به گزارش خبرنگار حوزه آموزش و پرورش  گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، ماجرای اجرای رتبه بندی حرف دیروز و امروز نیست، کار از سال ۹۲ کلید خورد و تا امروز هم به طور کامل حل و فصل نشده است، آنقدر که از رتبه بندی گفته اند و نوشته ایم در مقام عمل صحبت و اثری از آن مشاهده نمی‌شود، البته که آذر۹۸ با تایید هیئت وزیران طرح رتبه بندی اجرا شد، اما اجرای پر سر و صدای آن حدود یکی دو ماه بیشتر دوام نداشت، آن هم گروهی ناراضی از میزان کم افزایش حقوق یا برخی در برزخ آزمون تعیین صلاحیت قرار داشتند.

آموزش و پرورش از اول اسفند و با اعمال امتیاز فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری به عنوان آخرین دستگاه مجری این طرح، عملا اجرای طرح رابه بندی را مختومه اعلام کرد و علی رغم هجمه‌هایی علیه این موضوع بار دیگر در فروردین ماه اجرای طرح رتبه بندی قوت گرفت.

ورود نوبخت و تشکل‌های فرهنگیان به کارزار اجرای رتبه بندی

از اواخر فروردین ماه بود که رئیس سازمان برنامه و بودجه با همکاری تشکل‌های فرهنگیان وارد عمل شد تا قانون به یکباره حذف شده رتبه بندی را احیا کند و پس از برگزاری چندین جلسه قرار بر این شد تا صدور احکام با احتساب ترمیم رتبه بندی انجام شود و مسیر نسبتا هموار طی شد تا اینکه باز هم گره دیگری در کلاف سر در گم رتبه بندی ظاهر شد.

این بار به اذعان محسن حاجی میرزائی وزیر آموزش و پرورش مبنای عمل برای دستگاه‌های بالادستی تصویب طرح در هیئت وزیران بود که رتبه‌بندی چند مدتی در این پیچ گیر افتاد تا اینکه اواخر هفته گذشته در نشست هیئت دولت و پس از پیام گلایه‌آمیز نوبخت مبنی بر اجرایی نشدن طرح  و همچنین هجمه‌هایی که این پیام به دنبال داشت، حل و فصل شد.

البته آنچه در این توقف یکی دوماه بعد از شروع سال جدید برای اجرای رتبه‌بندی قابل توجه است، به رسمیت شناختن تشکل‌های فرهنگیان برای حل مشکلات و چالش‌های آموزش و پرورش آن هم از سوی یک دستگاه غیرآموزش و پرورشی بود.

بیشتر بخوانید: طرحی برای معلمان که «نوبخت» هم از پس اجرای آن بر نیامد!

ترمیم رتبه‌بندی فرهنگیان و چالش‌های معلمان!

آنطور که آقای وزیر همین اواخر اعلام کرد، طرح رتبه‌بندی فرهنگیان و ترمیم آن انجام و احکام از ابتدای فروردین نهایی خواهد شد که البته این موضوع در ابتدای امر خبری خوشحال کننده به نظر می‌رسد اما با توجه به سبقه نه چندان راضی‌کننده اجرای فازهایی از رتبه‌بندی همچنان برای به ثمر رسیدن آن اما و اگرهایی وجود دارد.

برخی معلمان برای اجرای رتبه‌بندی از این بابت نگرانی دارند که چرا این رتبه‌بندی به مجلس نرفته است تا در نهایت همان طرحی شود که فرهنگیان ۸۰ درصد یک استاد دانشگاه دریافتی داشته باشند، آنها معتقدند که در شرایط فعلی یک  معلم با کارمندی که در اداره آموزش و پرورش کار می‌کند اختلاف حقوقش بیشتر و کسانی که سوابق بالاتر دارند اختلاف حقوق آنها  با کسانی که سوابق پایین تری دارند کمتر شده است.

با جود این چالش‌ها هنوز معلوم نیست طرحی که به مرحله اجرا در می‌آید در نهایت چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد و آیا همان طرحی که معلمان منتظر آن بودند، برایشان محقق می‌شود یا خیر.

مسیر انحرافی رتبه‌بندی برای افزایش حقوق معلمان

آنچه بارها و بارها در سند تحول بنیادین به آن اشاره شده است، ارتقای سنجش صلاحیت حرفه‌ای معلمان است و طرح رتبه‌بندی هم به این بهانه ایجاد شد که ضمن ارتقای صلاحیت حرفه‌ای معلمان مسیری برای تمایز آنها از یکدیگر بر مبنای توانمندی در تدریس‌شان باشد اما گویی مسیری انحرافی برای این طرح تعریف شد و افزایش دریافتی مبنای عمل اجرای این طرح پر سر و صدا شد، هرچند که قرار بود افزایش دریافتی یک سیاست تشویقی در کنار ارتقای رتبه آنها باشد.

 با اجرای طرح به این سبک و سیاق گویی باز هم آن مطالبه همیشگی و توزیع حقوق براساس استحقاق محقق نشود و صرفا نظام پرداختی توزیعی با اندکی تغییر در میزان آن برای معلمان در نظر گرفته شود و به این ترتیب هنوز گپی قابل ملاحظه میان اجرای رتبه بندی در سند تحول بنیادین و اجرای طرح فعلی به نظر می‌رسد.

البته ترمیم اوضاع معیشتی بر کسی پوشیده نیست ولی آنچه در نظام رتبه‌بندی واقعی هدف قرار داده شده است، دسته‌بندی معلمان بر مبنای ظرفیت‌های کاری و توانمندی‌های آنهاست و در شرایط فعلی کار صرفا به افزایش دریافتی تنزل پیدا کرده است.

با وجود این شرایط معلوم نیست ارتقای صلاحیت حرفه‌ای معلمان چه جایگاهی در نظام آموزشی دارد و کی قرار است خلا آن جبران شود و آیا طرح رتبه‌بندی فعلی با تغییرات بعدی می‌تواند پاسخگوی این نیاز شود؟

انتهای پیام/