اعتیادآور بودن دارو‌های اعصاب و روان پایه علمی ندارد

به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، اکرم رسولی پور روانشناس درباره اینکه آیا دارو‌های اعصاب و روان می‌تواند اعتیادآور باشد، بیان کرد: انسان زمانی که بیش از اندازه از یک دارو استفاده کند، به مرور زمان دچار یک نوع وابستگی یا اعتیاد می‌شود، اما این در حالی است که علاوه بر موارد مذکور، میان اعتیاد و احتیاج تفاوت بسیاری وجود دارد.

او افزود: زمانی انسان معتاد تلقی می‌شود که بدنش به ماده افیونی مانند سیگار، هروئین، الکل و تریاک و داروی غیرضروری احتیاج داشته باشد و به هر قیمتی آن را تهیه کند، به طوری که مصرف این نوع مواد‌ در گام اول می‌تواند مکانیزم طبیعی بدن انسان را مختل کند و از تعادل فرد بکاهد. پس بدن افراد برای ادامه عملکرد طبیعی خود به مواد مخدر نیازمند می‌شود و این نیاز کاذبی که فرد به مرور در خود برطرف می‌کند اعتیاد نامیده می‌شود.

رسولی‌پور  با بیان اینکه دارو‌های فشار خون و داروی ضدافسردگی نمی‌توانند افراد را به سمت اعتیاد پیش ببرند، گفت: این اقلام درمانی برخلاف مواد اعتیادآور عمل می‌کنند، به طوری که با بروز هر مشکل یا مسئله‌ای در کارکرد بدن، این دارو‌ها به کمک بدن می‌آیند و مشکلات را برطرف می‌کنند. به طور مثال انواع آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند بیماری‌های عفونی را درمان کنند و عوامل عفونت از جمله میکروب‌ها، ویروس‌ها و... را از بدن دور یا نابود کنند.

مصرف برخی دارو‌ها برای درمان بیماران روانی جواب نمی‌دهد

این روانشناس در خصوص دارو‌های افسردگی و اضطراب نیز همین عقیده را داشت و گفت: گاهی اوقات مصرف برخی دارو‌ها برای درمان بیماران روانی جواب نمی‌دهد و اگر دارو را کم کنیم، فشار بالا می‌رود و اگر دارو را قطع کنیم افسردگی شدت پیدا می‌کند لذا باید توجه داشته باشیم مصرف دارو‌ها را بی‌موقع و بدون دستور پزشک قطع یا کم نکنیم، زیرا افسردگی قابلیت بازگشت دوباره دارد و در برخی مواقع ضرورت دارد بیمار برای تداوم تندرستی و سلامتی‌اش دارویی را تا آخر عمر مصرف کند، پست پس به این موارد احتیاج می‌گویند و با کلمه اعتیاد بسیار متفاوت است.

انتهای پیام/