ایران، معدن لطیفه است/ قدری شاکر باشیم/تا لحظه سال تحویل به خزانه می‌رفتیم/ می‌خواستیم بیمه ها و صندوق‌های پول تجمیع شوند اما نشد

برای مالیات که نمی‌خواهید( می‌خندند)، خب من قبل از اینکه وزیر شوم در بیمارستان فارابی و بیمارستان خودمان از هفت روز هفته حداقل پنج روز را اتاق عمل بودم اما از زمانی که مسئولیت وزارت را قبول کردم تا روزی که وزیر هستم تمام وقتم را صرف این کار می‌کنم.

وزیر در جواب می‌گوید نه فاصله با بقیه به قدری هست که عقب نمونیم بعد هم می‌توان قضایش را بعد از وزارت به جا آورد.

بله ولی عمدتا در شرایطی بوده که هیچ امیدی برای بینایی فرد نبوده است.

من پزشک چشم ندارم و همکاران بینایی سنج شماره عینکم را تعیین می‌کنند (با دستانش به چشمانش اشاره می‌کند و می‌گوید) فشار چشمم را خودم با دست می‌گیرم.

خانمم متخصص کودکان و فوق تخصص خون و سرطان اطفال است و دو دخترم روانپزشک و همسرانشان یکی جراح مغز و دیگری در حال گرفتن تخصص چشم بوده و پسرم هم دانشجوی سال دوم پزشکی است. 

می‌خندد و می‌گوید چرا دروغ بگویم نه حقیقتا هیچ کمکی نمی‌کنم.

آشپزی بلد بودم اما الان نمی دانم مردها که معلوم است چه غذاهایی را بهتر از همه درست می‌کنند، (با خنده ادامه می‌دهد) در خورشت‌ها فسنجان را خوب درست می‌کنم.

نه من تئاتر را بیشتر دوست دارم.

من پدرم هفت سال است مرحوم شده و همیشه در بچگی یک عیدی از پدرم می‌گرفتم آن هم یک دو تومنی بود که امضا می‌کرد و به من می‌داد.

فکر می‌کنم روزی که طرح تحول سلامت در دولت رای آورد شیرین‌ترین روز کاری من در دولت یازدهم بود.

هنوز از دوران تحصیل تا کنون کسی بهترین آفرین به من نداده است.

کشور ایران معدن لطیفه است بخصوص اگر موبایل و این چیزها در دسترس باشد فکر می‌کنم تعدادی کانال داریم که فقط لطیفه منتشر می‌کند.

کارنامه اصلی را مردم باید به دولت و وزرا بدهند و مهم قضاوت مردم است.

این روزها که تکرار نمی‌شود و باید بیشتر به متن و هدف این تعطیلات توجه کنیم، حاشیه‌ها همیشه هست، در نوروز بنا بر این گذاشته شده که همه چیز نو شده و کدورت‌ها برطرف شود و از فرصت ایجاد شده برای محبت و اعتماد بیشتر استفاده کنیم و در ضمن استراحت سعی کنیم بیشتر با هم باشیم و کمتر سراغ تلویزیون و سینما و عواملی که باعث می‌شود هر کسی درون خلوت خودش باشد به خصوص موبایل پرهیز کنیم،  این موبایل آفتی برای دورهم بودن شده و جزو اعتیادهای بد است و به نظر من مانع عشق ورزیدن و محبت کردن از نوع ملموس شده، تلفن و پیام و پیامک بد نیست اما جاهایی که با هم هستیم تلویزیون را خاموش کنیم، موبایل‌ها را کنار بگذاریم و کمتر از مشکلات حرف بزنیم.

حرف‌های سیاسی هم در جمع خانوادگی نزنیم، سیاست هم خیلی عاقبت بخیری ندارد هر چه بگوییم و با هم بحث کنیم آخر دعوا می‌شود ما کاره‌ای نیستیم بهتر است سیاست را برای سیاسیون بگذاریم و این چند روز را برای دید و بازدید و خورد و خوراک صرف کنیم (می خندد و ادامه می دهد) ما خیلی هم در خورد و خوراک منع نمی‌کنیم فقط مردم مراقب دندان‌هایشان باشند و پسته را با دندان نشکنند البته باید مراقب مسن‌ها و بیماران بود.

برنامه‌هایی دارم، دولت یازدهم سال پایانی‌اش را پیشرو دارد و انجام  برخی فعالیت‌ها را گذاشته‌ام تا بعد از پایان دولت به مرحله اجرا درآورم، البته این حرف درستی نیست چون معمولا افراد تنبل دنبال بهانه هستند و کارشان را به تعویق می‌اندازد و می‌گویند حالا این کار باشد برای هفته بعد، 2 ماه بعد یا 5 ماه بعد اما به نظر می‌رسد اگر بنا این است که در تغذیه و فعالیت بدنی مراقبت کنیم الان وقتش باشد.

من اهل دود و سیگار نیستم و از قدیم از شکلات، شیرینی و مواد افزودنی‌دار کم استفاده می‌کردم، نمک هم در خانه ما کم مصرف می‌شود و از همسرم تشکر می‌کنم که ذائقه ما را به کم نمکی عادت داده، روغن هم در خانه ما کم مصرف می‌شود و برنج ما بدون روغن و چربی است، قبل از وزیر شدن خیلی ورزش می‌کردم اما الان حداقل 2 روز در هفته ورزش می‌کنم اما این‌ها کافی نیست و نیاز به آرامش روحی، روانی است که در این مسئولیت‌ها و با وجود رسانه‌ها و فضای مجازی و بداخلاقی‌ها، این آرامش حاصل نمی‌شود.

در سال 95 دستاوردهای خوبی داشتیم و شاخص‌هایمان ارتقا و مرگ و میر مادر و نوزاد کاهش پیدا کرد و به شاخص‌های بین المللی نزدیکتر شدیم، در عین حال طول عمر ایرانیان برای خانم‌ها و آقایان افزایش پیدا کرده و در مجامع بین المللی مثل سازمان بهداشت جهانی و سازمان منطقه‌ای اقدامات دولت آقای روحانی در حوزه سلامت مورد ستایش قرار گرفت.

در توزیع امکانات، تجهیزات و متخصص در کشور گام بلندتری نسبت به سال قبل برداشتیم و برنامه‌هایی در قالب طرح تحول سلامت در پیشگیری دنبال کردیم، 6 هزار و 500 پروژه در دست جریان است که 50 درصد آن‌ها در هفته سلامت به بهره برداری می‌رسد و 65 میلیون نفر پرونده اکترونیک سلامت دارند.

در بخش درمان خدمات گسترده ای داشتیم و قول تجهیز و بهره‌برداری 21 هزار تخت بیمارستانی را داده بودیم که تا پایان این دولت به بهره برداری می‌رسند که این یعنی بیش از 10 سال کار و تلاش و خوشحالم بگویم نه تنها 21 هزار بلکه بیش از این‌ها به بهره برداری می‌رسد و در عین حال در کاهش هزینه‌ها و حمایت از بیمه شده‌ها و در دسترس بودن دارو اقدامات خوبی انجام شد و مردم احساس کمبود دارو نمی‌کنند، معمولا در آخر دولت‌ها کمبود دارو پیش می‌آید اما ما ذخیره 6 ماه آینده را داریم.

اقدامات خوبی در حوزه آموزش و پژوهش رخ داد اما متاسفانه در سایه ساخت و سازها یا اقدامات برای کاهش هزینه‌ها و افزایش دسترسی‌ها کمتر دیده شد، انصافا در حوزه آموزش تحول بزرگی صورت گرفت و در پژوهش نیز رشد علمی ما از رتبه سه به یک منطقه ارتقا پیدا کرد، همچنین زیرساخت‌هایی را برای پژوهش ایجاد کردیم.

علیرغم از هم پاشیدگی‌ها و سلیقه پذیری‌ها در قانون گذاری نیز توفیقات زیادی حاصل شد و بیمه سلامت ایرانیان به وزارت بهداشت منتقل و بودجه آن 60 درصد افزایش پیدا کرد که امیدواریم وقتی بدهی امسال دولت به بیمه‌ها صفر شد سال آینده مشکلاتمان کمتر شود، همچنین مصوبه‌ای ابلاغ شد که تامین اجتماعی پول درمان را در این زمینه صرف کند البته باید نظارت‌ها نیز به خوبی انجام شود.

کارهایی بوده که انجام نشده اما کارهایی نیز انجام شده و من از تمام همکارانم، پزشکان، پرستاران، کارکنان، رؤسای دانشگاه‌ها و تمام کسانی که در به ثمر رسیدن این کارها نقش داشتند صمیمانه و خاضعانه تشکر می‌کنم.

خوب کارهایی زیادی هم بوده که انجام نشده ولی می‌توانستند انجام شوند، یکی از مهمترین آن‌ها منابع مالی است که پایدار نیست و همه ساله دغدغه من بوده و تا لحظه تحویل سال باید مدام به خزانه برویم تا بخشی از پولمان را بگیریم، منابع باید پایدار باشد تا مدیریت برنامه ریزی کند، مدیریت بدون اینکه تکلیف منابع را بدانید دشوار است.

یکی از مشکلات ساختار متولی گری بوده، درست است که متولی وزارت بهداشت است اما اختیارات بسیار پراکنده و ناچیز است و اگر مردم به یک مرکز درمانی یا بیمارستان بروند احترام نشوند و آسیبی ببینند از وزارت بهداشت انتظار دارند اما هیچ اختیاری دست ما نیست و تصمیم گیری دست نظام پزشکی و قوه قضاییه است به عنوان مثال موضوع آقای کیارستمی اگر همین طور ادامه پیدا کند تقریبا تبدیل به یکی از پروند‌ه‌هایی عجیب و غریب شده که مردم سال‌ها منتظر حکمش هستند.

موضوع دیگر تجمیع بیمه‌ها و صندوق‌های پول بود که محقق نشد ما 9 صندوق پول داریم که همه باید یکی شوند تا قدرت خرید بالاتر برود و بتوان سیاست گذاری کرد، از طرفی بیمه باید منابعش با مصارفش هم خوانی داشته باشد، فرض کنید رئیس یک خانواده باید آن را اداره کند، باید به اندازه پولی که در جیبش هست خرج ایجاد کند نه اینکه کس دیگری خرج بتراشد و کس دیگری پولش را بدهد، حالا آیا بدهد یا ندهد که مشکل جدی ایجاد می‌کند.

در عین حال یک مشکل دیگر داریم که شاید مشکلات دیگر از آن نشأت می گیرد این است که برای علم و تجربه کمتر ارزش قائلیم و همه ما خودمان را صاحب نظر می دانیم، کارشناس و مشاور می گیریم اما مشاوری را دوست داریم که حرف‌های ما را تئوریزه کند تا آن چیزی که به نفع و صلاح کشور است، قدری نیز غرور و خودخواهی چاشنی این کارها می شود و نمی گذارد کارخوب پیش برود.

من بیشترین رنجی که بردم احساس می کنم همه چیز مهیا است برای کار نکردن، موقعی که کار می کنی تازه مشکلات شروع می شود مثل قطاری که حرکت می کند و مشکلاتی برای ادامه مسیر برایش پیش می آورند. 

کار اجرایی انصافا سخت است، مردم از دور فکر می کنند که چه خبر است من گاهی اوقات وقتی اسامی بعضی ها را می شنوم تعجب می کنم که برای مدیریت کشور اعلام آمادگی می کنند و آن وقت به خودم می گویم یا نمی دانند یا خودشان را به ندانستن می زنند اداره یک کشور، وزارتخانه یا مجموعه با وجود شرایط خاص و این همه توقعات سخت است.

یک اشکال دیگر هم هست که بگذارید بگویم مردم به خاطر سال جدیدمی بخشند، ما مردم را بد راهنمایی می کنیم جماعتی  از ما هستند که کارشان فقط مطالبه کردن، توقع داشتن، زبان شکر نداشتن وتقاضا ایجادکردن و به سرعت قاضی شدن و حکم کردن است اگر این فرهنگ به کل کشور تسری پیدا کند خیلی بد است و همه مطالبه‌گر می‌شوند و هیچ چیز راضی‌شان نمی‌کند که بخشی از آن به انتخابات و قول هایی است که قبل از آن داده می شود به عنوان مثال اکنون دولت می‌گوید با دادن این 45 هزار تومان یارانه مشکل دارد اما کس دیگری می‌آید و شعار می‌دهد که این 45 هزار تومان را 400 هزار تومان می‌کنم.

در کار ما نیز در وزارت بهداشت این موضوع صادق است، وقتی به شهر یا روستایی با 700 نفر جمعیت می‌رویم و خانه بهداشت می‌سازیم می‌گویند پزشک می‌خواهیم پزشک می‌دهیم می گویند متخصص می خواهیم و بعد می گویند متخصص بدون تجهیزاتی مثل اکو و رادیولوژی نیز می خواهد و من معتقدم برخی مشکلات تقصیر بعضی مسئولان است که دائم مطالبه می کنند قدری نیز شاکر باشیم، خداوند متعال فرموده اگر شاکر باشید نعمت را زیاد می کنم.

خوب است که جلوی آینه بنشینیم در این تعطیلات نوروز و عیب هایمان را بگوییم البته من باید از خودم شروع کنم، تا وضع فرهنگی‌مان که یعنی آداب و رسوم و رفتارمان که با اعتقادات فرق دارد، درست نشود زبان محاوره، رانندگی، تحملمان و برخوردمان با یکدیگر بهتر نمی‌شود.

عیدی این است که قدر همه چیزهایی را که داریم بدانیم و همین که سالم هستیم بالاترین نعمت است، داشتن پدر و مادر خوب و فرزند سالم، خیلی‌ها همه چیز دارند اما در عین حال چیزی ندارند.

عیدانه را خداوند متعال می دهد و داده، انشاالله همه مردم سلامت و تندرست بوده و زندگی گرمی داشته باشند و مشکل اشتغال جوانان حل شود و همه آرزوها و دعاهای مردم برآورده شده و خداوند این ملت را عزیزتر کند و سیاسیون بر اخلاق بیشتر پایبند باشند، حیف است چون جمهوری اسلامی تمامش اخلاق است که اگر این در بین ما رخت ببندد چیزی جز از جمهوری اسلامی نیست و بجز یک اسم و پوسته چیزی باقی نمی ماند و اخلاق نیز در عمل مشخص می شود.

چند روز دیگر انتخابات است، شهدا و باورهای دینی‌مان را هزینه نکنیم و آبروی یکدیگر را نبریم و اگر ما واقعا طرفدار مردم هستیم باید شعار شهید بهشتی "مردم باور کنند که ما شیفته خدمت هستیم نه تشنه قدرت" محقق شود.

عیدانه را مردم باید بدهند و از انتخابات حمایت کرده و در آن حضور پیدا کنند زیرا در طول 50 سال گذشته خون‌های زیادی ریخته و زحمات زیادی کشیده شده و مردم این‌ها را کوچک نشمارند.

انتهای پیام/