باشگاه خبرنگاران جوان - نیمکت‌های عمومی، نماد زندگی روزمره در شهر نیویورک، در حال ناپدید شدن تدریجی هستند. این نیمکت‌ها که زمانی محلی برای تغذیه کبوترها، مطالعه، ملاقات‌های مخفیانه و صحنه‌های عاشقانه در فیلم‌ها بودند، حالا به دلیل طراحی‌های خصمانه، کمتر مورد استقبال قرار می‌گیرند.

در شهر شلوغی مانند نیویورک که فضای محدود، تنش‌های اجتماعی ایجاد می‌کند، نیمکت‌ها نمادی از تجربه جمعی در جهانی پراکنده به شمار می‌روند. با این حال، مقامات حمل‌ونقل متروپولیتن (MTA) اخیراً نیمکت‌های «تکیه‌گاهی» را در ایستگاه متروی وست ویلیج نصب کرده‌اند که بیشتر برای تکیه زدن طراحی شده‌اند تا نشستن طولانی‌مدت. این تغییر بخشی از روند چندین دهه‌ای است که نیمکت‌ها را به گونه‌ای بازطراحی می‌کند تا نشستن – به ویژه خوابیدن – را دشوار سازد.

این طراحی‌ها، که اغلب «معماری خصمانه» یا «دفاعی» نامیده می‌شوند، شامل بازوهای تکیه‌گاه، جداکننده‌های صندلی و اشکال منحنی می‌شوند. هدف اصلی آن‌ها دفع افراد بی‌خانمان است، اما این تغییرات نه تنها آن‌ها، بلکه بسیاری از ساکنان نیویورک – به ویژه افراد مسن – را آزار می‌دهد.

این روند نشان‌دهنده تناقض در شهر نیویورک است: جایی که نیمکت‌ها باید پناهگاهی برای همه باشند، اما حالا به ابزاری برای کنترل فضا تبدیل شده‌اند. کارشناسان هشدار می‌دهند که این تغییرات، دسترسی عمومی به فضاهای شهری را محدودتر می‌کند و کیفیت زندگی را برای اقشار آسیب‌پذیر کاهش می‌دهد.

منبع: کانال تلگرامی امریکانا