مراسم جشن «طلاق» رسم عجیبی است که باعث حیرت بسیاری از مردم دنیا می‌شود. مردم بدوی این سنت را مایه افتخار خود می‌دانند و آن را نشانه‌ای از بزرگداشت زن مطلقه در بین سایر زنان برمی‌شمارند.
«تردیدی وجودمان را فراگرفته بود. نمی دانستیم جدایی مان را جشن بگیریم یا ماتم. لیک از آنجا که جدایی را گریزی نیافتیم، ناچار بر آن شدیم تا این پایان را با یادی خوش به خاطرمان بسپاریم. جشنی تدارک دیده ایم و چشمان مان را در انتظار حضور شما به راه دوخته ایم».
ریخته شدن قبح طلاق در جامعه،یکی از تهدیدهای جدی است که با تشدید و پر رنگ تر شدن آن،گسست های بنیان خانواده با سهولت و سادگی هر چه بیشتری همراه خواهد شد.
جامعه فرصت‌طلبان بازار طلاق سعی دارند از این آب گل آلود ماهی بگیرند. از افرادی که ادعا می‌کنند می‌توانند نام همسر سابق افراد را از شناسنامه‌ها پاک کنند بگیرید تا برخی وکیل‌نماها که تبلیغاتشان در گرفتن طلاق سریع و تضمینی خلاصه می‌شود؛
اینکه چرا انجام منفورترین رفتار شرعی با جشن و سر و صدا همراه شده است، چند دلیل مهم دارد، اول اینکه قبح این موضوع در جامعه شکسته شده و آمار بالای طلاق باعث از بین رفتن قبح آن شده است.
در حالیکه تا پایان دی‌ماه 134 هزار و 322 مورد طلاق به ثبت رسیده و شبکه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای نیز تمام تلاش خود را برای اضافه کردن به این آمار به کار بسته‌اند، در تهران دوره‌هایی برگزار می‌شود تا زنان را برای دوران پس از طلاق آماده کنند!
طلاق یکی از مهم‌ترین آسیب‌های اجتماعی است که این روزها دست به گریبان بسیاری از خانواده‌های کشور به خصوص استان قزوین شده است، در این میان مسئولان با وجود علم به این موضوع هم‌چنان راه‌حل و برنامه‌ای مناسب در جهت کاهش این آسیب ندارند.
علی موذنی، نویسنده مطرح کشورمان هم اکنون و بعد از چند سال شروع به نگارش و پرورش سوژه‌های داستان‌های کوتاهی با عناوینی چون « جشن طلاق » و «زن گربه‌ای» کرده است.
معاون اطلاع‌رسانی و خدمات علمی کرسی حقوق بشر با اشاره به شکستن قبح طلاق در کشور، گفت: در حالی این اتفاق افتاده است که شاهد برگزاری جشن طلاق در شهرها هستیم.
معاون اطلاع‌رسانی و خدمات علمی کرسی حقوق بشر با اشاره به شکستن قبح طلاق در کشور، گفت: در حالی این اتفاق افتاده است که شاهد برگزاری جشن طلاق در شهرها هستیم.
یک جامعه شناس معتقد است: در گذشته یکی از دلایلی که طلاق در جامعه ما کم بوده به این خاطر بوده است که اساسا یک رابطه یک طرفه بین زن و مرد برقرار بوده است. زن اگر مظلوم قرار می گرفت و مطیع بود، خیلی راحت مرد به او محبت می کرده است و حاضر بوده است که جانش را برای زنش بدهد.
اول عروس و داماد را می‌برند آرایشگاه تا آنها را زیبا کنند. بعد ماشین عروس می‌آید، آنها را به باغ و آتلیه عکاسی می‌برد تا عکس بگیرند، بعد تالار پذیرایی، آماده پذیرایی از آنهاست. اما یک چیز این میان کم است؛ آنها این بار برای شرکت در مراسم جشنشان تنهایند. عروس در این مراسم داماد ندارد و داماد، عروس.