اين يك داستان واقعي است، اما لطفا اين بار هم باور نكنيد!
فوتبال ايران زود به دوره بلوغ نرسيد اما همين كه رسيد دوباره كودكي را انتخاب كرد، حالا ديگر كسي مي‌خواهد بزرگ‌تر شود خدا مي‌داند!
به گزارش خبرنگار ورزشي باشگاه خبرنگاران، روزگاري در زير همين سقف كبود كارشناسان فوتبال كشورمان باور داشتند كه استقلال و پرسپوليس دو قطب اصلي فوتبال در كشور ما هستند كه اگر بازيكنان خوبي در اختيار داشته باشند ملي پوشان خوبي نيز خواهيم داشت و در كل اگر سري به نقدها كه نه ولي اگر به نظرات كارشناسان و مربيان توجه مي‌كرديم به يك جمله برخورد مي‌كرديم: كيفيت تيم ملي به كيفيت ليگ بستگي دارد.
امروز كارشناسان و بازيكنان تغيير كرده‌اند اما چرخ كبود همچنان مي‌چرخد، در اين چرخش فوتبال ما جامانده و همچنان در جا مي‌زند، ديگر از دو قطب فوتبال خبري نيست و آنها در حال و هواي خود سير مي‌كنند. نه تنها نظرات به انتقادات تبديل شده بلكه تاريخ‌سازي ملي‌پوشان هم تغيير كرده، در لبنان صفحه‌اي از فوتبال ورق خورد كه بي‌شك هيچ وقت از ياد هيچ كس نمي‌رود.
حالا ديگر بازيكناني داريم كه با وجود رعايت سقف قراردادف معامله‌هاي خود را تا سقف يك ميليارد و چه بسا بيشتر هم جوش مي‌دهند،البته ما كه بخيل نيستيم اما كاش مي‌شد اگر افتخاراتشان را هم مي‌شمرديم، اين عدد غيرقابل شمارش مي‌شد اما هركاري كه مي‌كنيم و از هر چهار عمل اصلي و فرعي كه استفاده مي‌كنيم نمي‌شود كه نمي‌شود.
حالا ديگر تا دلتان بخواهد از بازيكنان ميليارد خبر داريم نه بازي‌هايي با كيفيت ميلياردي.
از يكي بود يكي نبود تا كلاغي كه هنوز به خانه‌اش نرسيده!
شادي مردم هنگام رفتن تيم ملي به جام جهاني 1998 فرانسه و خاطرات آن روزها هيچگاه فراموش نخواهد شد، گل دقيقه 90 خداداد عزيزي هم كه ضرب‌المثلي شد بين مردم تا هميشه تكرار صحنه گل غرور ملي را برانگيزد، اين آغاز قصه‌اي بود كه همه آرزو مي‌كردند به پايان خوش برسد و كلاغ را تا خانه همراهي كنند اما همچنان بزرگترين افتخار فوتبال ما برد مقابل استرالياست.
سفر بعدي تيم ملي تا جام جهاني 2006 آلمان 8 سال طول كشيد و ايراني كه با آنگولا، مكزيك و پرتغال هم گروه شد و باز هم دل خيلي‌ها خوش بود طوري كه حتي به اين گروه‌بندي مي‌خنديدند و آن را شانس تلقي مي‌كردند، يكي مي‌گفت آب پرتغال را مي‌گيريم، آن يكي مي‌گفت جادوگر به استاديوم مي‌بريم و مكزيك را جادو مي‌كنيم، به آنگولا هم كه مي رسيد قهقهه برخي گوش فلك را كر مي‌كرد اما فوتباليست، از آخر رتبه اول را به خود اختصاص دادند كشور بازگشتند.
بزرگترين دغدغه آن روز تيم ملي حضور كاپيتاني بود كه آقاي گل جهان است، بعد از اينكه رفت و دغدغه هم بالا و پر گشود تازه متوجه شديم كه اين مشكل بزرگ يك بهانه كوچك بوده و حالا جاي خالي اين آقاي گل را بهتر از هميشه درك مي‌كنيم.
شايد آن روزها كه پاي پول در ميان نبود، كسي هم به فكر امضادادن نبود، كسي هم با خودخواهي توپ را از مركز زمين تا دروازه يكه‌تازانه دريبل نمي‌كرد تا دري به تخته‌اي بخورد، توپي را به دروازه‌اي هدايت كند، آمار گل‌هاي ملي خود را افزايش دهد و در باشگاه‌هاي كشورش و شايد كشورهاي ديگر معامله بيشتري با بجوشاند.
بازي‌هاي آسيايي كه جاي خود دارد، آن روزها كاپيتاني اشتباهي به اين بزرگي نمي كرد كه پاس گل كره جنوبي را بدهد ولي در تيم باشگاهي‌اش بهترين باشد و حسرت قهرماني و يا حتي مقام آوري در آسيا را هم به دل ما بگذارد.
حالا كار ما به جايي رسيده كه تنها از ليگ و قرارداد و تيم ملي نگران نيستيم، فوتبال ما اگر جادوگري هم داشت حالا ديگر نامش به رفتن و نرفتن، ماندن و نماندن و جلسه‌هاي انضباطي چسبيده است، اگر او نماند كه بماند.
شايد تيم ملي ديگر آن روزها و آن بهترين‌ها را به خود نبيند، شايد هم ببيند، خدا كند هم او ببيند هم ما بيننده‌ها.
اما اين روزها قصه تيم ملي به شکل ديگري در حال شکل گيري است از نتايج بد تا قول هاي آنچناني که شايد همانطور که باخت به لبنان را باور نداشتيم وعده پيروزي بر کره جنوبي را هم سخت است باور کنيم.
با نزدیک شدن به دیدار تیم ملی مقابل کره جنوبی در ورزشگاه آزادی، کارلوس کی روش سرمربی پرتغال تیم ملی ایران اعلام کرده که کره ای ها 3 هفته وقت دارند که از پیروزی های قبلی خود لذت ببرند و خوشحال باشند ، این اظهارنظر کی روش نشان می دهد که او از حالا به پیروزی تیمیش در مقابل کره جنوبی مطمئن است سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران برای کره جنوبی که امید اول صعود به جام جهانی از این گروه است ، خط و نشان می کشد، اما این تهدید کی روش از کجا سرچشمه می گیرد؟
نگاهی به رفتار کارلوس کی روش نشان می دهد که او برای اولین بار است که
تهدید می کند و خط و نشان می کشد ام این ادعا سرمربی پرتغالی تیم ملی نشان
ترس است او با توجه به شناختی که از تیمش دارد ، این گونه مطمئن از پیروزی
شاگردانش مقابل یکی از قدرت های فوتبال آسیا سخن می گوید و حرف از پیروزی
مقابل کره جنوبی می زند؟
کی روش در این مدت کوتاه و پس از بازی ضعیف و
ناامید کننده شاگردانش در بیروت و شکست مقابل لبنان، چه تدابیری در نظر
گرفته که امروز حرف از شکست دادن کره جنوبی در ایران می زند؟
مگر قرار
است معجزه شود که به یک باره تمام مشکلات تیم ملی ما حل شود و بتوانیم کره
جنوبی قدرتمند را شکست دهیم؟ به نظر نمی رسد این تهدید کی روش مبتنی بر
قدرت تیم ملی فوتبال ایران در حال حاضر باشد بلکه کی روش بیشتر به دلیل ترس
از این بازی بزرگ و برای برداشتن بار روانی سنگینی که روی شاگردانش وجود
دارد چنین بی پروا اظهار نظر کرده است.
مثل تمام مردم ایران آرزوی قلبی ما پیروزی تیم ملی مقابل کره جنوبی در ورزشگاه آزادی است چرا که این دیدار برای ما 6 امتیازی است چون هم 3 امتیاز خودمان می گیرم و 3 امتیاز هم از مدعی اصلی و صدرنشین گروه کم خواهد شد اما باید واقعیت ها را در نظر بگیریم چون وقتی قرار است در مورد فوتبال حرف بزنیم، باید با زبان این رشته سخن بگوییم نه این که از آرزو هایی که داریم ، حرف بزنیم.
واقعیت فوتبال ما همان نمایش ضعیف و ناامید کننده ای بود که مقابل
لبنان، قطر و ازبکستان در 3 بازی گذشته داشتیم کسب 4 امتیاز در 3 بازی قبل،
به هیچ عنوان عملکرد مطلوبی برای تیمی که مدعی صعود به جام جهانی است،
محسوب نمی شود اما در چنین شرایطی ، کارلوس کی روش حرف از پیروزی مقابل تیم
قدرتمند کره جنوبی می زند، واقعیت ها را باید در نظر بگیریم و وقتی بحث
فوتبال می شود، این گونه صحبت نکنیم چرا که حرف های کی روش تبعات خاصی برای
جامعه فوتبال ما خواهد داشت.
واقعیت این است که تیم ملی فوتبال ما در
حال حاضر شرایط بسیاری بدی دارد و یک تیم کم رمق و کم توان است که حتی نمی
تواند مقابل لبنان پیروز شود ، لبنان که جزو تیم های درجه 3 آسیا محسوب می
شود ، تیم ملی ما را شکست می دهد و حالا سرمربی پرتغالی تیم ملی مدعی
پیروزی برابر کره جنوبی می شود، تیمی که قدرت برتر فوتبال آسیا است و به
امید پیروزی مقابل ایران به تهران سفر خواهد کرد چرا که آنها از ضعف شدید
فوتبال ما در حال حاضر مطلع هستند و با کسب 3 امتیاز در تهران، میتوانند
گام بلندی برای صعود به جام جهانی بپردازند، در چنین شرایط تیم کی روش می
تواند از پس غول فوتبال آسیا برآید؟
تیم ملی ایران شرایط بسیار بدی دارد اما یک جمله معروف هم هست که می گوید: " ایرانی ها مرد روز های سخت هستند و وقتی تحت فشار باشند، دست به کارهای بزرگ می زنند " این جمله در بازی تیم ملی فوتبال ایران و استرالیا در مقدماتی جام جهانی 1998 فرانسه ثابت شد چرا که بزرگ مردان فوتبال کشورمان در ملبورن حماسه ساز شدند و پس از 20 سال به جام جهانی صعود کردیم اما سوال مهم این است که آیا بازیکنان حال حاضر تیم ملی هم توان، جسارت و شجاعت حماسه سازی را دارند؟ در روز هایی که فوتبال ایران به شدت نزول کرده و یکی از بدترین دوران تاریخ خودش را پشت سر می گذارد ، چه طور می توان امیدوار بود که تیم کم رمق و بی انگیزه ایران مقابل لبنان شکست می خورد، موفق شود کره جنوبی قدرتمند را شکست دهد.
فوتبال قابل پیش بینی نیست و هر لحظه ممکن است اتفاقی رخ دهد که همه شگفت زده شوند ممکن است کی روش راه پیروزی مقابلکره جنوبی را بلد باشد و تمام اهالی و دوستداران فوتبال در ایران را مقابل کره جنوبی سورپرایز کند اما قانون فوتبال در حال حاضر به ما
چنین اجازه ای نمی دهد که از پیروزی مقابل کره جنوبی صحبت کنیم چرا که در این صورت عدالت فوتبال زیر سوال می رود باز هم تاکید می کنیم که آرزوی ما پیروزی تیم مقابل کره جنوبی است چرا که این دیدار از اهمیت ویژه ای برای ما برخوردار است اما به نظر می رسد ادعای کی روش بیشتر از روی ترس بوده تا منطق فوتبال چرا که در حال حاضر شرایط فوتبال ما بسیار بد تر از آن است که مقابل کره جنوبی پیروز شویم./با
گزارش از فاطمه قوتي
