روایت جسورانه "حاتمی‌کیا" از ناگفته‌های اوایل انقلاب

حوزه سینما باشگاه خبرنگاران؛ سال 1358، شش ماه بیشتر از تغییر رژیم سیاسی در ایران نمی‌گذرد و خیلی از گروه‌های مخالف شاه حالا از حکومت جدید سهم‌خواهی می‌کنند.
 
در این میان طمع کاری عده‌ای سودجو هم بالا گرفته و قائله‌هایی مثل گنبد و خوزستان و کردستان، یکی یکی در حال پا گرفتن است چون همه آنها فکر می‌کنند تا رژیم انقلابی نوپاست امکان تجزیه کشور وجود دارد و همین الان باید دست به کار شد.
 
کردستان؛ کوه‌های اورامان؛ رمضان 1358
 
هلیکوپتر وزیر دفاع میان منطقه محاصره شده‌ای در پاوه فرود می‌آید. خلبان این پرواز هم همسفر و همسنگر آقای وزیر است یعنی "تیمسار فلاحی"، رئیس نیروی زمینی ارتش؛
 
آنها پس از ورود با یک مرد چریک به نام اصغر وصالی دیدار می‌کنند وصالی رئیس گروه دستمال سرخ‌هاست که مقابل زیاده‌خواهی عده‌ای تجزیه طلب ایستادگی می‌کنند.
 
فلاحی امیری است که برآمده از نظام سیاسی گذشته است و حالا به جریان انقلاب پیوسته؛
 چمران یکی از وزرای کابینه نهضت آزادی‌ست با همان میل شدید دیگرپذیری و صلح طلبانه و صبورانه؛ اصغر وصالی که در این فیلم خیلی شبیه چگوآرا شده در رفتار انقلابی هم به آن مرد می‌ماند.
 
شاید این سه نفر را بتوان نماینده تیپ‌های مختلف حزب‌الهی در اول انقلاب دانست و دکتر عنایتی هم می‌تواند نمونه‌ای باشد از آنهایی که با انگیزه‌های مختلف از صف انقلابیون خارج شده و قائله آفریده‌اند.
 
"چ" فیلمی است که این سه تیپ مختلف حزب‌الهی را در یک جلسه جبهه و بریدگان از صف انقلاب را در طرف دیگر قرار می‌دهد و "مصطفی چمران" به عنوان شخصیت اصلی این فیلم طبق اصول صلح‌ طلبانه خود سعی می‌کند که تا حد ممکن از درگیری و خونریزی اجتناب شود.
 
تلاش "چمران" با سنگسری طرف مقابل مواجه می شود و حالا او ناگزیر است دست به اسلحه ببرد تا از رهگذر جنگیدن برای صلح، شهر پاوه را به آرامش گذشته بازگرداند.
 
ماجرا با قرائت پیام امام خمینی(ره) به پایان می‌رسد که دستور مؤکد ایشان در نجات پاوه باعث ترس و عقب‌نشینی شورشیان می‌شود.
 
روایت این قضایا در فیلم "چ" پر است از صحنه‌های نفس‌گیر و باورپذیر.
 
دکوپاژ، میزانسن‌ها، طراحی‌های لباس، جزئیات نظامی، صداگذاری‌ها و تمام مسائل فنی و هنری دیگر به عالی‌ترین شکل ممکن در خدمت این روایت قرار گرفته بود و ما با یک "حاتمی‌کیا"ی جدید طرف بودیم."حاتمی‌کیایی" که با حفظ بعضی مولفه‌های سابقش این بار خیلی مبتکرانه در صحنه ظاهر شده است.
 
"حاتمی کیا" این بار هم حرف‌های جدید زده و هم سبک بصری تازه‌ای را به وجود آورده است.
 
"چ" اولین فیلم حاتمی کیاست که ماجرای آن مربوط به مسائل روز نمی‌شود اما از طرفی باید آن را یک بازخوانی امروزی از مسائل تاریخی دانست.
 
"چ" می‌تواند شروع دوران تازه‌ای در فیلمسازی "حاتمی کیا" باشد، "حاتمی کیایی" که تا به حال چندبار فضا و حال‌ و هوای فیلمسازی در سینمای ایران را ورق زده و متحول کرده است.

میلاد جلیل زاده/
 
انتهای پیام/رس