باشگاه خبرنگاران جوان - ده سال تمام، کارخانه‌ای با پنجاه سال سابقه، درگیر بحرانی بود که هر روز نفسش را تنگ‌تر می‌کرد. نکاچوب، نامی آشنا در صنعت چوب مازندران، از سال ۹۴ به سراشیبی سقوط افتاد؛ خطوط تولید یکی پس از دیگری خاموش شدند، بدهی‌ها روی هم انباشته شد و کارگران ماه‌ها چشم‌انتظار حقوقی بودند که نمی‌آمد.

بعضی‌ها ناچار شدند ترک کار کنند، بعضی دیگر با زندگی‌های ازهم‌پاشیده دست‌وپنجه نرم کردند. حتی دستگاه‌های تولید فروخته شد تا شاید حقوقی پرداخت شود. امید تقریباً از میان رفته بود.

اما یک سال پیش، ورق برگشت. همان خطوط خاموش دوباره روشن شدند و صدای ماشین‌آلات بار دیگر در سالن‌های نکاچوب پیچید. بدهی‌های معوق تسویه شد و ظرفیت تولید چند برابر گردید.

محصولاتی که سال‌ها از بازار غایب بودند، دوباره روانه بازار شدند و آرامش به زندگی کارگران بازگشت. یکی از کارگران می‌گوید: «حقوق‌ها به موقع پرداخت می‌شود، کار هست، تولید هست… دوباره امید برگشته.»

مدیران شرکت حالا از آینده‌ای روشن سخن می‌گویند؛ توسعه خطوط جدید در دست اجراست و اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، تعداد کارگران می‌تواند تا چهار برابر افزایش یابد. نکاچوب پس از سال‌ها بحران، دوباره روی پای خود ایستاده است؛ روایتی از سقوطی طولانی و بازگشتی پرامید که نشان می‌دهد حتی در سخت‌ترین شرایط، چرخه تولید می‌تواند دوباره جان بگیرد.