باشگاه خبرنگاران جوان - ماندن طولانی‌مدت مدیرعامل فعلی باشگاه پرسپولیس، در حالی‌که عملکردش با انتقادات گسترده هواداران و کارشناسان روبه‌روست ، نه تنها موجب بهبود مدیریت و شرایط  باشگاه نشده بلکه نوعی فرسایش روحی و ساختاری را در تیم پدید آورده است.

شعار مکرر «درویش حیا کن، پرسپولیس را رها کن» صرفاً یک اعتراض احساسی نیست، بلکه بازتاب یک واقعیت مدیریتی است: استمرار حضور مدیری که نتوانسته در عرصه نقل‌وانتقالات، حفظ ستاره‌های کلیدی، تأمین منابع مالی پایدار خارج از بودجه مالک و ایجاد آرامش در محیط باشگاه موفق باشد، تنها به استمرار بحران و عقب‌ماندگی رقابتی منجر خواهد شد. در چنین شرایطی، باقی‌ماندن او بیش از آنکه انگیزه‌ساز باشد، به تثبیت وضع موجود و جلوگیری از اصلاحات بنیادین می‌انجامد.  

از منظر منافع باشگاه، رفتن درویش می‌تواند نقطه آغاز یک بازسازی جدی باشد؛ زیرا تغییر مدیریت، امکان ورود مدیران تازه‌نفسی را فراهم می‌آورد که با رویکرد علمی‌تر و ارتباطات گسترده‌تر در سطح مالی و ورزشی، قادر به ترمیم ضعف‌های انباشته و بازگرداندن روح رقابت و اقتدار به تیم هستند. این تحول، نه فقط برای هواداران بلکه برای بازیکنان و کادر فنی نیز انگیزه و امید تازه ایجاد می‌کند و باشگاه را از فضای رکود و تشویش خارج می‌سازد.

در واقع، ترک صندلی مدیریت توسط درویش، نه یک خسارت بلکه گامی ضروری در مسیر بازگشت پرسپولیس به جایگاه واقعی خود در فوتبال ایران و آسیا است.