گفت‌وگوی خواندنی با یکی از نزدیکان مرزبانان اسیر در زندان جیش‌العدل را درباره آخرین وضعیت آنها از نظر می‌گذرانید.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، همچنان چشم به راهند؛ در انتظار خبری از عزیزانشان. نزدیک به یک سال است که از ربوده‌شدنشان می‌گذرد؛ در حادثه‌ای که اوایل پاییز سال گذشته حوالی پاسگاه مرزی میرجاوه رخ داد.

در آن حادثه مجید و عباس و ۹ نفر دیگر از نیرو‌های مرزبانی در عملیاتی غافلگیرانه اسیر شدند؛ عملیاتی تروریستی که از سوی گروهک تروریستی جیش‌العدل انجام شد؛ همان گروهکی که هربار عرصه را بر خود تنگ می‌بیند، به آن سوی مرز‌ها فرار می‌کند؛ همان‌جایی که اعضای این گروه تروریستی مرزبان‌های ربوده‌شده ایرانی را با خود به آن‌جا بردند.

آخرین خبر از مرزبانانی که در مرز‌های پاکستان اسیر هستند!

به‌دنبال آن حادثه، تلاش برای آزادی نیرو‌های ایرانی آغاز شد، اما هر روز خبر‌های ضد و نقیضی درباره سرنوشت ۱۱ مرزبان ربوده‌شده منتشر می‌شد تا این‌که آذرماه همان سال پنج نفر از گروگان‌ها آزاد شدند.

حالا از آن ۱۱ نفر ربوده‌شده، تنها مجید و عباس مانده‌اند. بقیه آزاد شدند و به کشور بازگشتند، اما آن دو نفر هنوز اسیرند؛ اسیر جیش‌العدل. تلاش برای آزادی آن‌ها هم تاکنون بی‌نتیجه بوده است. نه نیرو‌های امنیتی و نه تلاش برای استفاده از نفوذ ریش‌سفیدان طوایف برای آزادی این دو نفر ثمری نداشته است. سلامتی آن‌ها تنها خبری است که چند ماه است درباره این دو نفر شنیده می‌شود.

این‌ها را یکی از دوستان مشترک مجید و عباس به «شهروند» می‌گوید؛ کسی که در این مدت با خانواده‌های این اسرا در ارتباط بوده و از حال و روز آن‌ها باخبر است.

خبر جدیدی از عباس و مجید دارید؟
نه، همان صحبت‌های قبلی است. فقط می‌گویند حالشان خوب است و سلامتند.

الان آن‌ها کجا هستند؟
در خاک پاکستان. همان‌جایی که بقیه گروگان‌ها را نگه داشته بودند، اما مثل این‌که جای آن‌ها را این اواخر عوض کرده‌اند. آن‌طور که از خانواده عباس شنیدم، آن‌ها را نزدیک مرز ایران آورده‌اند. احتمالا قصد آزادی‌شان را دارند.

از کجا اطلاع دارید که احتمال آزادی آن‌ها وجود دارد؟
من از خودم هیچ چیزی نمی‌دانم. همه صحبت‌های ما مبتنی بر آن چیزی است که از زبان خانواده مجید و عباس شنیده‌ام. البته آن‌ها صحبت مسئولان است؛ خود آن‌ها هم چیز زیادی نمی‌دانند.

در این مدت مجید و عباس با خانواده یا کسان دیگری ارتباط نداشتند؟
آخرین ارتباط مربوط به اسفندماه سال گذشته بود که با واتس اپ تماس تصویری داشتند. بعد از آن دیگر ارتباط مستقیمی برقرار نشد، اما ظاهرا از سلامت آن‌ها اطمینان کافی دارند.

آن‌ها که آزاد شدند از مجید و عباس خبری نداشتند؟
همه آن‌ها گفتند که حال آن دو نفر خوب است، البته به دلیل مسائل امنیتی، زیاد اجازه سوال و جواب از آن‌ها وجود نداشت.

شما در صحبت‌هایتان به ارتباط با خانواده عابدی و نارویی اشاره کردید، پس باید از حال و روز آن‌ها هم خبر داشته باشید.
هر دو خانواده واقعا نگران هستند. شوخی نیست؛ نزدیک یک‌سال است که از عزیزانشان بی‌خبرند. آن هم عزیزانی که در اسارت یک گروه تروریستی به نام جیش‌العدل قرار دارند. واقعا نگران‌کننده است. مجید که همین روز‌ها ۳۱ سالش تمام می‌شود. او متولد ۳۰ شهریور است. بنده خدا تولد دخترش را هم ندید.

وقتی مجید را گروگان گرفتند، همسرش تازه باردار شده بود. دختر مجید «زهرا» الان سه‌ماهه است. همسرش واقعا بی‌تاب است. مادر و پدرش هم نگران فرزندشان هستند. مادر مجید همین الان در بیمارستان بستری است. برادر مجید به من می‌گفت مادرش مدام اسم مجید را صدا می‌زند. خانواده عباس هم حال و روز بهتری ندارند. پدر و مادر عباس هم خیلی نگرانند. آن‌ها در زابل زندگی می‌کنند. همین چند روز پیش خبردار شدم که پدرش مشکل حرکتی پیدا کرده است. دکتر‌ها گفتند که به دلیل فشار عصبی است.

عباس چند‌سال دارد؟
بیست و شش سالش تمام شده است. عباس تازه ۸ ماه بود که مشغول به خدمت بود که این اتفاق افتاد.

او هم متاهل است؟
عباس عقد کرده بود. داشت مقدمات ازدواجش را فراهم می‌کرد. قرار بود آذرماه همان سال جشن عروسی بگیرند که این حادثه پیش آمد.

شما در صحبت‌هایتان گفتید که آن‌ها به نزدیکی مرز‌های ایران منتقل شده‌اند. این یعنی به‌زودی خبر آزادی آن‌ها را خواهیم شنید؟
تا الان هم تلاش زیادی انجام شده است. مسئولان هم به خانواده‌های آن‌ها قول داده‌اند که هر کاری لازم باشد برای آزادی آن‌ها انجام می‌دهند. همه امیدوارند که این اتفاق رخ دهد.

منبع: شهروند

انتهای پیام/

از مرزبانان ایرانی گرفتار در مرز‌های پاکستان چه خبر؟

برچسب ها: خواندنی ، پاکستان
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
Iran (Islamic Republic of)
مهدی
۰۸:۴۲ ۲۶ شهريور ۱۳۹۸
خیلی خیلی سخته لحظه ایی خودمون جای اون عزیزان و خانواده های نگرانشون قرار بدیم ، دعا میکنیم هر چی زودتر خبر ازادیشون بشنویم و بنده خودم مدیون همه ای عزیزان میدونم ، چرا که اگر اونها حفاظت از مرزهای ما بر عهده نداشته باشند مطمئنا ما در شهرها ارامش نخواهیم داشت .