بهرام نادی گفت: برداشت‌های بی رویه از آب‌های زیر زمینی با کمتر کردن فضای خالی بین دانه‌های خاک نفوذ پذیری آن را کاهش می‌دهد؛ وقتی سطح آب زیر زمینی اُفت می‌کند لایه‌های خاک نیز با ضخامت زیاد و وزنی بسیار بالاتر درگیر افزایش تراکم می‌شوند.

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد گفت: افزایش تراکمِ خاک کاهش منافذ، سختی رویش دانه‌ها و کاهش نفوذ پذیری در زمان بارندگی را به دنبال دارد و یکی از اقدامات برای رشد بهتر گیاهان، شُخم زدن خاک برای کاهش تراکم آن است در حالیکه افزایش تراکم خاک همچنین سبب سختی رویش گیاهان خواهد شد.

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد با بیان اینکه فرسایش خاک حاصلخیز، نمود تخریب طبیعت است، افزود: چرخه معیوب افت آب زیر زمینی، افزایش تراکم خاک و سختی رویش گیاهان خطر وقوع پدیده سیلاب را به دنبال خواهد داشت.

به گفته او قطع جریان آب در زاینده رود نمونه‌ای از کاهش شدید آب سطحی ناشی از مدیریت ناکارآمد مصرف و تغییرات اقلیم است.

نادی افزود: استقرار صنایع متکی به آب و انرژی اگرچه نمودی از نیروی محرکه توسعه شهر، افزایش اشتغال و درآمدبه شمار می‌رود، اما مشکل اینجاست که محیط زیست با قابلیت محدود را تحت شعاع قرار داده است.

به گفته او تولید ۸.۱ میلیون تُن دی اکسید کربن در فرآیند تولید ۷.۵ میلیون تُن فولاد وبرق مورد نیاز می‌تواند نمونه‌ای از فرآیند تغییرات اقلیمی و افزایش آلاینده‌ها باشد.

استاد دانشگاه تغییرات اقلیم و گرمایش هوا، بارندگی‌های سیل آسا در مرکز ایران در تابستان و در عین حال پاییز کم بارش در سال جاری و یا تغییر در نوع بارش‌ها در مناطق کوهستانی از برف به باران را از جمله تغییرات در الگوی بارش‌ها برشمرد.

نادی افزود: همزمان با این مساله افزایش بی رویه تقاضای مصرف آب و انرژی، افزایش آلاینده ها، کاهش و تغییر الگوی بارش، افزایش برداشت آب زیر زمینی، افزایش فرونشست و تحمیل آسیب شدید به سازه‌ها و تاسیسات، کاهش کیفیت آب و خاک و اتمام منابع آب زیرزمینی چالش‌های جدی پیش روی پایداری و توسعه استان است.

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد گفت: حفظ محیط زیست زمینه توسعه پایدار است، اما در مقابل اگر توسعه در مسیر تخریب و تضعیف محیط زیست باشد ناپایدار خواهد بود.

بر اساس مطالعات انجام‌شده میزان اُفت سطح آبخوان‌ها در دشت‌های استان اصفهان، سالانه افزون بر۳۷ سانتی‌متر تا یک متر اعلام شده است.

اکنون شرایط ۲۷ دشت از ۳۵ دشت تالابی استان، از نظر اُفت سطح آبخوان‌های زیرزمینی، ممنوعه و بحرانی است.

زاینده‌رود به طول افزون بر ۴۰۰ کیلومتر بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران در دهه‌های اخیر به یک رودخانه با جریان دوره‌ای تبدیل و در پایین دست با خشکی مواجه شده است.

کمبود بارش‌ها در سرشاخه‌های زاینده‌رود بطور محسوس احساس می‌شود به‌گونه‌ای که کاهش ۴۰ درصدی بارندگی‌ها در این مناطق سبب کمبود منابع آبی سطحی و زیرسطحی شده است.


منبع:ایرنا