از سحر تا افطار با یک خانواده جنگل نشین

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، روزه گرفتن در هوای گرم سخت و طاقت فرسا است و برای برخی مشاغل که کارشان هم سخت است، شرایط دشوارتر است.

خانواده آقای خیزاب در ماه مبارک رمضان پس از خودرن وعده سحری و روشن شدن هوا برای کسب روزی حلال مشغول به کار می شوند.

پدر خانواده در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، می گوید: در گذشته صدای خروس نشانه بیدار شدن ما برای سحری بود و غروب هم با گرگ و میش شدن هوا متوجه اذان مغرب می شدیم.

آقای خیزاب حدود ۶۰ راس گاو دارد و هر روز به همراه پسرش گاوها را به چرا می برد، زندگی آن ها در جنگل روستای کرداب نکا است.

این دامدار مازندرانی گفت: از هفت سالگی به همراه پدرش برای کار دامداری به جنگل رفت و دامداری شغل آبا و اجدادی اش است و همچنان ادامه می دهد.

مراقبت از دام ها در برابر خطرات جنگل

پسر خانواده هم در گفتگو با گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، می گوید: برای اینکه دام هایمان از خطراتی مانند حمله پلنگ در امان بماند از صبح تا غروب با آن ها همراه هستیم و مراقبت می کنیم.

وی افزود: به علت حمله پلنگ یکی از گاوهایمان پارسال تلف شد.

پهن شدن جانمازی به پهنای جنگل

هنگام ظهر این پدر و پسر مازندرانی جانمازی به وسعت جنگل پهن کردند، آن ها معتقدند خواندن نماز اول وقت در هر شرایطی برایشان مهم تر است.

آقای خیزاب پس از خواندن نماز و دعای عاقبت به خیری برای خود و خانواده اش در گفتگو با خبرنگار ما گفت: با اینکه کار ما سخت است اما خداوند چنان توان و نیرویی به ما می دهد که این سختی به چشممان نمی آید.

این پیرمرد نکایی افزود: روزه گرفتن برکت ویژه ای به کسب و کار ما می دهد و در ماه رمضان برکت ویژه ای در زندگی ما ایجاد می شود.

ادامه تلاش این خانواده روزه دار در دل جنگل

خانم های خانه آن سوی جنگل در حال آماده کردن وعده افطار هستند و عروس خانواده پس از دوشیدن شیرگاو ها آن را روی آتش هیزمی می گذارد و مشغول درست کردن فرنی می شود.

وی در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، می گوید: تمام وسایل روی سفره افطار حاصل دسترنج خانواده آن ها است و تاحدود زیادی خودکفا هستند.

این بانوی مازندرانی افزود: آش، فرنی، نان محلی، کره، پنیر و سبزی و صیفی بخشی از محصولات تولیدی ما است که روی سفره افطار قرار می دهیم.

مادر خانواده پیرزنی است که از چروک های صورتش می توان سنش را ۷۰ سال حدس زد، او که مشغول گرفتن دوغ و کره است، در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، می گوید: در حال کار کردن با تلم هستم، تلم نوعی وسیله چوبی است که با ضربه زدن در آن کره و دوغ به دست می آید.

وی افزود: روزه گرفتن در گذشته ها بسیار سخت تر بود و ما برای تهیه آب باید به چشمه می رفتیم و آب را روی سر می گذاشتیم و به خانه می آوردیم.

این بانوی مازندرانی می گوید: الان برای تهیه آب به روستا می رویم و مسافت برای رسیدن به روستا کمتر است.

غذای نذری دادن سنت دیرینه مردم مازندران

هنگام غروب پدر و پسر به منزل بازگستند و پس از کمی استراحت و تهیه علوفه برای دام به عبادت پرداختند.

پسر خانواده سینی غذایی که همسرش آماده کرده را در دست می گیرد و به سمت روستا حرکت می کند، او می گوید: بردن غذای نذری برای افراد پیر و ناتوان رسمی است که اجدادمان آن را اجرا می کردند.

پهن شدن سفره ای به رنگ سادگی

او به روستا بر می گردد و همه با کمک هم سفره افطاری ساده پهن می کنند، سفره ای که رنگ سادگی دارد.

اذان مغرب از رادیوی قدیمی آقای خیزاب به گوششان رسید و افطار را آغاز کردند.

این تنها یک روز از زندگی خانواده آقای خیزاب بود و برای آن ها ماه رمضان یا روز عادی فرقی نمی کند، هدف آن ها کسب روزی حلال و رسیدن به خودکفایی است.

گزارش از سیده حکیمه موسوی ازنی

انتهای پیام/ م