به گزارش خبرنگار حوزه احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سامان نیازی، معاون اجرایی مرکز دانشجویی حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران (صلح زیبا) در یادداشتی نوشت: در 12 تیرماه 1367 حقوق بشر آمریکایی به واضح‌ترین شکل خود در مقابل دیدگان جهانیان رخ داد.

جنایت هولناکی که کشتی جنگی وینسنس، کشتی مجهز به آخرین سیستم‌های پیشرفته راداری و رایانه‌ای هواپیمای مسافربری ایران را مورد هدف قرار داد که در این حمله وحشیانه همه 290 مسافر و خدمه پرواز به شهادت رسیدند.

درمیان شهدا آنچه که بیش ازهمه انتظار می‌رفت وجدان خفته بشریت را بیدار کند 66 شهید کودک زیر سن 12 سال و 52 زن و 172 مرد بود و وجود زنان و کودکان سند مظلومیت مضاعف این جنایت است.

موضع گیری لحظه‌ای ایالات متحده آمریکا پیش از این جنایت آشکار، حاکی از عدم پایبندی آمریکا به همه قواعد و قوانین حقوقی انسانی پذیرفته شده بشری است، نخست اعلام کردند که یک فروند هواپیمای اف 14 جمهوری اسلامی ایران را هدف قرار داده اند و سپس مطابق گزارش وزارت دفاع آمریکا که حاکی از علم آمریکاییها نسبت به مسافربری بودن هواپیما است ادعاهای مضحک خلاف واقعی را، ارائه نمودند. لیکن در همان مقطع نیز نشر و مخابره این خبرتوسط خبرنگاران داخلی و خارجی و خون مظلومین شهید دراین حادثه پرده از واقعیت حقوق بشر آمریکایی برداشت.

ناو جنگی آمریکا با عبور از آب‌های سرزمینی ما و نقض حاکمیت سرزمینی جمهوری اسلامی ایران مرتکب جنایتی نابخشودنی شد و از جهت زمانی نیز در برهه‌ای این اتفاق هولناک و تلخ افتاد که ما درگیر جنگ ناخواسته و طراحی شده توسط خود استکبار با رژیم بعث عراق بودیم و اساسا حضور با تجهیزات نظامی آمریکا در خلیج فارس نیز بخشی از نقشه جنگی صدام و آمریکا علیه ما بود.

شایسته بود که شورای امنیت سازمان ملل نقش محوری در واکاوی و تنبیه متخاصم جلادی که مرتکب قتل و شهادت 290 انسان بی‌گناه درحالی که تعداد زیادی از آنها زن و کودک بودند می پرداخت اما دراین مقوله نیز باز جمهوری اسلامی ایران قربانی مماشات و سیاست استکباری سازمان‌های به ظاهر حقوق بشری شد که البته با توجه به ماهیت ضد نظام سلطه‌ای جمهوری اسلامی ایران انتطار و توقع بزرگی است که فکر کنیم این سازمان‌های عریض و طویل و با عناوین دلفریب و دلربا از مظلومین استیفاء حق می نمایند.

اما پس از 29 سال از این حادثه که هنوز داغ آن به هیچ وجه التیام نیافته است سوالات و ابهامات اساسی مطرح است که شاید طرح آنها و زنده نگه داشتن آنها چالش جدی است برای ژست حقوق بشری آمریکا و سازمان‌هایی که با عنوان دفاع از حقوق بشر دقیقا نقش سرپوش گذاشتن بر جنایات علیه بشریت را دارد.

به راستی آیا جنایت به این هولناکی و شهادت 290 انسان بی‌گناه چه تفاوتی با قربانیان 11 سپتامبر دارد؟ و آیا وقت آن نرسیده است که تبعیض تعریف حقوق بشر پایان بپذیرد؟ و آیا اساسا تا زمانی که با سکوت در مقابل جنایات آشکار نقض ابتدایی‌ترین حقوق انسانها که در واقع دست جانیان باز گذاشته می‌شود می‌توان ادعای تمدن و مدافع حقوق بشری داشت؟

پیشنهاد واضح ما به عنوان یک مجموعه حقوق بشری به دستگاه دیپلماسی و نهاد‌های مستقل حقوق بشری این است که با تازه نگه داشتن یاد و خاطره این جنایت آشکار آمریکا از طریق کنفرانس های بین‌المللی به میزبانی جمهوری اسلامی ایران و کشورهای هند، ایتالیا، پاکستان، امارات و یوگسلاوی سابق که اتباع آنها جزء جانباختگان پرواز ساقط شده توسط ناو جنگی وینسنس هستند دو واژه تحقیر شده توسط آمریکا یعنی حقوق بشر و تروریسم را به چالش بکشد و با طرح شکایت مجدد درلاهه هم نسبت به حقوق شهدای این حادثه انجام وظیفه نماید و هم با زبان حقوقی و بین المللی آمریکا را تحقیر و وادار به پذیرش اشتباه کند.به نظر می‌رسد تشکیل کمیته‌ای متشکل از کشور‌های قربانی حادثه 12 تیرماه که تنوع قاره‌ای و سیاسی و دیدگاهی هم دارند می‌تواند گام موثر و راه حل خوبی برای همگرایی انسانیت در مقابل خشونت و ظلم باشد و هم زمان با تشکیل کار گروه حقوقی مشترک بین کشورهای قربانی تروریسم آشکار 12 تیر 67 توسط آمریکا، از بین حقوق‌دانان مستقل بتواند کمک قابل تامل و توجهی در معرفی چهره واقعی حقوق بی‌بشر آمریکا باشد.

ملت قهرمان و سلحشور ایران اسلامی پیگیری حقوق این چنینی خود را هم حق قانونی خود می‌داند و هم تکلیف و رسالت خود که برگرفته از شریعت اسلام و مبانی ظلم ستیزی جمهوری اسلامی ایران می‌داند، لذا صلح زیبا به عنوان یک مجموعه حقوق بشری در کنار حاکمیت‌، جهت احقاق حقوق قربانیان و شهدا 12 تیر تا رسیدن به پایان اثر بخش خواهیم ماند.

انتهای پیام/

جنایت هولناک کشتی جنگی وینسنس در 12 تیر 1367