باشگاه خبرنگاران جوان؛ علیرضا شریفی، نشست تخصصی بررسی مسائل مهاجرین افغانستانی در ایران با حضور جمعی از اساتید دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد.

در این نشست، دکتر مهدی نجف‌زاده با اشاره به نقش مهاجرین افغانستانی در دوران پس از جنگ تحمیلی و بازسازی ایران گفت:افغانستانی‌ها در دوران دشوار پس از دفاع مقدس همراهی مؤثری با ایران داشتند؛ اما در سیاست‌های رسمی کشور هیچ‌گاه مسیر مشخصی برای ادغام اجتماعی آنان تعریف نشده است. سیاست بلاتکلیفی سال‌هاست ادامه دارد و این موضوع، گره‌های روابط بین دو جامعه را پیچیده‌تر کرده است.

دکتر حسین اکبری نیز با بیان تغییر الگوهای مهاجرت افزود: طبق پژوهش‌های انجام‌شده ، ۵۰ درصد مهاجرین نسل سوم قصد خروج از ایران و مهاجرت به کشورهای ثالث را دارند؛ ۴۰ درصد تمایل اولیه به ماندن در ایران دارند اما هنوز در تصمیم خود مرددند؛ و تنها ۱۰ درصد تصمیم قطعی برای ماندن در ایران را اعلام کرده‌اند

وی تأکید کرد بخش قابل توجهی از مهاجرین افغانستانی، مهاجران عبوری هستند که ایران را مسیر دسترسی به اروپا می‌دانند.

به گفته او، ضعف در داده‌های دقیق و نبود مطالعات جامع درباره مهاجرین، منجر به تصمیم‌گیری‌های نادرست و سوءبرداشت‌های اجتماعی شده است.

وی همچنین هشدار داد:

«ایران با چالش جمعیتی مواجه است و بهترین ظرفیت برای جبران این خلأ، استفاده صحیح از جامعه افغانستانی است که بیشترین اشتراکات فرهنگی و هویتی را با ایرانیان دارد.»

طبق اطلاعات ارائه‌شده:

• ۱۱٪ نسل سوم مهاجرین خود را ایرانی می‌دانند

• ۳۶٪ افغانستانی

• ۳۶.۵٪ دارای هویت دوگانه ایرانی – افغانستانی

• ۱۱٪ در تعیین هویت دچار تردیدند

• ۵٪ خود را فاقد هویت مشخص توصیف کرده‌اند

دکتر حمیدرضا دانش‌ناری نیز در این نشست گفت: «برای تحلیل درست، نرخ جرایم مهاجرین باید نسبت به جمعیت واقعی آنان سنجیده شود. رسانه‌ها متأسفانه در پوشش اخبار جنایی، جرایم مهاجرین افغانستانی را ارزش خبری بالا محسوب می‌کنند و این بزرگ‌نمایی رسانه‌ای نوعی عوام‌گرایی کیفری است که به بی‌عدالتی در افکار عمومی منجر می‌شود.»

در پایان، اساتید دانشگاه از دستگاه‌های تصمیم‌ساز و اجرایی خواستند سیاست‌گذاری در حوزه مهاجرین بر اساس داده‌های علمی و الگوهای جدید مهاجرت صورت گیرد.