به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ،علی اکبر صالحی کارشناس روانشناسی و مددکار اجتماعی کلانتری ۱۲ رامسر با بیان اینکه آسیب‌های بعد از جدایی در کودکان به شکل‌های مختلفی ابراز می‌شود، گفت: درباره انواع این آسیب‌ها نمی‌توان نسخه واحدی برای تمامی کودکان طلاق نوشت.

او افزود: نحوه جدایی والدین، میزان صلاحیت سرپرست جدید کودک و حفظ روابط والدین با فرزندشان تعیین کننده خصوصیات بچه‌های طلاق خواهد بود.

در جریان طلاق کودکان ممکن است هجوم احساساتی مانند ترس از تنهایی، عدم امنیت، بی اعتمادی به آینده یا تنفر را تجربه کنند که می‌تواند زمینه ساز بروز اختلالات روانی مانند اضطراب و نگرانی، سوء مصرف مواد و خودکشی در آینده آن‌ها شود.

---

کودکان طلاق به دلیل اینکه والدینشان آن‌ها را ترک کردند، تجربه سختی را پشت سر گذاشته اند بنابراین در اعتماد کردن به دیگران محتاط شده و برای اعتماد دوباره نیازمند احساس امنیت هستند.

فرزندان طلاق ممکن است در آینده تمایلی برای پذیرش تعهد یا ازدواج کردن نداشته باشند، البته این دید منفی تا حد زیادی به روابط والدین و نحوه جداشدن آن‌ها بستگی دارد، چون نمی‌خواهند اتفاقی که برای والدینشان افتاده است را دوباره تجربه کنند.

کودکانی که والدینشان از هم جدامی شوند ممکن است دچار برون ریزی، نافرمانی، انزوا و احساس گناه شوند.

برون ریزی یا پرخاشگری بیشتر در فرزندان طلاقی که از نزدیک شاهد دعوای‌های فیزیکی و کلامی پدر و مادر خود بودند، بروز پیدا می‌کند.

آن دسته از کودکان طلاقی که والدینشان به خاطر شرایط پیش آمده در زندگی خشمگین می‌شدند و متقابلا این کودکان نیز خشمشان برانگیخته شده، رفتار‌هایی همچون نافرمانی و لجبازی را از خود بروز می‌دهند.

انزوا و اجتناب در فرزندان طلاقی که دچار برون ریزی احساسات خود شده اند، ایجاد می‌شود که نتیجه آن گوشه گیری و مستعد شدن برای افسردگی و اضطراب است.

برخی کودکان طلاق خود را مقصر جدایی والدین می‌دانند و احساس عذاب وجدان به آن‌ها دست می‌دهد و کنار آمدن با این احساس گناه در آنها تقویت می‌شود و این احساس باعث سرخوردگی کودک خواهد شد.

 جدایی والدین آسیب‌های روحی اجتناب ناپذیری بر روان کودکان می‌گذارد که تا سنین کهنسالی با آنان همراه خواهد بود.

انتهای پیام/ س