باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهره شعبانی - در قلب یکی از محله‌ های قدیمی قم به نام یخچال قاضی ، خانه‌ ای ساده، اما گویای عظمت یک  تاریخ وجود دارد ؛ خانه‌ ای که روزگاری محل اقامت یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌ های تاریخ معاصر ایران حضرت امام خمینی(ره) بوده است. 

این خانه که نزدیک به یک قرن قدمت دارد، با دیوار‌های خشتی و فضای بی‌آلایش، شاهد روز‌هایی بوده که انقلاب اسلامی ایران شکل می‌گرفت، تصمیم‌ های سرنوشت‌ ساز اتخاذ می‌ شدند.

این خانه با معماری سنتی و ساده ایرانی ساخته شده و مساحتی حدود ۳۰۰ متر مربع دارد. مصالح اصلی آن خشت و آجر است و فاقد تزئینات تجملی است که نشان‌دهنده سبک زندگی ساده امام خمینی است. خانه شامل دو بخش بیرونی و اندرونی بوده و اتاق بزرگی در بخش بیرونی آن قرار دارد که محل جلسات و دیدارهای امام با شاگردان و مردم بوده است. 

خانه امام خمینی؛ مرکز انقلاب 

خانه امام خمینی در قم نه تنها محل زندگی ایشان بود، بلکه پایگاهی برای جریان‌های فکری و مبارزاتی محسوب می‌شد. در این خانه، روحانیان، دانشجویان و مبارزان گرد هم می‌آمدند تا درباره مسیر انقلاب بحث و تبادل نظر کنند. جلسات شبانه، نگارش اعلامیه‌ها و گفت‌و‌گو‌های سرنوشت‌ساز همگی در دل این خانه کوچک، اما با عظمت رخ می‌دادند.

این خانه، بیش از یک مکان فیزیکی، نمادی از ساده‌زیستی، تفکر انقلابی و مقاومت بود. امام خمینی از همین خانه بی‌پیرایه، اندیشه‌هایی را منتشر کرد که پایه‌های حکومت پهلوی را به لرزه درآوردند.

خانه امام خمینی در قم یکی از مکان‌های تاریخی و فرهنگی مهم ایران است. این خانه در محله یخچال قاضی قم واقع شده و امام خمینی از سال ۱۳۲۵ تا ۱۳۴۳ در آن سکونت داشتند.

خانه امام خمینی در قم نقش مهمی در شکل‌گیری و هدایت انقلاب اسلامی ایران داشته است. این خانه نه تنها محل زندگی امام خمینی بود، بلکه به عنوان مرکز تصمیم‌گیری‌های مهم سیاسی و مذهبی نیز شناخته می‌شد..

نماد ساده‌زیستی و مردمی بودن رهبر انقلاب

 سبک زندگی امام خمینی در این خانه، که بسیار ساده و بی‌آلایش بود، تأثیر زیادی بر مردم ایران گذاشت و به عنوان الگویی برای مسئولان و رهبران بعدی مطرح شد.

 بسیاری از سخنرانی‌ها و اعلامیه‌های امام خمینی که مسیر انقلاب را مشخص کردند، از این خانه منتشر شد و مردم را به مقاومت و ایستادگی دعوت کردند.

خانه امام خمینی (ره) در قم؛ صحنه تصمیم‌گیری‌های تاریخی  

این خانه در دوران مبارزات انقلاب اسلامی، تنها یک محل اقامت نبود، بلکه به یکی از مراکز تعیین‌کننده در تحولات سیاسی کشور تبدیل شد. از جمله اتفاقات مهم، دیدار علی امینی، نخست‌وزیر وقت ایران، با امام خمینی (ره) بود.  

علی امینی در آن دوران تلاش داشت با اصلاحات اقتصادی و اجتماعی، قدرت حکومت را تثبیت کند. اما امام خمینی (ره)، به عنوان یکی از مهم‌ترین مخالفان حکومت پهلوی، قاطعانه به سیاست‌های وابسته و ضداسلامی اعتراض داشت. این خانه محل گفت‌وگوهایی بود که در نهایت مسیر انقلاب را تحت تأثیر قرار داد.  

 آغاز اعتراضات علیه حکومت پهلوی

این خانه در جریان رخداد لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی به یکی از مراکز اصلی مخالفت‌های امام خمینی (ره) تبدل شد.  

لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی یکی از نخستین اقدامات رژیم پهلوی در جهت تغییر قوانین مرتبط با انتخابات و مشارکت سیاسی بود. این لایحه که در سال ۱۳۴۱ توسط دولت اسدالله علم تصویب شد، شامل تغییراتی بود که مخالفت شدید علما و به‌ویژه امام خمینی (ره) را در پی داشت. از جمله تغییرات مهم این لایحه، حذف شرط مسلمان بودن از شرایط انتخاب‌کنندگان و انتخاب‌شوندگان و جایگزینی سوگند به قرآن با سوگند به "کتاب آسمانی" بود.

همچنین، این لایحه حق رأی را به زنان اعطا می‌کرد، که یکی دیگر از موارد مورد اعتراض علما بود.

امام خمینی (ره) در واکنش به این تصویب‌نامه، مخالفت خود را به‌طور علنی اعلام کرد و با ارسال تلگرافی به محمدرضا پهلوی، اعتراض خود را نسبت به این تغییرات بیان نمود.

مخالفت‌های گسترده علما و مردم، از جمله برگزاری جلسات اعتراضی در خانه امام خمینی در قم، باعث شد که دولت علم در نهایت مجبور به لغو این تصویب‌نامه شود.

این اعتراضات نقطه آغاز جنبش‌های انقلابی علیه حکومت پهلوی بود که در نهایت به انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ منجر شد.

 پناهگاه مبارزان پس از فاجعه مدرسه فیضیه

حمله نیروهای حکومت به مدرسه فیضیه موجب شد این خانه به کانون تجمعات اعتراضی و همدلی مبارزان تبدیل شود.  

حمله نیروهای حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه در ۲ فروردین ۱۳۴۲ یکی از نقاط عطف در مبارزات انقلابی ایران بود. این حمله در جریان مراسم سوگواری شهادت امام جعفر صادق (ع) رخ داد، زمانی که مأموران رژیم شاهنشاهی با خشونت به طلاب و مردم حاضر در مدرسه یورش بردند و بسیاری را مورد ضرب‌وشتم قرار دادند.

این واقعه تأثیر عمیقی بر روند انقلاب اسلامی داشت. خانه امام خمینی (ره) در قم به یکی از مراکز اصلی تجمعات اعتراضی تبدیل شد، جایی که مبارزان و مردم برای ابراز همدلی و اعتراض به سرکوب رژیم پهلوی گرد هم می‌آمدند.

امام خمینی با صدور بیانیه‌ای، این حمله را محکوم کرد و آن را نمونه‌ای از ظلم و استبداد حکومت شاهنشاهی دانست. این حادثه همچنین زمینه‌ساز قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شد، که یکی از مهم‌ترین مراحل انقلاب اسلامی ایران محسوب می‌شود.

 دستگیری امام خمینی در این خانه  و آغاز قیام تاریخ ساز ۱۵ خرداد

دستگیری امام خمینی (ره) و قیام تاریخی ۱۵ خرداد نقطه عطفی در انقلاب اسلامی بود که این خانه نقش مهمی در هدایت مبارزات آن داشت.  

دستگیری امام خمینی (ره) در سحرگاه ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ یکی از مهم‌ترین وقایع تاریخ انقلاب اسلامی ایران بود. این اتفاق پس از سخنرانی کوبنده ایشان در مدرسه فیضیه رخ داد، جایی که امام خمینی حکومت پهلوی را به حکومت یزید تشبیه کرد و مردم را به مقاومت در برابر ظلم فراخواند.

تهران، ورامین و مشهد به خیابان‌ها آمدند و اعتراضات گسترده‌ای شکل گرفت. در تهران، کشاورزان ورامین و مردم مناطق مختلف با شعار "یا مرگ یا خمینی" به سمت پایتخت حرکت کردند، اما نیروهای رژیم شاهنشاهی با خشونت شدید این قیام را سرکوب کردند.

این قیام که به دستور نخست‌وزیر وقت، اسدالله علم، به شدت سرکوب شد، نقطه عطفی در تاریخ مبارزات مردم ایران بود. امام خمینی این روز را "یوم‌الله" نامید و آن را مایه رشد و آگاهی مردم دانست.

خانه ایشان در قم نیز به یکی از مراکز اصلی هدایت مبارزات تبدیل شد، جایی که مبارزان و مردم برای ادامه راه انقلاب گرد هم می‌آمدند.

 استمرار فعالیت‌ها پس از تبعید

حتی پس از تبعید امام خمینی (ره) به ترکیه و سپس نجف، این خانه همچنان پایگاهی برای گردآوری وجوه شرعی، پاسخ به استفتائات، و حمایت از طلاب باقی ماند.  

 یادگار انقلاب پس از پیروزی

خانه حضرت امام خمینی (ره) در تاریخ ۱۱ تیر ۱۳۷۵ با شماره ثبت ۱۷۴۵ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.امروز، این خانه نه فقط یک مکان تاریخی، بلکه نمادی از اراده یک ملت و مسیر پرالتهاب مبارزات انقلابی است.  

 بازدید از این خانه، سفری به قلب تاریخ انقلاب اسلامی است؛ جایی که آنجا تصمیمات بزرگ گرفته شد و تحولات عظیم شکل گرفت.