باشگاه خبرنگاران جوان؛ سارا بابایی - صنعت نساجی در ایران همواره نقشی تاریخی و تأثیرگذار بر اقتصاد ملی داشته است؛ از کارگاه‌های سنتی بافندگی در شهرهای قدیمی گرفته تا کارخانه‌های صنعتی که در دهه‌های اخیر به قطب تولید پارچه و منسوجات کشور تبدیل شدند.

 در این میان، نساجی بروجرد به عنوان یکی از مهم‌ترین و شناخته‌ شده‌ترین واحدهای صنعتی کشور، نه تنها برای استان لرستان بلکه برای کل اقتصاد ملی جایگاه ویژه‌ای دارد.

این واحد تولیدی که ریشه‌هایش به دهه ۶۰ بازمی‌گردد، با گذر از فراز و فرودهای متعدد، تعطیلی و احیا، واگذاری به بخش خصوصی و نوسازی بخشی از خطوط تولید، امروز بار دیگر در چرخه تولید قرار گرفته است.

 اما با وجود تلاش‌های مدیریتی و حمایت‌های مقطعی، هنوز هم کمبود سرمایه در گردش و سیاست‌های انقباضی اقتصادی به عنوان بزرگ‌ترین تهدیدها بر سر راه فعالیت آن سایه انداخته است.

نساجی بروجرد امروز در حالی کار می‌کند که در عمل ظرفیت فعالیت هفت کارخانه را در یک مجموعه به دوش می‌کشد و نزدیک به هزار کارگر و کارمند را به صورت مستقیم مشغول به کار کرده است.

این مجموعه اگرچه از نگاه مسئولان، سرمایه‌ای ملی و صنعتی ارزشمند توصیف می‌شود، اما برای بازگشت به جایگاه واقعی خود نیازمند برنامه‌ای بلندمدت و حمایت پایدار است.

حمایت از تولید، پاسخ به جنگ اقتصادی

فاطمه مقصودی، نماینده مردم بروجرد و اشترینان در مجلس شورای اسلامی، تقویت واحدهای تولیدی را راهکار اصلی مقابله با دشمنان کشور دانست و گفت: رونق صنایع در شهرها و استان‌ها به معنای تقویت اقتصاد ملی است. نساجی بروجرد صنعتی ریشه‌دار و ارزشمند برای کشور است و با وجود ظرفیت‌های گسترده آن، نباید وابسته به واردات منسوجات از کشورهایی همچون مالزی و ترکیه باشیم.

وی درباره احیای مجدد این کارخانه که پیش‌تر تعطیل شده بود، افزود:با وجود مشکلات متعدد، این واحد صنعتی به همت و تلاش فراوان دوباره به چرخه تولید بازگشت، چراکه اراده‌ای جدی برای راه‌اندازی آن وجود داشت.

مقصودی همچنین با انتقاد از برخی سیاست‌های اقتصادی دولت اظهار داشت:سیاست‌های انقباضی دولت به صنعت و کارگران آسیب رسانده و کمبود سرمایه در گردش موجب توقف فعالیت بسیاری از واحدهای تولیدی شده است.

 لرستان؛ استانی با ظرفیت بالا اما توسعه‌یافتگی پایین

محمد خاکی، رئیس اتاق بازرگانی لرستان، در تحلیل وضعیت کلی اقتصاد استان، گفت:لرستان از مناطق کمتر توسعه‌یافته کشور است و نبود هماهنگی میان شاخص‌ها و ظرفیت‌های اقتصادی از دلایل اصلی این وضعیت به شمار می‌رود.

وی تأکید کرد که سرمایه‌گذاری در واحدهای بزرگی همچون نساجی بروجرد می‌تواند به تغییر مسیر توسعه لرستان کمک کند.

 سرمایه در گردش؛ گره کور صنعت

عباس مرادپور، معاون وزیر اقتصاد، نیز در همین زمینه گفت:سرمایه در گردش مهم‌ترین دغدغه واحدهای تولیدی است و طرحی برای افزایش سرمایه در گردش استان‌های کمتر توسعه‌یافته در دست اجراست. در این میان، شرکت نساجی بروجرد در اولویت بهره‌مندی از این طرح قرار دارد.

 نساجی بروجرد؛ از گذشته تا امروز

علیرضا مظاهری، مدیرعامل نساجی بروجرد، با اشاره به تاریخچه این واحد صنعتی توضیح داد:فاز نخست نساجی بروجرد در دهه ۶۰ راه‌اندازی شد و طی سال‌های بعد بخش‌های مختلفی به آن اضافه شد. در سال ۱۳۸۹ این واحد به بخش خصوصی واگذار گردید. پس از آن، بخش ریسندگی نوسازی شد و ظرفیت تولید افزایش یافت و با تکمیل زنجیره تولید، بخش دوزندگی نیز راه‌اندازی شد که تولید ملزومات خانگی و کالای خواب را به همراه داشت.

وی ادامه داد:این کارخانه اکنون به یک صنعت تخصصی تبدیل شده و نیروهای فعال در آن تجربه و مهارت بالایی دارند؛ به گونه‌ای که فرایند تولید از الیاف تا کالای خواب در همین مجموعه انجام می‌شود.

مظاهری با اشاره به مشکل اساسی این کارخانه گفت:مشکل اصلی نساجی بروجرد کمبود سرمایه در گردش است. این مجموعه در عمل کار هفت کارخانه را انجام می‌دهد و نزدیک به هزار نفر در آن مشغول به کار هستند، اما همچنان با این چالش بزرگ دست به گریبان است.

 آینده‌ای روشن یا تکرار چرخه بحران؟

نساجی بروجرد اگرچه به مدد تلاش‌های کارگران، مدیران و حمایت‌های مقطعی توانسته است دوباره به چرخه تولید بازگردد، اما تداوم فعالیت آن نیازمند حمایتی پایدار و استراتژیک است.

تجربه این کارخانه نشان می‌دهد که احیای صنایع قدیمی تنها با تزریق منابع مالی امکان‌پذیر نیست؛ بلکه نیازمند اصلاح سیاست‌های اقتصادی، تأمین سرمایه در گردش، هماهنگی نهادی و نگاه ملی به صنایع مادر است.

اگر این حمایت‌ها محقق شود، نساجی بروجرد می‌تواند نه تنها به عنوان یک واحد تولیدی محلی بلکه به عنوان نماد خودکفایی و اقتدار صنعتی کشور در عرصه ملی و بین‌المللی بدرخشد.