پادشاه رستاخیز با دو بال بهشتی‌اش خدایی می‌شود
شاه رستاخیز باپرتو نورانی وگرمابخش خود بر غنچه‌ها ویاس‌های حضرت زهرا(س)امید را به ارمغان می‌دهدو برای خشنودی خورشید تابان منا وعرش خدا وطراوات بوستان شقایق‌ها ولاله‌های رضوانی بازوانش را هدیه می‌دهد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پروردگار نیز با دو بال بهشتی و مقام پادشاهی رستاخیز او را سرور شهیدان عالم خواهند کرد.
قطرات شنبم بر یاس‌های زهرا(س) و شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی ارغوانی شده است.
نسیم گرم و سوزان سرزمین بلا اشتیاق اهالی بوستان شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی را برای سکونت در بوستان عرش خدا فراوان کرده است.
امروز باغبان دشت و بوستان یاس‌های زهرا(س) با پرتو روح بخش چمانش بر آن‌ها گرمی می‌بخشد و به یکباره بارانی می‌شود و با بارش دل نشین و عطر آگینش غنچه‌های علوی، فاطمی، حسنی، حسینی، زینبی را جنتی می‌کند.
باغبان بوستان شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی در فرات قهرمان و شاه رضوان می‌شود. او با دو بال بهشتی‌اش و با صعود الهی‌اش همنشین خورشید نبوت و خورشید امامت در بوستان عرش خدا می‌شود.
آری امروز روز بزرگداشت حضرت ابوالفضل عباس(ع) است.
سلام و درود بر سقای کرب و بلا حضرت ابوالفضل عباس(ع)....
*آن چه باید درباره روز نهم محرم بدانیم...
روز نهم محرم و شب عاشورا امام حسین(ع) در جمع یاران خود حاضر و به آن‌ها فرمود: فردا همه کشته خواهیم شد.
امام(ع) مشعل‌ها و شمع‌ها را خاموش کرد و از یارانش خواست که هرکسی قصد ترک ایشان را دارد برود و نخستین کسی که به ایشان اعلام‌آمادگی و وفاداری کرد حضرت ابوالفضل(ع) بود.
هنگامی که تمام اصحاب و یاران امام حسین(ع) شهید شدند و جز حضرت عباس(ع) و امام (ع) هیچ کس زنده نماند حضرت عباس(ع) نزد برادر بزرگوار خود رفت و عرض کرد: پدر و مادر به فدایت، اجازه بفرمایید تا جان خودم را فدایت کنم.
حضرت امام حسین(ع) اشکش جاری شد و فرمود: اول قدری آب برای کودکان تهیه کن در حالی که 4هزار نفر مسلح به تیر و کمان نگهبان آب بودند سپاه دشمن دور حضرت عباس(ع) را گرفتند و آن حضرت(ع) خود را به قلب لشکر زد و هشتاد نفر را به خاک وخون افکند.
حضرت عباس(ع) سرپرستی قافله امام حسین(ع) را در سفر به کربلا بر عهده داشت ایشان در کربلا حماسه‌ای آفرید که تاریخ نظیر آن را در برگ های خود ندارد.
حضرت ابوالفضل(ع) با پس زدن امان نامه امویان بزرگترین درس وفاداری به معشوق را در جامعه انسانی به یادگار گذاشت.
روز عاشورا در صحرای سوزان کربلا، حضرت عباس(ع) با دیدن لب‌های خشکیده و چشمان اشکبار، بی اختیار مشک آب را بر دوش گرفت و رفت تا بزرگترین امتحان زندگی‌اش را پس دهد.
حضرت ابوالفضل(ع) با لب‌هایی تشنه به آب زلال فرات نظاره کرد.
جرات نکرد جرعه‌ای بنوشد. چون امام حسین(ع) و فرزندانش تشنه بودند و شایسته نبود او قبل از آن‌ها خود را سیراب کند.
سپاه دشمن خوب می‌دانست که تا بازوان حضرت عباس(ع) بر تن اوست، توان برابری با او را ندارند به همین دلیل بازوان آن حضرت (ع) هدف قرار گرفت.
حضرت ابوالفضل(ع) برای حفظ آب دو دست خود را از دست داد و با ضربه‌های دشمنان از اسب به پایین افتاد.
امام حسین(ع) خود را به بالین ایشان رساند و او در آغوش برادر به دیدار محبوب شتافت و حضرت اباعبدالله(ع) را با کوله باری از غم و اندوه در کربلا تنها گذاشت.
حضرت عباس(ع) هنگام شهادت 35سال داشت.
یادش گرامی‌باد...
امام سجاد می‌فرماید: خداوند، عمویم عباس(ع) را رحمت کند که در راه برادرش ایثار و فداکاری کرد و از جان خود گذشت. چنان فداکاری کرد که دو دستش قطع شد.
خداوند نیز به او همانند جعفر بن ابی طالب در مقابل آن دو دست قطع شده دو بال عطا کرد که با آن‌ها در بهشت با فرشتگان پرواز کند.
حضرت ابوالفضل(ع) نزد پروردگار، مقام و منزلتی دارد بس بزرگ، که همه شهیدان در قیامت به مقام والای او غبطه می‌خورند و رشک می‌برند.
در روز عاشورا حضرت عباس(ع) ابتدا دو فرزند خود را به میدان فرستاد و هر دو به شهادت رسیدند.
آن گاه خود به میدان و به طرف شریعه فرات رفت.گزارش از زهره کلهر
انتهای پیام/
قطرات شنبم بر یاس‌های زهرا(س) و شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی ارغوانی شده است.
نسیم گرم و سوزان سرزمین بلا اشتیاق اهالی بوستان شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی را برای سکونت در بوستان عرش خدا فراوان کرده است.
امروز باغبان دشت و بوستان یاس‌های زهرا(س) با پرتو روح بخش چمانش بر آن‌ها گرمی می‌بخشد و به یکباره بارانی می‌شود و با بارش دل نشین و عطر آگینش غنچه‌های علوی، فاطمی، حسنی، حسینی، زینبی را جنتی می‌کند.
باغبان بوستان شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی در فرات قهرمان و شاه رضوان می‌شود. او با دو بال بهشتی‌اش و با صعود الهی‌اش همنشین خورشید نبوت و خورشید امامت در بوستان عرش خدا می‌شود.
آری امروز روز بزرگداشت حضرت ابوالفضل عباس(ع) است.
سلام و درود بر سقای کرب و بلا حضرت ابوالفضل عباس(ع)....
*آن چه باید درباره روز نهم محرم بدانیم...
روز نهم محرم و شب عاشورا امام حسین(ع) در جمع یاران خود حاضر و به آن‌ها فرمود: فردا همه کشته خواهیم شد.
امام(ع) مشعل‌ها و شمع‌ها را خاموش کرد و از یارانش خواست که هرکسی قصد ترک ایشان را دارد برود و نخستین کسی که به ایشان اعلام‌آمادگی و وفاداری کرد حضرت ابوالفضل(ع) بود.
هنگامی که تمام اصحاب و یاران امام حسین(ع) شهید شدند و جز حضرت عباس(ع) و امام (ع) هیچ کس زنده نماند حضرت عباس(ع) نزد برادر بزرگوار خود رفت و عرض کرد: پدر و مادر به فدایت، اجازه بفرمایید تا جان خودم را فدایت کنم.
حضرت امام حسین(ع) اشکش جاری شد و فرمود: اول قدری آب برای کودکان تهیه کن در حالی که 4هزار نفر مسلح به تیر و کمان نگهبان آب بودند سپاه دشمن دور حضرت عباس(ع) را گرفتند و آن حضرت(ع) خود را به قلب لشکر زد و هشتاد نفر را به خاک وخون افکند.
حضرت عباس(ع) سرپرستی قافله امام حسین(ع) را در سفر به کربلا بر عهده داشت ایشان در کربلا حماسه‌ای آفرید که تاریخ نظیر آن را در برگ های خود ندارد.
حضرت ابوالفضل(ع) با پس زدن امان نامه امویان بزرگترین درس وفاداری به معشوق را در جامعه انسانی به یادگار گذاشت.
روز عاشورا در صحرای سوزان کربلا، حضرت عباس(ع) با دیدن لب‌های خشکیده و چشمان اشکبار، بی اختیار مشک آب را بر دوش گرفت و رفت تا بزرگترین امتحان زندگی‌اش را پس دهد.
حضرت ابوالفضل(ع) با لب‌هایی تشنه به آب زلال فرات نظاره کرد.
جرات نکرد جرعه‌ای بنوشد. چون امام حسین(ع) و فرزندانش تشنه بودند و شایسته نبود او قبل از آن‌ها خود را سیراب کند.
سپاه دشمن خوب می‌دانست که تا بازوان حضرت عباس(ع) بر تن اوست، توان برابری با او را ندارند به همین دلیل بازوان آن حضرت (ع) هدف قرار گرفت.
حضرت ابوالفضل(ع) برای حفظ آب دو دست خود را از دست داد و با ضربه‌های دشمنان از اسب به پایین افتاد.
امام حسین(ع) خود را به بالین ایشان رساند و او در آغوش برادر به دیدار محبوب شتافت و حضرت اباعبدالله(ع) را با کوله باری از غم و اندوه در کربلا تنها گذاشت.
حضرت عباس(ع) هنگام شهادت 35سال داشت.
یادش گرامی‌باد...
امام سجاد می‌فرماید: خداوند، عمویم عباس(ع) را رحمت کند که در راه برادرش ایثار و فداکاری کرد و از جان خود گذشت. چنان فداکاری کرد که دو دستش قطع شد.
خداوند نیز به او همانند جعفر بن ابی طالب در مقابل آن دو دست قطع شده دو بال عطا کرد که با آن‌ها در بهشت با فرشتگان پرواز کند.
حضرت ابوالفضل(ع) نزد پروردگار، مقام و منزلتی دارد بس بزرگ، که همه شهیدان در قیامت به مقام والای او غبطه می‌خورند و رشک می‌برند.
در روز عاشورا حضرت عباس(ع) ابتدا دو فرزند خود را به میدان فرستاد و هر دو به شهادت رسیدند.
آن گاه خود به میدان و به طرف شریعه فرات رفت.گزارش از زهره کلهر
انتهای پیام/
