المانیتور: آیا ایران می‌تواند با اصلاح نظام بازنشستگی، از وقوع یک بحران جدی جلوگیری کند؟

به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ وب‌سایت المانیتور با انتشار گزارشی درخصوص نظام بازنشستگی در ایران، نوشت: «محمد باقر نوبخت،» معاون رئیس‌جمهور ایران و رئیس «سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی» این کشور، ششم مارس سال جاری میلادی (16 اسفند)، با ابراز نگرانی درخصوص نظام کنونی بازنشستگی در این کشور، اظهار داشت تهران برای ایجاد اصلاحات در این زمینه تنها 5 سال فرصت دارد. این نخستین بار نیست که یک مقام بلندپایه خواستار بازبینی هر چه سریع‌تر نظام بازنشستگی در این کشور می‌شود. برخی مقامات ایرانی در نخستین سال‌های قرن 21، با تأکید بر لزوم اتخاذ اقداماتی جدی در این خصوص نسبت به عواقب نادیده گرفتن چنین امری هشدار داده بودند؛ تا جاییکه، «بانک جهانی» سال 2003 (1381)،  به درخواست سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی ایران و پس از تهیه گزارشی جامع و دقیق، بر لزوم اصلاح نظام بازنشستگی در این کشور تأکید کرد. 

در ادامه گزارش آمده است: هشدار بانک جهانی بیش از یک‌دهه نادیده گرفته شد و در این مدت، طرح بازبینی [نظام ناکارآمد بازنشستگی] همچنان مسکوت باقی ماند. نگارنده گزارش سپس از سوء‌مدیریت در سطح کلان و همچنین اعمال تحریم‌های هسته‌ای در بین سال‌های 2010 تا 2015 (1389 تا 1394 ) به عنوان دلایل اصلی مسکوت ماندن اجرای طرح اصلاح نظام بازنشستگی در ایران، نام برده است.   

با در نظر گرفتن «نسبت حمایت بالقوه،» از 22 صندوق بازنشستگی در ایران، تنها شمار اندکی خدمات حمایتی مناسبی را به سالمندان این کشور ارائه می‌دهند. «نسبت حمایت بالقوه» به نسبت افراد بین 15 تا 64 سال در برابر افراد بالای 65 سال گفته می‌شود.

 خدمات‌رسانی نامتناسب صندوق‌های بازنشستگی باعث شده تا بار جمعیت بازنشسته ایران بر دوش جمعیت شاغل سنگینی کند. این موضوع باعث شده آینده نظام بازنشستگی یکی از دغدغه‌های اصلی دولت «حسن روحانی،» رئیس‌جمهور ایران، باشد؛ بویژه که ایران پس از 35 سال به جمع کشورهای با جمعیت سالمند می‌پیوندد. طبق آمار سازمان ملل متحد، نسبت حمایت بالقوه در ایران تا سال 2050 (1428)، به 2.7 کاهش خواهد یافت. این در حالی است که این نسبت در سال 2000 (1378)، 14.29 بود. 

انتهای پیام/