خواجه شمس‌ُالدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (زادهٔ ۷۲۷ هجری قمری – درگذشتهٔ ۷۹۲ هجری قمری در شیراز)، مشهور به لِسان‌ُالْغِیْب شاعر فارسی‌زبان سدهٔ هشتم هجری است. بیستم مهرماه، هر ساله در تقویم ایران برای گرامیداشت حافظ شیرازی، این شاعر شیرین‌سخن پارسی، به عنوان یاد روز حافظ نام‌گذاری شده است.
آئین بزرگداشت خواجه شمس الدین محمد، مشهور به «حافظ شیرازی» شاعر و غزل‌سرای سده هشتم هجری، شامگاه جمعه ۱۹ مهر ۱۳۹۸ با حضور سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در شیراز برگزار شد. در این مراسم کتاب دانشنامه حافظ پژوهشی، کتابی چهار جلدی که به کوشش بهاءالدین خرمشاهی تدوین شده است به عنوان کتاب سال حافظ شناخته شد.
بیستم مهرماه در تقویم رسمی کشور به نام «حافظ شیرازی» شاعر و غزل‌سرای مشهور ایرانی رقم خورده است. خواجه شمس الدین محمد، مشهور به حافظ شیرازی معروف به لسان‌الغیب، ترجمان الاسرار، لسان العرفا و ناظم الاولیاء، شاعر بزرگ سده هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان است که دیوان او پس از قرآن، پرمخاطب و پرتیراژترین کتاب شعر و ادب مردم ایران و جهان می‌باشد.
مهم‌ترین خصوصیات شعر حافظ گستردگی مطالب ذکر شده در یک غزل اوست؛ به گونه‌ای که در یک غزل از موضوع‌های فراوانی حرف می‌زند و از طرفی هر بیت شعر حافظ نیز به طور مستقل قابل تفسیر است. این ویژگی‌های شعر حافظ باعث شده که جهانی شود و هر فردی از هر جایی از جهان با نیتی که دارد دیوان حافظ را بگشاید و غزلی از آن را بخواند، درباره نیت خود کلمه یا جمله‌ای در آن می‌یابد که حافظ نیت او را خوانده و به وی جواب داده است. رایج‌ترین شکل و آداب فال گرفتن از دیوان حافظ، خواندن فاتحه و نثار آن به روح خواجه حافظ و مادر بزرگوارش و نیت کردن در دل و بعد گشودن دیوان حافظ است.