کشف اجرام آسمانی که حتی تصورش را هم نمی‌کردید/ ارتباط عجیب اقیانوس‌ها و ستاره‌های دنباله دار
کشف اجرام آسمانی عجیبی از جنس الماس یا با تابش فروسرخ تعجب دانشمندان را برانگیخت.
به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، در این گزارش قصد داریم به بررسی جالب‌ترین و جدیدترین مسائل حوزه نجوم بپردازیم.
کشف یکی از عجیب‌ترین ستاره‌ها
کیهان پر از اتفاقات عجیبی است که حتی روزی در رویاهایتان هم تصورش را نمی‌کردید؛ اجسام عجیبی مثل سیارات ساخته شده از الماس, انفجارهای رادیویی مرموز، اجرامی که نوری ۶۰۰ برابر قوی تر از خورشید و غیره؛ جالب است بدانید اخیرا ستاره عجیبی کشف شده است که به نظر می‌‌رسد فقط پرتو فروسرخ منتشر می‌کند و هیچ نور مرئی ندارد؛ این ترکیب کاملاً عجیبی است که باعث شد تیم تحقیقاتی به دنبال یافتن منشأ آن باشند.
دانشمندان با تحلیل طیف تابشی که از سحابی و ستاره مورد نظر استخراج می‌شود، دریافتند که این جرم حتی شگفت‌انگیز است؛ این جرم هیچ هیدروژن یا هلیومی ندارد و ستار درون مرکز آن تقریباً ۴۰ هزار برابر درخشان‌تر از خورشید است.
عجیب‌تر اینکه باد ستاره‌ای فوق‌العاده قوی و با سرعت ۱۶ هزار کیلومتر در ثانیه تولید می‌کند؛ این در حالی است که سریع‌ترین بادهای ستاره‌ای که از ستاره‌های داغ و بزرگ منتشر می شوند، معمولاً بیشتر از ۲ هزار کیلومتر در ثانیه نیستند.
از میلیون‌های سیاهچاله پنهان در کهکشان چه می‌دانید
دانشمندان ادعا کردند میلیون‌ها سیاهچاله در کهکشان ما پنهان شده‌اند که از وجود آنها آگاه نیستیم؛ به گفته پژوهشگران یک راه ساده برای یافتن سیاهچالهها تنها از طریق کشف سیارات عجیبی از جنس الماس یا با تابش فروسرخ است.
از آنجا که سیاهچالهها ماده‌ها را از فضا به سمت خود می‌کشند، آن ماده که در حاشیه قرار دارد، سرعتش زیاد می‌شود و آنچه را که به عنوان قرص برافزایشی شناخته می‌شود، شکل می‌دهد؛ ماده موجود در آن قرص در حالی که به سمت افق رویداد می‌چرخد، خاموش می‌شود و در همین حال پرتوهای ایکس نیز منتشر می‌کند اما سیاهچاله‌های جدا شده که در مقایسه با سیاهچاله‌های بسیار عظیم، فوق‌العاده کوچک هستند مقدار زیادی از پرتو ایکس را منتشر نمی‌کنند.
سیاهچاله‌های دارای جرم ستاره‌ای نیز گهگاه در منظومه دوتایی با ستاره‌های معمولی قابل ردیابی هستند، زیرا منظومه‌های دوتایی می‌توانند امواج گرانشی تولید و ستاره‌های همراه می‌توانند سوخت لازم برای انفجارهای بزرگ پرتو ایکس را فراهم کنند.
سیاهچاله‌های فوق عظیم هم دارای قرص‌های برافزایشی هستند که انرژی زیادی را منتشر می‌کنند که اخترشناسان می‌توانند آنها را شناسایی و حتی از آنها عکس بگیرند.
رد پایی از اقیانوس‌ها در یک دنباله دار
مشاهدات روی یک دنباله‌دار که چند ماه پیش از نزدیکی زمین عبور کرد نشان می‌دهد که این دنباله‌دار حاوی آبی شبیه به آب اقیانوس‌‌هاست و این امر ممکن است برای سایر دنباله‌دارهایی که از دست رفته‌اند هم صدق کند.
برخی از نظریات نشان می‌دهند که از ابتدای شکل‌گیری زمین آب کم و بیش وجود داشته است، یعنی وقتی زمین یک توپ عظیم، کروی، گرم و خشک بود.
شواهد دیگر نشان می‌دهد که وقتی سیارات کوچکی به انداز مریخ با زمینِ جوان برخورد کرد و بذر ماه را کاشت، آب در همان موقع وارد زمین شده است اما اتفاق‌نظر کلی بیان می‌کند که مایعِ حیات‌بخش توسط سیارک‌ها و دنباله‌دارها وارد زمین شده است.
آب در اینجا روی کره زمین، همانطور که می‌دانید، از دو اتم هیدروژن و یک اتم اکسیژن تشکیل شده است اما آب «سنگین» نیز وجود دارد که حاوی یک اتم هیدروژن با یک نوترون اضافی است.
مقایس نسبت آب سنگین به عادی بین دو نمونه نشان دهنده یک میراث مشترک چیزی شبیه تست DNA است و در بیشتر موارد، آب روی دنباله‌دارها دارای نسبت‌های بسیار متفاوتی از آب زمینی بوده است.
در واقع، فقط یک دنباله‌دار از میان ۱۱ دنباله‌دار مطالعه شده حاوی آب «اقیانوس‌مانند» بود؛ تاکنون دنباله‌دار ویرتانن که در دسامبر سال ۲۰۱۸ در کمترین فاصله تا زمین قرار گرفت دومین دنباله‌داری است که حاوی آب اقیانوس‌مانند بوده است.
ردی از زندگی در منطقه‌ای بدون شرایط حیات
بررسی‌های محققان نشان می‌دهد حتی در بیابان‌های زیر آب رفته‌ای که حالا در وسط اقیانوس آرام جنوبی قرار گرفته است حیات وجود دارد؛ نکته جالب توجه آنجاست که این منطقه به عنوان یکی از مناطق دور افتاده و غیر قابل سکونت زمین تلقی می‌شود.
این منطقه که حدود ۳۷ میلیون کیلومتر مربع وسعت دارد و مساحت آن بیش از سه برابر ایالات متحده است به دلیل دور افتادگی و خالی بودن از سکنه کمتر مورد مطالعه بوده است.
در این ناحیه، مواد مغذی موجود در آب بسیار کم است و به دلیل پرتوهای فرابنفش ِ شدید، هیچ فرم پیچیده‌ای در آن وجود ندارد اما علیرغم شرایط سخت این بیابان زیرآبی دور افتاده، میکروارگانیسم‌ها در قسمت جنوبی اقیانوس آرام زنده مانده و حتی به چرخه‌های زیست زمین‌شناسی جهانی کمک می‌کنند.
انتهای پیام/
