سمنان؛
برگزاری آیین جامه کردن طوق در حسینیه حضرت ابوالفضل (ع) دامغان
صبح روز ششم محرم یکی از باشکوه ترین مراسم عزاداری در حسینیه حضرت ابوالفضل (ع) شهرستان دامغان در جمع عظیم عزاداران حسینی برگزار شد.
به گزارش خبرنگار گروه استان ها باشگاه خبرنگاران جوان از سمنان،روز ششم با مراسم طوق جامه کردن در حسینیه حضرت ابوالفضل (ع) به اوج خود می رسد. البته شاید بتوان از لفظ طوق جامع کردن هم استفاده کرد زیرا طوق ها معمولا از نقاط مختلف محله ها جمع آوری می شود و در حسینیه جامه می شود. اما اصطلاح صحیح تر و درست تر همان جامه کردن است که اشاره به پوشاندن و سیاه پوش کردن طوق ها در ایام محرم دارد.
در گذشته رسم بوده است حسینیه ای که در آن طوق جامه دار می شود به صورت کتبی و با ارسال دعوت نامه ای از برخی تکایا و دستجات عزاداری دعوت به عمل می آورد که در برنامه شرکت نمایند،حسینیه ها نیز این دعوت را پذیرفته و با دسته ای از عزاداران خود در برنامه حضور پیدا می کردند.
صبح روز ششم محرم یکی از باشکوه ترین مراسم محرم در دامغان به اجرا درمی آید، حسینیه حضرت ابوالفضل (ع) که بسیار مورد توجه مردم منطقه می باشد آماده پذیرایی از هزاران عزادار حسینی می شود. خیابان های منتهی به حسینیه بسته شده و کم کم مردم خود را به تکیه می رسانند. دستجات عزاداری نیز به آرامی شکل می گیرند.
معمولا ابتدا دسته ای با طبل و سنج و شیپور به داخل حسینیه وارد می شوند و سپس دسته زنجیرزنی در محل حسینیه حضور پیدا می کند. در تمامی مسیر منتهی به تکیه مردم عزادار با دستجات همراهی و هم نوایی می نمایند.
دستجات یکی پس از دیگری وارد حسینیه می شوند آخرین دسته طوق های جامه شده را به صورت خوابیده و بر روی دست، به همراه دارد و با ذکر «وای حسین(ع) کشته شد» به همراه گریه و شیون عزاداران، بر سر زنان در خیل جمعیت تکیه وارد می شوند.
در گذشته رسم بوده است که با مراسم خاصی و به همراهی نوحه خوانی اول صبح جمعی از بزرگان محله به همراه مردم به خانه هایی که طوقی داشته اند می رفتند و سپس طوق را تحویل گرفته و به سمت حسینیه می آوردند البته در حال حاضر هم هنوز در بسیاری از محله های دامغان این کار انجام می شود.
در قدیم چوب طوق ها از چلّه (سر طوق ها که معمولا فلزی می باشد و از یک یا چند شاخه تشکیل می شود) آن جدا بوده و چله ها بر روی طبق هایی قرار می دادند و روی آنها را پارچه هایی می انداختند سپس در زمان طوق جامه کردن به همین شکل وارد حسینیه می شدند و هنگامی که روضه طوق خوانده می شد چلّه ها و چوب ها را به هم متصل کرده و پارچه ها را به دور طوق می بستند.
ا
ا
