مردی که در طول پنجاه سال حکمرانی، جزیره ناشناخته کوبا در دریای کارائیب را در قلب نقشه جهان قرار داد و آن را به منبع الهام بخش انقلابهای آمریکای لاتین و سراسر جهان سوم تبدیل کرد.
عطوان افزود: کاسترو، یازده رئیس جمهور آمریکا را به چالش کشید، بیش از ۶۳۸ نقشه ترور را که سرویس اطلاعات مرکزی این کشور (سیا) علیه وی برنامهریزی کرده بود، ناکام گذاشت، بیسوادی را در کشورش ریشه کن کرد و یک سیستم بهداشتی منحصر بفرد و بینظیر در سراسر جهان راه اندازی کرد. همچنین وی اقدام به تاسیس نظامی آموزشی کرد که پزشکان ماهر و بلندآوازه از آن فارغ التحصیل شدند و به شهرت رسیدند و از همتایان خود که فارغ التحصیل و اساتید مشهورترین دانشگاهها و موسسههای پزشکی جهان بودند، گوی سبقت و برتری را ربودند.
کاسترو پسر یکی از بزرگترین خانوادههای فئودال در کوبا و حامی کشاورزان و کارگران فقیر بود، وی نظام ارباب رعیتی را از ریشه سرنگون کرد و با در پیش گرفتن توسعه مستقل اقتصادی، خودکفایی غذایی را برای کشورش به ارمغان آورد.
در ادامه این مقاله آمده است: فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به عنوان همپیمان اصلی کاسترو در سال ۱۹۹۱ میلادی، شکست بزرگ سیاسی، اقتصادی و شخصی برای وی به شمار میرفت و کشورش نیز به دلیل تحریم فلج کننده آمریکا، با بحران شدیدی روبرو شد با این حال توانست به لطف دو کشور همپیمان خود یعنی چین و ونزوئلا، این دوره سخت را پشت سر بگذارد یا دست کم از تاثیر آن بکاهد. در این میان هوگو چاوز، رئیس جمهور فقید ونزوئلا، برای نجات پدر معنوی خود کاسترو و کشورش کوبا از این بحران، نقش اصلی را در زمینه تهیه پول، سرمایه و نفت ایفا کرد.
عطوان افزود: کاسترو همواره متحد، پشتیبان وحامی وفادار ملت فلسطین و انتفاضه عادلانه این مردم برای بازپس گرفتن حقوق مشروع خود بود و در دانشگاههای کوبا نیز هزاران دانشجوی فلسطینی را پذیرش کرد.
فروتنی، یونیفرم سبز رنگ و سیگار مشهور کوبایی از نقاط برجسته زندگی این بزرگمرد فقید بود که اجازه نصب نصب مجسمههای غول پیکر خود در میدانهای کشور را نداد و در حالی این جهان را ترک میکند که کاخ و قایق تفریحی مجلل یا حسابهای بانکی حاوی میلیونها یا میلیاردها دلار ندارد، اما در مقابل میراث انقلابی بزرگی از خود بر جای گذاشت که نماد کرامت، عزت نفس، مردانگی، خودداری از زانو زدن در برابر استعمارگری آمریکا و حمایت و طرفداری از فقراست.
سردبیر رای الیوم افزود: وی را به خاطر این میراث افتخارآمیز و همدردی با ملتهایمان دوست داشتیم با وجود اینکه هزاران کیلومتر از ما دور بود. وی را دوست داشتیم چرا که همواره الگویی برای نسل ما و الهام بخش و نماد استقامت، مبارزه طلبی، سربلندی و تسلیم ناپذیری جز در برابر پروردگار بلند مرتبه، باقی خواهد ماند.
گمان نمیکنیم رهبران کنونی عرب در مراسم تشییع جنازه کاسترو شرکت کنند؛ همان گونه که در تشییع جنازه بزرگان و افراد شرافتمند دیگری مانند نلسون ماندلا و هوگو چاوز شرکت نکردند، چرا که وی نقطه مقابل این رهبران (عرب) به شمار میآید و دست کم به بیشتر آنها یادآوری میکند که از ارزشهای عدالت و مبارزه دست کشیده و در سنگر ظلم و ستم آمریکایی قرار گرفتهاند.
عطوان در پایان مقالهاش نوشت: فیدل کاسترو از صمیم قلب با تو خداحافظی میکنیم، ما همانهایی هستیم که تو را دوست داشتیم و از تاریخ، میراث ملی و انسانی شرافتمندانهات آگاه هستیم.