وقتی هیچ کس در شهرک آفناب پرند پاسخگو نیست

* پرند آشیانه مهر و خطر مهاجرت معکوس مهرنشینان

در شرایطی که شهر جدید پرند در آستانه تبدیل شدن به پایتخت اداری ایران است و امیدهای زیادی به آن بسته شده است همچنان بسیاری از اصلی‌ترین نیا‌زهای زندگی مردمان ساکن این شهر برطرف نشده است. به عنوان مثال شهرک آفتاب که یکی از بزرگترین شهرکهای این منطقه است و فاز پنجم شهر جدید پرند به شمار می رود به شدت کمبودهای مختلف را حس می‌کند.

برای آگاهی از این کمبودها کافی است گشتی کوتاه در این شهرک زده و با خیل مردمانی روبرو شوی که علاقمند هستند در صورت نیاز کمک حال ارگانهای شهری برای بهبود اوضاع باشند اما کسی آنها را جدی نمی گیرد و همین امر و وجود معضلات و مشکلات فراوان باعث شده بسیاری از مهر نشینان به فکر مهاجرتی مجدد از این شهر ک به تهران یا شهرهای اطراف آن باشد و زنگ خطر مهاجرت معکوس به صدا درآمده است. چرا که برای تامین نیازهای روزمره  خود علی رغم اینکه به زحمت زیادی می افتند متحمل هزینه های زیادی  هم می شوند.

مرضیه رسولی یکی از این شهروندان است. کسی که دانشجوی رشته ریاضی کاربردی بوده و به همراه خانواده اش ساکن این شهر است. تنها تلنگری به این خانم دانشجو برای آگاهی از اوضاع شهر کافی است تا او سر درددلش باز شده و بگوید:گلایه ها بسیار است اما مساله اینجاست ارگانهای پاسخگو صحبتهای ما را جدی نمی گیرند. به عنوان دانشجوی دانشگاه آزاد تهران شمال بارها و بارها با امکانات زندگی در کلانشهری چون تهران روبرو بوده ام و برای همین بیش از پیش تفاوتها را حس می کنم. البته انتظار این را هم ندارم که به یک باره اینجا هم مثل تهران شود اما امید به داشتن حداقلی از امکانات چیز زیادی نیست.

رسولی ادامه می دهد: بزرگترین مشکل شهر ما نبود امنیت کافی است. متاسفانه شهرک آفتاب هنوز که هنوز است حصارکشی مناسب نشده و برای همین آمار سرقت اعم از دزدی خودرو و کیف قاپی و زورگیری در آن بسیار است. اصلی ترین عامل این وضعیت هم عدم استقرار نیروی انتظامی است. شک نکنید که اگر نیروی انتظامی در این شهرک مستقر شود این مشکلات کم می شود.

این دانشجوی 25 ساله درباره وضعیت امکانات رفاهی شهرک آفتاب هم می افزاید: از کجایش بگویم، نبود بیمارستانهای تخصصی، مرکز بهداشت و حتی مرکز درمانی باعث می شود بروز یک بیماری ساده باعث پیمودن کلی مسافت و صرف کلی هزینه جابجایی شود. در صورتی که خیلی راحت می توان از بخش خصوصی برای تاسیس امکانات بیمارستانی کمک گرفت. بحث آموزش ساکنان هم باید جدی گرفته شود. وقتی در این شهرک یک دبستان هم نیست چه انتظاری داریم از مردمان این شهرک که با امید بیشتری به آینده بنگرند.

* اهمیت حضور شورای اسلامی شهر

خانم رسولی اصلی ترین خواسته خود از اعضای شورای شهر را هم برطرف کردن همین مشکلات دانسته و اظهار می دارد:«مشکل کمبود امکانات بهداشتی را رفع کنند، از آن طرف استقرار یک واحد ثابت نیروی انتظامی را هم جدی بگیرند. در این زمینه از مردم هم کمک بگیرند. می توانند یک گروه از شهروندانی را که علاقه به کمک مادی یا فکری در این موضوع دارند را به خدمت گرفته و رفته رفته اوضاع را بهتر کنند.»

* باید به فکر اصلاح بود

اینکه چطور می شود یک شهرک تاسیس شده و در آن جایگاهی برای امکانات درمانی یا امنیتی لحاظ نشود از آن پرسشهایی است که ذهن هر کسی را به خود درگیر می کند. آیا او که مجوز ساخت شهرک را داده پیش نیازهای تاسیس یک شهرک را نمی دانسته یا آن که می دانسته و این گونه عمل کرده است. در هر صورت جلوی ضرر را از هر جا که بگیری منفعت است و این نکته ای است که  کارمند یک شرکت هواپیمایی که به شرایطی شهرک آفتاب  را برای زندگی انتخاب کرده است بر آن صحه می گذارد. این کارمند 37 ساله که ع زارعی نام دارد می گوید:آدمی به امید زنده است و دلیلی هم ندارد که برای ترس از پاسخگویی به آیندگان مرتب از کم کاری گذشتگان بگوییم. شهرک آفتاب کمبود بسیار دارد که ریشه آن هم عدم طراحی درست و اصولی این شهر است اما اینکه مرتب از نقصان بگوییم که مشکلی را حل نمی کند. باید به فکر اصلاح بود.

زارعی نقصانهای اصلی این شهرک را بسیار می داند و ادامه می دهد:حداقل فضای سبز هم برای این شهرک ایجاد نشده. علیرغم اینکه شرکت عمران شهرک هزینه انجام ساخت فضای سبز لازم و محوطه سازی مناسب برای شهرک را از ساکنان دریافت کرده اما دریغ از ذره ای کار در این جهت. البته بوده اند گروهی از ساکنان که به میل شخصی خود و البته با صرف هزینه ای مضاعف به گُل کاری در حاشیه بلوک خویش اقدام کرده اند اما این اقدامهای شخصی که از روی ناچاریست هم هارمونی شهرک را به هم می ریزد.

این مرد میانسال ادامه می دهد: امکانات فرهنگی که بماند حتی یک مرکز خرید مناسب و استاندارد هم در این شهرک وجود ندارد. آخر این چه معنایی دارد جز کم کاری مسئولان شهری.

بحث حمل و نقل دیگر بحثی است که آقای زارعی از آن گلایه دارد. وی می گوید: با توجه به اینکه شهرک آفتاب حدود یک کیلومتر از شهر پرند مسافت دارد و اتوبوس و تاکسی کافی برای جابجایی مردم به مرکز شهر یا محل کار وجود ندارد بدیهی است که همگان به فکر استفاده از وسایل نقلیه شخصی بیفتند و در این میان او که درآمد لازم برای خرید یک خودرو را ندارد چاره ای ندارد جز اینکه هر روز دیر به سر کار خود برسد! به خدا در دهه شصت که در تهران در کنار والدینم زندگی می کردم این قدر کمبود امکانات ندیدم.

* کمبود فضاهای فرهنگی اوقات فراغتی که به بطالت می‌گذرد

شریفی که  شاهد نزاع خیابانی بعضی جوانان و نوجوانان بوده است می‌گوید: متاسفانه به دلیل شتابی که در تحویل پروژه‌ها صورت گرفته به موازات آن نتوانسته اند فضاهیا فرهنگی مناسبی برای جوانان و پرورش فرهنگی آنها ایجاد کنند که همین موضوع شاید یکی از دلایل به بطالت گذراندن اوقات فراغت آنان و و نهایتا این نزاع‌ها و درگیریهای ناخوشایند باشد. اگر کتابخانه، فرهنگسرا و فضاهای فرهنگی مناسب وجود داشته باشد طبیعتا جوانان و نوجوانان سرگرمی سالم خواهند داشت. و باید تا قبل از تابستان فکری برای این مساله کرد.

* مشکلات بهداشتی برآمده از هدایت نامناسب فاضلاب

شهرک آفتاب که توسط یک شرکت ترک تبار ساخته شد آن هم با این هدف که الگویی باشد برای شهرسازی در دیگر نقاط ایران اما جالب اینجاست که نه تنها هیچ الگویی به وجود نیامد که اوضاع شهرک حتی بدتر از نقاطی در حومه تهران است! شهرکی که در آپارتمانهایش حتی تفکیک کنتورهای آب هم صورت نگرفته بدیهی است که ساکنان ناراضی فراوان داشته باشد. در شرایطی که تقریبا همه ایران تحت پوشش تلفن ثابت قرار گرفته اینکه در این شهرک هنوز تلفنهای ثابت واگذار نشده هم از دیگر عوامل نارضایتی ساکنان است.

حسین صدرتهرانی که برخلاف نام خانوادگی اش اصالتی آذری دارد کارگر یک کارخانه تولید قطعات خودرو است. او که دلیل ساکن شدن در شهرک آفتاب را پایین بودن اجاره بها می داند صحبت کردن درباره مشکلات این شهرک را هم بی فایده می داند چراکه به نظر او همه چیز آن قدر عیان است که نیاز به بازگو کردن ندارد. با این حال این آقای خوش برخورد در برابر اصرار من برای صحبت پیرامون مشکلات منطقه محل زندگی اش می گوید: فصل گرما نزدیک است و هدایت نامناسب فاضلاب و قرارگیری آن در مسیر رودخانه شور مطمئنا دردسرهای بهداشتی فراوانی را رقم می زند. برای شروع، سامان دادن به اوضاع فاضلاب بزرگترین کار است.

صدر تهرانی ادامه می دهد: هر کسی که وارد شورای شهر می شود به خاطر خدا هم که شده بیاید و فکری به حال این هدایت نامناسب فاضلاب کند. دیگر امیدی به اصلاح وضعیت برق شهرک نداریم.

این شهروند وقتی با کنجکاوی من درباره وضعیت برق مواجه می شود می افزاید:در شهرکها رسم بر این است که ‍‍ژنراتورهای برق اضطراری که با گازوئیل یا گاز کار می کنند وجود داشته باشند تا با قطع برق، مردم زندگیشان تعطیل شود. در صورتی که ژنراتورهای برق اضطراری که در مجتمع ها قرار داده شده است، نصب و راه اندازی نشده است آن هم در حالی که برای هر ژنراتور 22 میلیون تومان  هزینه شده است.

درباره مشکلات ارتباطی هم دل حسین خون است. او اظهار می دارد: قرار بود طبق تعهد شرکت عمران تلفن های ثابت به ساکنان واگذار شود اما فقط تعدادی سیم کارت روستایی به برخی از ساکنین دادند که آنتن دهی این سیم کارت هم بسیار ضعیف است.

چرا شرکت عمران به تعهدات خود عمل نمی کند؟

خانم آذری که به واسطه دوری از آلودگی هوای تهران به شهرک آفتاب آمده است. نیز دل خوشی از امکانات شهر نداشته و می گوید:«شرکت عمران از هر واحد آپارتمان یک میلیون تومان بابت محوطه سازی و امتیاز انشعابات(آب، تلفن و گاز)  گرفته است اما شرکت عمران به هیچ کدام از تعهداتی که در قرارداد ذکر شده بود، عمل نکرده است و عدم پاسخگویی شرکت عمران به مردم هم دردی است بزرگتر.»

وی درباره دیگر مشکلات زندگی در شهرک می افزاید:«آیفونهای مجتمع ها نیز دارای مشکلات عدیده ای است از متفرقه بودن وسایل آن گرفته تا نامنظم کارکردن. آسانسورها نیز اغلب مشکل دارند و بیشتر اوقات خراب هستند. در ساخت مجتمع ها نیز در بحث سرویس آپارتمان ها، لوله کشی ها درست انجام نشده و برای ساخت هم از بی کیفیت ترین مواد استفاده شده است.»

* کافی است مدیریت درست داشت و البته برنامه زمان بندی دقیق

مشکلات شهرک آفتاب هرچند به نظر ساکنان، زیاد به نظر می رسد اما مساله اصلی بر سر عدم استفاده از توان مدیریتی ارگانهای شهری برای حل این مشکلات است. کافی است برای یک بار هم که شده ارگانهای دست اندرکار شهر پرند رسیدگی به معضلات شهرک آفتاب را در دستور کار قرار دهند. مطمئنا مشکلات آن قدر پیچیده و عجیب و غریب نیست که نتوان در یک بازه مشخص و کوتاه مدت آنها را برطرف نمود. کافی است یک مدیریت درست داشت و البته برنامه ریزی دقیق زمانی برای پیشبرد امور. اکنون که انتخابات شوراها در پیش است امید زیادی به ان بسته شده است تا با تفویض مدیریت شهر به شهرداری بالتبع نظارت شورای شهر این مشکلات هر چه سریعتر برطرف گردد. اما پرسش اینجاست که آیا تا پیش از ان کسی از مسئولان پیگیر این مشکلات خواهد بود مشکلاتی که بخشی از آن را باید شرکت سازنده و عاملان واگذاری این ساختمانها به مردم حل و فصل نمایند؟ مردم و خبرنگاران حوزه شهری ستاره صبح  پیگیر این مطالبات خواهند ماند.