از فساد و بی قانونی تا انحصارطلبی و تفنن در فدراسیون سوارکاری

نوذر مظفری نژاد دبیر سابق فدراسیون سوارکاری در گفت و گو با خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان درباره وضعیت فعلی این فدراسیون گفت:فدراسیون سوارکاری در بخش توسعه زیر ساخت‌ها بسیار ضعیف عمل کرده به همین دلیل است که مسابقات سوارکاری در باشگاه‌های خصوصی برگزار می‌شود. در هیچ ورزشی مانند سوارکاری بخش خصوصی چنین حضور فعالی ندارد زیرا اهالی اسب افرادی عاشق هستند.
 
وی افزود: شرکت توسعه و نگهداری از اماکن ورزشی وظیفه اصلی خود را انجام نمی‌دهد. این شرکت باشگاه‌های دولتی سوارکاری از جمله نوروز آباد و شهدا را با قیمت‌های نازل اجاره می‌دهد. در حالی که جامعه سوارکاری خاطرات شیرینی از این باشگاه ها دارند. اجاره این اماکن زمینه فرسودگی مانژ و زیان دهی آن ها را فراهم کرده است. وظیفه فدراسیون این است که برای حل مشکل باشگاه‌های سوارکاری دولتی اقدام کند وگرنه برگزاری کلاس‌های داوری و طراحی مسیر کار جدیدی نیست.
 
مظفری‌نژاد درباره مشکلات حل نشده در فدراسیون سوارکاری ادامه داد: مشکل قرنطینه اسب‌ها همچنان لاینحل است. ضمن اینکه قانون خاصی درباره صادرات و واردات اسب‌ها وجود ندارد و کافی است به دستورالعمل صادرات و واردات اسب‌ها نگاهی بیندازید تا متوجه شوید چند درصد از اسب‌های وارد شده با دستورالعمل منطبق هستند.
 
دبیر سابق فدراسیون سوارکاری تصریح کرد: فدراسیون در جذب سرمایه نیز ناتوان است. فدراسیون باید با توافق و مشارکت با جهاد کشاورزی و سازمان محیط زیست شرایطی را مهیا کند تا زمین‌هایی در اختیار سرمایه داران بخش سوارکاری قرار گیرد. راه اندازی باشگاه‌های سوارکاری و پرورش اسب نوعی کارآفرینی است چرا که افراد بسیاری به صورت مستقیم و غیر مستقیم صاحب شغل می‌شوند. کارآفرینی در اقتصاد فعلی کشور و کاهش آمار بیکاری نقش بسزایی خواهد داشت.
 
پیشکسوت سوارکاری درباره انحصار در گروه‌های داوری اظهار داشت: انحصار همیشه باعث بروز فساد می‌شود. مشکلی که در مسابقات سوارکاری وجود دارد این است که تنها عده‌ای داوری مسابقات بر عهده می‌گیرند و عده‌ای دیگر همیشه پشت خط می‌مانند. رکودزنی مجید شریفی را در نظر بگیرد اگر پدر خانوم او غروی نبود چگونه می‌توانست حق خود را به اثبات برسانند.
 
وی درباره حضور مربی خارجی در تیم ملی سوارکاری خاطر نشان کرد: حضور مربی خارجی اصلا به صلاح سوارکاری ایران نیست. صنعت اسب و چوگان در دنیا به نام ایران ثبت شده است. سوارکاران ایرانی با حمایت و ابزار لازم می‌توانند در دنیا خوش بدرخشند. سوارکاری ایران چیزی از دنیا کم ندارد اگر اسب های خوبی در اختیار سوارکاران قرار بگیرد مطمئنا در عرصه های بین المللی افتخار آفرین خواهند شد.