رژیم پهلوی که از دوره پهلویِ پدر اعزام طلاب و روحانیون جوان به سربازی را دستمایه فشار به حوزه‌های علمیه کرده بود در اردیبهشت ۱۳۴۲ نقاب از چهره انداخت و تهدیداتش را عملی کرد، اما با تدبیر امام خمینی و همراهی طلاب، پادگان‌ها و سربازخانه‌ها به کانون افشای سیاست‌های ضد دینی و ضد ایرانی محمدرضا شاه تبدیل شد.
کارشناس تاریخ معاصر ایران گفت: غربی‌ها می‌دانستند شاه مریض است، اما آنان نیز از اوایل سال ۵۷ متوجه حاد بودن موضوع شدند. جزئیات بیماری را تا جایی که می‌دانم، فقط فرانسوی‌ها می‌دانستند.
وزیر کشور دولت هویدا درباره علت سقوط رژیم پهلوی می‌گوید: آنچه ما را از بین برد فساد اخلاقی بود؛ شما تفاوت طبقاتی مالی را شنیدید ولی خطرناک‌تر از تفاوت طبقات مالی، تفاوت طبقات فکری است.
اسدالله علم در خاطرات خود می‌نویسد: «در جلسه ۳۱ فروردین ۱۳۵۳ خانه‌های فرهنگ روستایی معلوم شد که روستاهای ایران فقط ۴ درصد برق و ۱ درصد آب آشامیدنی مطمئن دارند.»
پرویز ثابتی به‌عنوان مسئول امنیت داخلی ساواک در پنج سال پایانی رژیم شاه، نقش مهمی در سرکوب و شکنجه منتقدان رژیم شاه داشته و یکی از پایه‌گذاران کمیته مشترک ضدخرابکاری است.
رژیم پهلوی گرچه در ظاهر زمینه‌های مشارکت سیاسی مردم را فراهم ساخته بود، اما طی دوران حکومتی خود به‌خصوص بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تمرکزگرایی را دنبال کرد و به‌طور دائم تسلط خود را بر منابع قدرت و جامعه گسترش داد.
طبق روایت کمالی هروقت ثابتی به کمیته می‌آمد، عضدی داخل حیاط شده و با صدای بلند فریاد می‌کشید «مگر بازجوها مرده‌اند که صدایشان در نمی‌آید؟ داد بزنید! فحاشی کنید! آقا خوشش می‌آید.»
در میان تمام نکات عجیب در ماجرای خانه سرهنگ زیبایی یا همان شکنجه‌گاه زیبایی، حضور یک دختر نوجوان در آن خانه به‌عنوان شاهد عینی، از همه غیرمنتظره‌تر است. اما واقعیت دارد.