باشگاه خبرنگاران جوان؛ نفیسه خلیلی - علی حکمت‌نیا، تهیه‌کننده برنامه از «دل خاکستر» شبکه نسیم درباره این برنامه که در هر قسمت به سراغ اشیای باقی‌مانده از ساختمان شیشه‌ای صداوسیما می‌رود، که در اثر اصابت موشک‌های رژیم صهیونیستی تقریباً از بین رفته‌اند، گفت: من در زمان حمله رژیم صهیونیستی به سازمان صداوسیما در ساختمان تولید بوده‌ام و تا یکی دو روز بعد از حمله در ذهنم بود، که چه حرف‌هایی برای گفتن است و چه روایت‌های مختلفی می‌توان از آن ساختمان انجام داد. تا اینکه بعد از چند روز برگشت به سازمان، از ساختمان شیشه‌ای بازدید کردیم.

حکمت‌نیا ادامه داد: اصلاً جهان آنجا خیلی فرق می‌کرد. در آنجا تا دلتان بخواهد اشیایی جا مانده بود؛ به‌خصوص در روز‌های اول که اشیای آنجا یا سوخته بود، یا از بین رفته بود. من به این موضوع فکر می‌کردم که این اشیاء تا لحظه آخر حمله را بودند و دیدند چه اتفاقی افتاده است. اینکه این اشیاء چه لحظاتی را تجربه کرده‌اند، زاویه نگاه آنها چطور می‌تواند باشد؟! اگر آنها بخواهند با ما صحبت کنند، چه می‌گویند؟ به چه نکاتی اشاره می‌کنند؟ 

این تهیه‌کننده افزود: بعد از جمع‌بندی با دوستان به این نتیجه رسیدیم که داستان این اشیاء را روایت کنیم. اولین کاری هم کردیم این بود که برای آنها شخصیت قائل شویم. بعد از زبان آنها اتفاقاتی را که می‌توانست بیفتد، روایت کنیم. هرچند اینکار در سه چهار دقیقه خیلی کار سختی بود، ولی تلاش کردیم از زبان آنها راوی تمام اتفاقات رخ داده باشیم. ما در ۱۵ قسمت به اشیای مختلفی که در ساختمان شیشه‌ای بودند، پرداختیم. مثلاً در یکی از قسمت‌ها به شیشه ساختمان شیشه‌ای که هویت این ساختمان بود، پرداختیم. در قسمت نهایی تمام اشیاء روی یک میز جمع شده‌اند و روایت همگی یکجا پخش می‌شود. هر کدام از این اشیاء نماد تمام همکارانمان در صداوسیماست. به‌نظرم هر کدام از این اشیاء معرف و مشخصه شخصی است، که با آن وسیله کار می‌کرد. دوربین معرف تصویربردار است، میکروفن معرف خبرنگار و گزارشگر است، تلفن معرف همکاران اداری‌مان است. به همین دلیل، وقتی تمام آنها حول یک محور، دور یک میز به صورت نخ تسبیح در کنار هم قرار می‌گیرند، یک صداوسیمای کوچک را شکل می‌دهند.

وی بیان کرد: حرف اصلی تمام همکارانمان هم همین است که اگرچه به صداوسیما حمله شد، ولی حتی برای یک لحظه آنتن قطع نشد و کار رسانه‌ای به هیچ وجه روی زمین نماند. اتفاقاً پوشش‌ها بهتر و مفیدتر انجام شد. حرف اصلی برنامه از «دل خاکستر» این است که اگر ما اینجا ماندیم و سوختیم، نگران نباشید. یکسری از وسایل همکاران ما هست، که راه ما را ادامه می‌دهند.