هر شب با قرآن/ بزرگ‌ترین رستگاری چیست؟
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.
آیه 10 سوره تغابن
وَالَّذِینَ کفَرُواْ وَکذَّبُواْ بِآیاتِنَآ أُوْلَئِک أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِینَ فِیهَا وَبِئْسَ الْمَصِیرُو کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کردند، همان‌ها اهل دوزخند در حالی که همیشه در آن جا هستند و این سرانجام بدی است.
* «تغابن» به معنای آن است که غبن‌ها جلوه می‌کند، یعنی روز قیامت، کافران به خاطر ایمان نیاوردن و فاسقان به خاطر نداشتن عمل صالح و مؤمنان به خاطر آن که می‌توانستند عمل بیشتری انجام دهند، همه به نوعی احساس خسارت، حسرت و غبن دارند، و شاید بدین معنی باشد که در آن روز هرکس به فکر آن است که چگونه بار خود را به دوش دیگری اندازد، همان‌گونه که در قرآن صحنه‌هایی در این زمینه مطرح است که شیطان می‌گوید: «مرا ملامت نکنید، مقصّر خودتان هستید» یا مجرم دوست دارد که به جای خود فرزند و تمام بستگان بلکه تمام مردم به جای او به دوزخ رفته و او نجات یابد.
* قیامت، روز یاد کردنی است. («اذ»، «اذا» و «یوم» در آغاز جمله، معمولاً به معنای آن است که «یاد کن زمانی را که») «یوم یجمعکم»
* راه نجات از غبن، ایمان و عمل صالح است. «ذلک یوم التغابن و من یؤمن باللّه و یعمل صالحاً»
* ایمان، از عمل صالح جدا نیست. «یؤمن... یعمل صالحاً»
* عمل صالح، کفاره بدی‌هاست. «یکفر عنه سیئاته»
* تا پاک نشویم به بهشت نمی‌رویم. ابتدا باید گناهان محو شود، سپس داخل بهشت شد. «یکفّر... یدخله»
* باغ‌ها و نهرهای بهشتی، هم متعدّد است، هم دائمی و ابدی. «جنّات... الانهار خالدین فیها ابدا»
* بزرگ‌ترین رستگاری آن است که انسان با ایمان و عمل صالح وارد بهشت شود. «ذلک الفوز العظیم»
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
