صف مدعیان برای سکانداری آموزش و پرورش/ گزینه نهایی صندلی وزارت کیست؟

به گزارش خبرنگار  حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، استعفای سید محمد بطحایی وزیر آموزش و پرورش حالا بازار گمانه‌زنی و حدس و گمان برای انتخاب سرپرست و وزیر بعدی را داغ کرده است.

از گوشه و کنار گزینه‌های مختلفی برای تصدی وزارت مطرح می‌شوند و حزب و گروه‌های مختلف نام افرادی را به عنوان گزینه احتمالی بر سر زبان‌ها می‌اندازند، حال آنکه براساس اعلام دفتر سخنگوی دولت امروز رئیس جمهور گزینه نهایی سرپرستی را اعلام می‌کند.

طبق اخباری که از گوشه و کنار و فضای مجازی مطرح می‌شود فعلا علی زرافشان، معاون اسبق آموزش متوسطه که حالا در سمت معاون جدید سازمان اسناد و کتابخانه ملی فعالیت می‌کند، شانس بیشتری از دیگر رقبایش برای انتخاب از سوی رئیس جمهور دارد البته نام برخی از اعضای شورای معاونان بطحایی در میان این گزینه‌های پیشنهادی مطرح می‌شود، هرچند که این گزینه‌ها یا اطرافیان آنها هم منتظر اعلام نظر رئیس جمهور هستند و قطعیتی در کار نیست.

ساختار کهنه آموزش و پرورش بازسازی می‌شود؟

براساس اصل ۱۳۵ قانون اساسی «رئیس جمهور می‌تواند برای وزارتخانه‌هایی که وزیر ندارند حداکثر برای مدت سه ماه سرپرست تعیین کند» و با توجه به زمان استعفای بطحایی که تقریبا در روز‌های پایانی فعالیت مدارس و امتحانات بوده است به نظر می‌رسد در این روز‌هایی که دانش‌آموزان در کلاس درس نیستند یا کمتر حضور دارند، بررسی برای انتخاب گزینه پیشنهادی وزارت ادامه داشته باشد.

هنوز معلوم نیست آموزش و پرورشی که بار‌ها از سوی مسئولان مربوطه و حتی وزرای متعدد آن از منظر ساختار کهنه مورد انتقاد واقع شده است، به دست چه کسی اداره خواهد شد تا بتواند این نقیصه را رفع کند، آیا گزینه‌های احتمالی فعلی توان تغییر مثبت در آموزش و پرورش را دارند یا باز هم پرونده‌های باز و طرح‌های نیمه‌کاره سهم دانش‌آموزان، از رفت و وزرا می‌شود.

کارهای نیمه تمام وزارت بطحایی و سرانجامی مبهم

فارغ از بحث و بررسی‌های بسیاری که درباره خداحافظی بطحایی از وزارت و تغییر جهت و نشستن بر صندلی بهارستان وجود دارد، اما این خداحافظی یکباره و کار‌های نیمه تمام بطحایی از اوضاع و احوال ساختار جدید و ابهام در عملکرد برخی بخش‌ها گرفته تا ساماندهی مدارس برای مهر ۹۸ و سرانجام طرح‌های آقای وزیر سوال برانگیز شده است.

آنطور که رفت و آمد‌ها طی سال‌های گذشته نشان می‌دهد کار‌های مدیران و وزرای قبلی با تغییر افراد، رویه دیگری پیدا می‌کند و به مقصد نمی‌رسد، حال معلوم نیست طرح‌های آقای وزیر از قبیل حذف مشق شب، آزمون مدارس ابتدایی، آزمون سمپاد، انتصاب مدیران و مواردی از این دست به کجا برسد.

جامعه ذینفعان آموزش و پرورش حالا منتظر سکانداری هستند که با شناخت آموزش و پرورش و مسائل مربوط به جمعیت آن آشنا باشد و توان رفع آن‌ را داشته باشد، موضوعی که در رفت و آمد وزرای متعدد نه تنها محقق نشده بلکه اوضاع با انواع و اقسام حواشی بدتر هم شده است.

گزینه‌های احتمالی شورای معاونان که حالا در صف مدعیان سکانداری هستند، در پست‌های فعلی خود چندان رضایت‌بخش و امیدوارکننده ظاهر نشده‌اند، علاوه بر آن معلوم نیست هوای تازه‌ای که آموزش و پرورش برای پویایی نیازمند آن است با تفکرات و استراتژی‌های این گزینه‌ها که تاکنون در فعالیت‌های فعلی موفق به اجرای آن نشده‌اند، در مسند وزارت به این نهاد تعلیم و تربیتی برسد یا خیر.

انتهای پیام/

گزارش از: آتوسا دولتیاری