عصای سفید، حامی همیشگی نابینایان/ عصای سفید، سمبل هویت اجتماعی نابینایان

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، روز جهانی نابینایان و یا عصای سفید روزی است برای گرامی داشت کسانی که از دیدن محروم هستند حال چه مادرزادی و یا با یک حادثه؛ نامگذاری این روز به دلیل آشنایی عموم جامعه با مشکلات و احترام گذاشتن به نابینایان است.

روز عصای سفید، یادآور لزوم برابرسازی فرصت‌ها و رفع تبعیض از افرادی است که با وجود دشواری‌های بسیار توانسته‌اند ظرفیت‌های جسمانی و روانی خویش را در زمینه‌های شغلی و اجتماعی به منصه ظهور برسانند. پر واضح است که تکریم روشندلان و همراهی با آنان در مسیر پرشتاب زندگی، فقط به واسطه عمل به قوانین انجام نمی‌شود بلکه وظیفه‌ای است الهی که در یک جامعه اسلامی براساس تعالیم انسان ساز دین مبین بر عهده فرد فرد ما نهاده شده است.

اهمیت کمک به افراد نابینا در آداب اسلامی

رسول خدا (ص) می‌فرمایند: کسى کـه شخصى نابینا را را چهل گام در زمین هموار راه ببرد هرگز نمى‌توان به اندازه یک سوزن از کار او را به طلاهاى جهان ارزیابى کرد؛ و اگر نابینایى را از خطر افتادن در چاهى نجات دهد، روز قیامت پاداش این عمل بالاتر از صد هزار بار انفاق جهان است و این حسنات بر همه گناهان او برترى دارد و آن را محو و نابود مى‌کند و او را به فردوس اعلى مى‌برد.

هرچند انسان‌ها از نظر شخصیتی با هم فرقی ندارند، ولی ممکن است افرادی به دلیل نداشتن قدرت بینایی، در انجام دادن بعضی کارها، نیازمند کمک دیگران باشند. انسان مسلمان در اینباره، وظیفه‌های دارد و نباید آسوده خاطر باشد.

امام علی «ع» می گویند: چشم‌ها هرگز خداوند را نمی‌بینند؛ دل‌ها با ایمان درست خدا را می‌یابند.

بیشتر بخوانید

• اجرایی نشدن قوانین مربوط به نابینایان در کاشمر

هر انسان با وجدان وظیفه دارد به همنوعان خود کمک کند؛ شکرانه دست توانا و نعمت‌های فراوان الهی، گرفتن دست ناتوان است. اگر ما بگوییم دیگران به او کمک می کنند و به کمک من نیازی ندارد، ممکن است دیگران نیز چنین تصوری داشته باشند. در نتیجه، انتظار‌های شخص نیازمند بی پاسخ می ماند.

حضرت محمد (ص) می فرمایند: کور آن نیست که چشمش نابینا باشد، کور آن است که دیده بصیرتش کور باشد.

شاعر پرآوازه ایرانی هم از نعمت بینایی محروم بود!

رودکی از شاعران بزرگ ایرانی نابینا بوده است که فردوسی نیز آنجا که از نظم کلیله و دمنه سخن می‌گوید نابینایی رودکی را تایید می‌کند. رودکی نخستین شاعر بزرگ فارسی زبان است که به دلیل ابداعاتش در شعر، او را پدر شعر فارسی می‌دانند. رودکی در طول زندگی ارزشمندش آثار فراوانی از خود بر جای گذاشت.

گر نباشد چشم ظاهر عیب نیست/در نبود چشم دل باید گریست

چالش های این روزهای افراد نابینا

فاطمه کاظمی کارشناس ارشد ارتباطات می گوید: فرهنگ پذیرش نابینا در جامعه وجود ندارد و زمانی که ما را در خیابان با عصای سفید می‌بینند اولین چیزی که به ذهن مردم می‌رسد ناتوانی ما است و این را در نظر نمی‌گیرند که تردد در این شهر شلوغ تنها با کمک یک عصا عین توانایی است. افرادی که تنها ناتوانی ما را می‌بینند آیا خودشان می‌توانند با چشم بسته و تنها با کمک یک عصا در خیابان راه بروند؟

او درباره موضوع تحصیل افراد دارای معلولیت نابینایی می افزاید: زمانی که برای کلاس اول ابتدایی ثبت نام میکردم، اجازه ورود به مدارس عادی را نداشتم و باید در مدارس استثنایی یا شبانه روزی درس می‌خواندم، این موضوع خیلی در روحیه ام تاثیر گذاشته بود و خودم را یک فرد ناتوان احساس می‌کردم؛ برای ورود به پیش دانشگاهی فقط حق انتخاب رشته انسانی را داشتم و این محدودیت واقعا اذیتم می‌کرد، با این حال برای ورود به دانشگاه همه تلاشم را کردم و آن زمان کنکور برای ما خیلی سخت بود، چون سوالات برای ما اختصاصی و با خط بریل نبود و آن زمان شخصی که اصلا رشته‌اش منطبق با رشته ما نبود برای ما سوالات را می‌خواند و این موضوع کنکور راخیلی سخت می‌کرد.

بیشتر بخوانید

• زیارت با چشم دل/ روشندلان مشهدی به حرم مطهر رضوی مشرف شدند+ تصاویر
• تجلیل شهردار مشهد از ۳ افتخارآفرین مشهدی در مسابقات پارالمپیک توکیو
• برگزاری انتخابات شبکه‌های ملی معلولان در مشهد

کارشناس ارشد ارتباطات ادامه می دهد: بسیاری از نابینا‌ها با وجود این‌که دارای تحصیلات دانشگاهی هستند و حتی برخی از آن‌ها رتبه بسیار خوبی در کنکور کسب کرده‌اند، بیکار هستند و با مشکلات بسیاری مواجه هستند. مساله اشتغال یکی از مهم‌ترین مشکلاتی است که با آن مواجه هستیم و حتی برخی افراد نابینا با وجود آن‌که بیش از ۴۰ سال سن دارند و در بهترین دانشگاه‌های کشور هم تحصیل کرده‌اند هنوز بی‌کارند.

کاظمی بیان می کند: جامعه بسیاری از توانایی‌های افراد نابینا، مخصوصا خانم‌های نابینا را نادیده گرفته است. خانم‌های نابینا با مشکل ازدواج مواجه هستند، زیرا جامعه آن‌ها را دست کم گرفته است. در چنین شرایطی که یک خانم نابینا نه امکان ازدواج دارد و نه کار، در عین حال که به خودشناسی و خودباوری رسیده مجبور می‌شود در زندان خانه محبوس شده و در نهایت به بیماری افسرده تبدیل شود.

او تصریح می کند: از دیگر مشکلات این روز‌های نابینایان این است که امکانات استفاده از تلکنولوژی برای نابینایان فراهم نیست و همچنان مجبور هستند از ابزار‌های قدیمی برای تحصیل استفاده کنند. هنگامی که صحبت از تحصیل می‌شود صرفا این را به ذهن متبادر می‌کند که یک نفر باید برای آنان کتاب هایشان را ضبط کند یا اینکه از خط مخصوص نابینایان یا همان خط بریل استفاده کنند، اما واقعا ما و مسئولان باور نداریم که با استفاده از رایانه و اینترنت، نابینایان خیلی بهتر می‌توانند به تحصیل خود ادامه دهند؛ تکنولوژی‌های اطلاعاتی و ارتباطاتی می‌تواند ضعف بینایی آن‌ها را تا حدودی کاهش دهد. یونسکو در این زمینه مصوبات متعددی داشته است. با این حال دیده می‌شود که دانشگاه‌ها و مدارس تنها منشی در اختیار نابینایان قرار می‌دهند که این افراد کار خود را تکلیف نمی‌دانند بلکه تصور می‌کنند که به نابینایان لطف می‌کنند.

رفتار جامعه با فرد نابینا چگونه است؟

روزی سوار تاکسی شدم، آقایی صندلی جلو نشسته بود و زمانی که متوجه شد عصا در دست دارم به سمت من برگشت و دستش را جلوی صورتم گرفت و پرسید:این چند تا است؟؛ این گونه رفتار‌ها موجب سرخوردگی افراد نابینا در جامعه می‌شود. گاهی که به دلیل رفتار اطرافیان در تنگنا قرار می‌گیرم آرزو می‌کنم کاش می‌توانستم ببینم، ولی مهم این است که با شرایطم کنار آمده‌ام. افراد و مسئولین نبود امکانات و محدودیت‌ها را مشکل و از ناتوانی ما می‌دانند.

روشندلان مدال‌آور خراسانی

حمیدرضا علیزاده رضایی معاونت امور توانبخشی بهزیستی خراسان رضوی گفت:  ۱۵ هزار نابینا و کم بینا تحت پوشش بهزیستی هستند که ۸ هزار مستمری بگیرند و به این آمار طی چند روز آینده افزوده می‌شود؛ در خراسان رضوی ۹۰ ورزشکار کم‌بینا یا نابینا مدال‌آور کشوری و جهانی وجود دارد که از این آمار  ۲۷ بانو مدال‌آور هستند.

او افزود: واحد مشارکت بهزیستی برای افراد داری معلولیت نابینایی وام‌های بلاعوض برای مسکن و جهیزیه در دستور کار دارد.

سخن پایانی در وصف نابینایی

اگر چراغ دل خاموش باشد، چشم سر، از همه‌ی زیبایی هـای جهان، جز یک تابلوی تکراری و همیشگی، چیز دیگری نخواهد دید. اگر چراغ دل خاموش باشد، امید چشم هـای روشن برای پرواز، بیهوده اسـت. اگر چراغ دل خاموش باشد، همه‌ی چیز در بطالت و روزمرگی و خستگی، خلاصه خواهد شد.

گزارشگر؛ تکتم زارعی

انتهای پیام//ت.ز