صبح روز 28 تیر سال 87 چه کسی می‌دانست در اتاق سرد بیمارستان «پارسیان» چه مرد شوریده حالی خفته است.چه کسی باورش می‌شد با آن صدای گرمش با آن حضور شیدایی‌اش، این چنین آرام خفته باشد اما او همه را غافلگیر کرد و رفت.
خسرو شکیبایی بازیگری بود که جنسش، جنس یک بازیگر قوی، پرتحرک و پرانرژی بود و آرام و قرار نداشت و برای رسیدن به نقطه دلخواه کارگردان و خودش، با جان و دل تلاش می‌کرد.