همافران با امام (ره) در ۱۹ بهمن ۱۳۵۷

نوزدهم بهمن ۱۳۵۷ در تقویم انقلاب اسلامی ایران به پیامد عکسی از زنده یاد عبدالحسین پرتوی نام گذاری شده است؛ روز نیروی هوایی. در این عکس همافران نیروی هوایی ارتش را در لباس رسمی و از پشت سر می‌بینیم که با حضور در مدرسه علوی که محل اقامت امام خمینی (ره) در آن روز‌ها بود، به ایشان احترامی نظامی گذاشته و با او بیعت کرده‌اند.

ارتش شاه که بزرگ‌ترین ارتش منطقه با هدف وفاداری به نظام شاهنشاهی شکل گرفته بود به ذهن کمتر کسی خطور می‌کرد که به مردم انقلابی در سال ۵۷ بپیوندند، اما انتشار یک عکس در صفحه اول روزنامه کیهان همه چیز را تغییر داد. در روز‌هایی که جریان انقلاب به حمایت ارتش نیاز داشت، همافران نیروی هوایی با دیدارشان تاثیر بزرگی بر پیروزی این جریان داشتند، اما این دیدار که در شرایط دشوار و نفس‌گیر روز‌های پایانی رژیم پهلوی اتفاق افتاد نیازمند ثبت شدن بود. باید سندی از این اتفاق وجود می‌داشت تا ناامیدی دولت بختیار برای پایان سرکوب انقلابیون محقق شود. این اثر در شرایطی حساس ثبت شد و توانست تأثیری شگرف در ساحت و ساختار سیاسی و اجتماعی کشور بگذارد و اکنون بخشی از تاریخ بصری ما در حوزه انقلاب اسلامی محسوب می‌شود. این عکس جدا از جنبه خبری خود، جنجال‌های بسیاری به وجود آورد و به عنوان یک سند برای یکی از مهم‌ترین اتفاقات انقلاب در تاریخ عکاسی ماندگار شد. روزنامه کیهان نیز روز ۱۹ بهمن ماه ۱۳۵۷ خبر دیدار و بیعت پرسنل نیروی هوایی با امام را به همراه عکسی از این دیدار در صفحه اول خود منتشر کرد؛ خبری که پس از انتشار، واکنش دولت بختیار را در پی داشت. دولت خبر را تکذیب کرد، عکس را دستکاری و مونتاژ شده دانست و دستور دستگیری حسین پرتوی را صادر کرد.

امام به خبر تکذیب خبر توسط دولت واکنش نشان داد و دیدار خود با همافران را تایید کرد. تایید عکس و خبر توسط امام، حمله گارد شاهنشاهی به پادگان نیروی هوایی و حمایت مردم و تظاهرات آن‌ها را در پی داشت. پس از تایید خبر از سوی امام، دولت دستور شناسایی همافران را صادر کرد و مردم را وادار می‌کرد در خیابان کارت شناسایی ارائه کنند. این جا بود که اهمیت عکس حسین پرتوی بیش از پیش مشخص شد.

عکس اگر نباشد چگونه ثابت می‌کنید که این جا چه گذشته است؟

حسین پرتوی خود درباره خاطره آن روز گفته بود: یک روز قرار بود به نفع دولت مهندس بازرگان راهپیمایی شود و هر کدام از همکاران به طرفی رفتند. من مامور شدم به مدرسه علوی بروم و تا رسیدم، دیدم آن جا خلوت است و یک نفر از دفتر امور مطبوعات دستور خروج همه عکاسان را اعلام کرد و گفت که همه عکاس‌ها را از این جا بیرون کنید. وقتی می‌دیدم که همافران در حال تعویض لباس‌های خود هستند، یقین می‌کند که آن روز قرار است اتفاقی رخ دهد، اما مسئولان مدرسه می‌گویند که آن روز هیچ خبری نیست و وقتی همه عکاسان و خبرنگاران از مدرسه بازمی‌گردند، حسین پرتوی در آن جا می‌ماند. متوجه شدم که باید خبری باشد و دیدم درِ کناری مدرسه باز شد و تعدادی افسر نیروی هوایی با لباس فرم وارد حیاط شدند. به من تاکید کردند که اجازه نداری عکس بگیری! گفتم که بگذارید بدون این که چهره‌ای از کسی معلوم باشد عکس بگیرم و گرنه اگر این سند نباشد چگونه می‌خواهید ثابت کنید که این‌جا چه گذشته است؟ بالاخره قبول کردند و مرا تحویل دو نظامی دادند تا اگر کسی رو به دوربین کرد این دو نگذارند که من عکس بگیرم و...، چون هنوز دولت بختیار سر کار بود، نگران بودند که شناسایی شوند و دولت مجازات شان کند. عکس را گرفتم و تا خود روزنامه دویدم و عکس در صفحه اول روزنامه چاپ شد.

زاویه‌ای که این عکاس برای گرفتن عکس انتخاب کرده بود، از هوش عکاس برای گرفتن چنین عکسی در چنین شرایطی حکایت می‌کرد. در این عکس، امام خمینی در مرکز قرار گرفته و چهره هیچ یک از همافران دیده نمی‌شود و احترام نظامی و بیعت آن‌ها که مهم‌ترین جنبه این دیدار بود به زیبایی به تصویر کشیده شده است. احمد مسجدجامعی درباره عکس حسین پرتوی معتقد است که اگر بخواهیم ۱۰۰ سال را به صورت تصویری نشان دهیم و برای هر سال یک تصویر را در نظر بگیریم، به جرئت عکس تاریخی دیدار همافران با امام خمینی (ره) به تنهایی بازگوکننده ۱۰۰ سال تاریخ ایران است. علی قلم‌سیاه هنرمند عکاس پیش کسوت معتقد است کاری که حسین پرتوی انجام داد، تبدیل به مستندی تاریخی شد، از خبر فراتر رفت، قدرت گرفت و جاودانگی تاریخ، آن را تبدیل به اثری مستند کرد. این اثر نشان داد که یک عکس به‌تن‌هایی می‌تواند لحظه‌ای را به سندی تاریخی تبدیل کند و در عمق تاریخ به نمایش دربیاورد.

منبع: روزنامه خراسان