باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهره شعبانی - با آغاز پاییز، سرمای هوا نه‌تنها کارگاه‌های ساختمانی قم را به سکوت می‌کشاند، بلکه هزاران کارگر فصلی را نیز به حاشیه‌ زندگی سوق می‌دهد؛ در حالی که برگ‌ها آرام آرام فرو می‌ریزند، نان این کارگران نیز از سفره‌هایشان رخت برمی‌بندد.

کارگران ساختمانی، به‌رغم نقش حیاتی‌شان در ساخت‌وساز شهری در سایه بیکاری فصلی، نبود بیمه، قراردادهای کوتاه‌مدت، و صف‌های طولانی شکایت،سال هاست که  همچنان در حاشیه‌ قانون و سیاست‌گذاری باقی مانده‌اند.

نبود بیمه به معنای نداشتن حمایت در روز‌های حادثه یا بیماری است؛ روز‌هایی که می‌تواند برای هر کارگری یک فاجعه باشد.

جوانی سی ساله از کارگران ساختمانی می گوید: امنیت شغلی نداریم حدود ۱۰ سال است که در کارهای ساختمانی فعالیت می‌کنم. از صبح تا شب کار می‌کنم، اما هنوز بیمه ندارم.  سخت است. هر بار که مریض می‌شوم یا حادثه‌ای پیش می‌آید، باید از جیب خودم هزینه کنم. آینده‌ام هم نامعلوم است. 

کارگر ساختمانی ۴۷ ساله، می‌گوید: هر سال پاییز که می‌رسد، کار تعطیل می‌شود شکایت هم که بکنی، تا سال بعد کسی جواب نمی‌دهد. تو این مدت، واقعا چطور باید زندگی کنیم.

در این فصل، کارگران ساختمانی با بیکاری فصلی مواجه‌اند؛ اما آنچه بیش از نبود کار آزاردهنده است، فقدان حمایت‌های قانونی و اجتماعی‌ است.

صدای بیش از ۴۷۰۰ کارگر ساختمانی در قم به گوش مسئولان نمی‌رسد

صدای اعتراض و انتظار بیش از ۴۷۰۰ کارگر ساختمانی در قم، هنوز به گوش مسئولان نمی‌رسد. این کارگران از سال ۱۳۹۹ تاکنون در لیست مشمولان بیمه تامین اجتماعی قرار گرفته‌اند، اما هیچ اقدام مؤثری برای ارائه خدمات به آنها صورت نگرفته است. 

نبود امنیت شغلی، قرارداد‌های کوتاه‌مدت یا شفاهی، و ترس دائمی از اخراج، زندگی کارگران را به بازی بی‌قاعده‌ای بدل کرده است. حتی آنهایی که قرارداد دارند، اغلب با قرارداد‌های یک‌ماهه یا بدون ضمانت حقوقی کار می‌کنند؛ وضعیتی که نه تنها غیرقانونی، بلکه غیرانسانی‌ است.گویی سلامت و امنیت این قشر زحمت‌کش، در اولویت هیچ نهادی نیست.

بازرس کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی گفت:در حالی که صدها هزار کارگر ساختمانی با بیکاری فصلی و نبود بیمه دست‌وپنجه نرم می‌کنند، شکایت‌ها از کارفرمایان تا یک سال در نوبت رسیدگی باقی مانده و زندگی کارگران در این مدت بی‌پشتوانه می‌ماند.

عباس شیری در گفت و گو با خبرنگاران ، با انتقاد از بی‌توجهی دولت به کارگران فصلی و ساختمانی گفت: کارگر فصلی که به دلیل سرما بیکار می‌شود، هیچ حمایتی دریافت نمی‌کند، در حالی که کارمندان حتی تعطیلی پنج‌شنبه‌ها حقوق کامل می‌گیرند.

زندگی در سایه نبود امنیت شغلی

او  نبود امنیت شغلی را یکی از چالش‌های اصلی این کارگران عنوان کرد و افزود:حتی کارگران قراردادی هم همیشه نگران اخراج هستند و قراردادهای یک‌ساله به ندرت تنظیم می‌شود؛ این نشان‌دهنده فقدان کامل امنیت شغلی است.

شیری همچنین به وضعیت بیمه کارگران اشاره کرد و گفت:بیش از ۳۵۰ هزار کارگر در صف بیمه هستند، اما تنها ۱۰ هزار سهمیه برای کل کشور در نظر گرفته شده است که عدد بسیار ناچیزی است.

او در خصوص روند رسیدگی به شکایات کارگری افزود: کارفرما حقوق نمی‌دهد، کارگر شکایت می‌کند، اما رسیدگی به شکایات یک سال طول می‌کشد. در این مدت کارگر باید با چه چیزی زندگی کند؟

بازرس کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی در پایان پیشنهاد تشکیل کارگروه ویژه در وزارت کار برای رسیدگی به وضعیت کارگران را مطرح  و تأکید کرد: تاکنون ارتباط مستقیمی با وزیر برقرار نشده و برای اقدامات مؤثر باید از ظرفیت انجمن‌ها بهره گرفت. با وجود قوانین موجود، نظارت کافی انجام نمی‌شود و نمایندگان به جای نمایندگی مردم، نقش نماینده دولت را ایفا می‌کنند.