به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛شعراء و نام دیگرش «طسم»، بیست و ششمین سوره قرآن است كه مكی و 227 آیه دارد.

از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده : هركه سوره شعراء را قرائت كند خداوند به تعداد تمام كسانیكه حضرت نوح همچنین پیامبران الهی هود، شعیب، صالح و ابراهیم را كه تصدیق یا تكذیب كرده اند و نیز به تعداد تكذیب كنندگان عیسی علیهم السلام و تصدیق كنندگان حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم ده حسنه به او عطا خواهد كرد.

امام صادق علیه السلام فرموده است: اگر كسی سوره های طواسین (سوره هایی كه با طسم و طس آغاز شده باشد) را در شب جمعه قرائت كند از جمله اولیاء الهی است كه در جوار الهی خواهد بود و در دنیا هیچ ناراحتی به او نخواهد رسید و خداوند در آخرت چندان از نعمت های بهشتی به او عطا می كند كه راضی شود و خدا بیش از حد رضایت او به وی عطا خواهد كرد و او را با صد همسر از حوریان بهشتی تزویج می كند.

همچنین از پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده: كسی كه سوره شعراء را قرائت نماید به تعداد همه مردان و زنان با ایمان به او ده حسنه عنایت می كند و در حالی از قبرش خارج می شود كه زبانش به ذكر لا اله الا الله مترنم است و هر كس صبحگاه این سوره را بخواند مانند آن است كه همه كتاب های آسمانی را قرائت كرده است.

تلاوت مجلسی آیات181-220سوره الشعراء

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ
پيمانه را تمام دهيد و از كم‏فروشان مباشيد (۱۸۱)

وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ
و با ترازوى درست بسنجيد (۱۸۲)

وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
و از ارزش اموال مردم مكاهيد و در زمين سر به فساد بر مداريد (۱۸۳)

وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ
و از آن كس كه شما و خلق [انبوه] گذشته را آفريده است پروا كنيد (۱۸۴)

قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
گفتند تو واقعا از افسون‏شدگانى (۱۸۵)

وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ
و تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى و قطعا تو را از دروغگويان مى‏ دانيم (۱۸۶)

فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
پس اگر از راستگويانى پاره‏ اى از آسمان بر [سر] ما بيفكن (۱۸۷)

قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ
[شعيب] گفت پروردگارم به آنچه مى ‏كنيد داناتر است (۱۸۸)

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
پس او را تكذيب كردند و عذاب روز ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت به راستى آن عذاب روزى هولناك بود (۱۸۹)

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ
قطعا در اين [عقوبت درس] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان آورنده نبودند (۱۹۰)

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ ناپذير مهربان است (۱۹۱)

وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
و راستى كه اين [قرآن] وحى پروردگار جهانيان است (۱۹۲)

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ
روح الامين آن را بر دلت نازل كرد (۱۹۳)

عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ
تا از [جمله] هشداردهندگان باشى (۱۹۴)

بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ
به زبان عربى روشن (۱۹۵)

وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ
و [وصف] آن در كتابهاى پيشينيان آمده است (۱۹۶)

أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ
آيا براى آنان اين خود دليلى روشن نيست كه علماى بنى‏ اسرائيل از آن اطلاع دارند (۱۹۷)

وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ
و اگر آن را بر برخى از غير عرب زبانان نازل میکرديم (۱۹۸)

فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ
و پيامبر آن را برايشان مى‏ خواند به آن ايمان نمى ‏آوردند (۱۹۹)

كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
اين گونه در دلهاى گناهكاران [انكار را] راه مى‏ دهيم (۲۰۰)

لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
كه به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببينند (۲۰۱)

فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
كه به طور ناگهانى در حالى كه بى‏ خبرند بديشان برسد (۲۰۲)

فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ
و بگويند آيا مهلت‏ خواهيم يافت (۲۰۳)

أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
پس آيا عذاب ما را به شتاب مى‏ خواهند (۲۰۴)

أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ
مگر نمى‏ دانى كه اگر سالها آنان را برخوردار كنيم (۲۰۵)

ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ
و آنگاه آنچه كه [بدان] بيم داده مى ‏شوند بديشان برسد (۲۰۶)

مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ
آنچه از آن برخوردار مى ‏شدند به كارشان نمى ‏آيد [و عذاب را از آنان دفع نمى ‏كند] (۲۰۷)

وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ
و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر آنكه براى آن هشداردهندگانى بود (۲۰۸)

ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ
[تا آنان را] تذكر [دهند] و ما ستمكار نبوده‏ ايم (۲۰۹)

وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ
و شيطانها آن را فرود نياورده‏ اند (۲۱۰)

وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ
و آنان را نسزد و نمى‏ توانند [وحى كنند] (۲۱۱)

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
در حقيقت آنها از شنيدن معزول [و محروم]اند (۲۱۲)

فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
پس با خدا خداى ديگر مخوان كه از عذاب‏شدگان خواهى شد (۲۱۳)

وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ
و خويشان نزديكت را هشدار ده (۲۱۴)

وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده‏ اند بال خود را فرو گستر (۲۱۵)

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ
و اگر تو را نافرمانى كردند بگو من از آنچه مى ‏كنيد بيزارم (۲۱۶)

وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
و بر [خداى] عزيز مهربان توكل كن (۲۱۷)

الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
آن كس كه چون [به نماز] برمى ‏خيزى تو را مى ‏بيند (۲۱۸)

وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ
و حركت تو را در ميان سجده‏ كنندگان [مى ‏نگرد] (۲۱۹)

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
او همان شنواى داناست (۲۲۰)

انتهای پیام/