باشگاه خبرنگاران جوان؛ اعظم پورکند - برنامه به اصطلاح صلح دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا برای غزه، و بهترین امید او برای دریافت جایزه صلح نوبل، به یک تلاش بزرگ در دیدارش با بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل در ۲۹ دسامبر نیاز دارد. تا زمان کریسمس، به نظر می‌رسد این برنامه متوقف شده، اما این تنها تا حدی درست است. این گزارش مدعی است که راه حل بسیار بیشتر از آنچه اکثراً می‌پندارند در دستان ترامپ است.

هیئت صلح، که ترامپ ریاست آن را بر عهده خواهد داشت، تا ژانویه اعلام نخواهد شد. کمیته تکنوکرات فلسطینی مسئول بازسازی زیرساخت‌های غزه هنوز نامگذاری نشده است. یک کمیته اجرایی که هماهنگی حیاتی روزمره بین بین‌المللی‌ها، فلسطینیان، اسرائیلی‌ها، مصری‌ها و کشور‌های کمک‌کننده را مدیریت خواهد کرد، تنها چهار نام شناخته شده دارد: دیپلمات بلغاری نیکولای ملادنوف، فرستاده آمریکا استیو ویتکاف، داماد ترامپ جارد کوشنر و نخست‌وزیر پیشین انگلیس تونی بلر.

در حالی که برنامه‌های آرمانگرایانه وجود دارند، هیچ‌کس پول لازم برای شروع هیچ کاری را تأمین نکرده است. دولت‌های عربی تا زمانی که حماس سلاح‌های خود را نگه دارد، که استفاده از آنها موجب تلافی اسرائیل می‌شود و هر چه بازسازی شده را نابود می‌کند، هزینه بازسازی غزه را تأمین نخواهند کرد. برخی فکر می‌کنند  اسرائیل در اجرای برنامه ترامپ تعلل می‌کند، که رنج دو میلیون غزه‌ای را که در شرایط ناامیدکننده زندگی می‌کنند افزایش می‌دهد و امنیت هر دو اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها را در معرض خطر قرار می‌دهد، برخی هم بر این ادعا هستند که حماس مانع تراشی می کند.

علیرغم این، پشت صحنه اتفاقات زیادی در جریان بوده است، اما ترامپ اکنون باید بین سه دیدگاه متضاد یک انتخاب کلیدی انجام دهد.

اولین مورد، که احتمالاً نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بر آن پافشاری خواهد کرد، تأیید ترامپ برای اقدام نظامی اسرائیل علیه مبارزان حماس است. منطق استراتژیک این است که حماس، در نهایت قادر به دخالت در برنامه صلح ترامپ نخواهد بود. مشخص نیست این امر چقدر طول خواهد کشید. همچنین، طبق گزارش‌ها، نتانیاهو خواستار حمایت آمریکا برای حمله به برنامه موشکی ایران است که ایران به طور فعال در حال بازسازی آن است. او همچنین ممکن است درخواست مجوز ترامپ برای حمله به حزب‌الله در صورت امتناع از تحویل سلاح‌هایش به نیرو‌های مسلح لبنان را بکند. ترامپ ممکن است با یکی از این ایده‌ها موافقت کند، اما با همه آنها موافقت نخواهد کرد.

دومین مورد، برنامه‌ای است که مؤسسه تونی بلر تابستان گذشته تدوین کرد. یک پیش‌نویس درزکرده از سپتامبر در روزنامه هاآرتص، یک «دبیرخانه اجرایی» کوچک بین‌المللی با پنج «کمیسر» دارد که بر یک «هیئت اجرایی فلسطینی» (PEA) که عملاً غزه را اداره می‌کند، نظارت می‌کنند. این برنامه مسئولیت‌های عمده‌ای را بر عهده فلسطینیان محلی می‌گذارد، که وابسته به حماس نخواهند بود. با این حال، پیش‌نویس درزکرده در مورد چگونگی خلع سلاح حماس ضعیف است.

این طرح استقرار جزئی در دو سال اول و عملیات کامل را تنها در سال سوم پیش‌بینی می‌کند، که بسیار دیر است. مکانیسم‌های حسابرسی به وضوح با کمبود نیرو مواجه به نظر می‌رسند. فساد دلیل اصلی بی‌اعتمادی بسیاری از فلسطینیان به حکومت خودگردان فلسطین در رام‌الله است، و حمایت از بازسازی غزه اگر این شکست را تکرار کند، از بین خواهد رفت.

با بودجه کلی تنها ۹۰ میلیون دلار در سال اول، این برنامه برای نظارت بر حجم کار مورد نیاز برای شروع بازسازی فیزیکی و اجتماعی غزه بسیار کوچک به نظر می‌رسد. این طرح تقریباً قطعاً از سپتامبر بهبود یافته است، اما ترامپ خواهد خواست بداند که آیا این مشکلات برطرف شده‌اند یا خیر.

سومین گزینه، «سیستم تأمین غزه» است که توسط آمریکایی‌هایی که به ویتکاف و کوشنر گزارش می‌دهند توسعه یافته و از سرمایه خصوصی برای شروع سریع بازسازی فیزیکی و اجتماعی غزه در شرق خط زرد استفاده می‌کند، در حالی که از پیمانکاران امنیتی خصوصی در نقش‌هایی که نیروی تثبیت بین‌المللی حاضر به انجام آن نیست، بهره می‌گیرد. این بر دو مانع غلبه می‌کند: اول، هیچ دولت عربی عملاً میلیارد‌ها دلار برای بازسازی غزه کمک نکرده است، و دوم، پیمانکاران امنیتی خصوصی مایل به کار در غزه هستند حتی در حالی که آمریکا اصرار دارد که هیچ سرباز آمریکایی در منطقه حضور نداشته باشد و سایر کشور‌ها مایل نیستند نیروهایشان با حماس درگیر شوند.

طبق مقاله‌ای از گاردین، سرمایه‌گذاران خصوصی برای شروع سریع بازسازی غزه از طریق عوارض یا عوارض گمرکی بر کامیون‌های کمک و تجاری واردشونده به غزه، بازپرداخت خواهند شد. دولت ایالات متحده به طور مشابه تا قبل از پیدایش مالیات بر درآمد، برای تأمین مالی خدمات عمومی و امنیت به عوارض گمرکی و تعرفه‌ها متکی بود.

ترامپ به زودی باید تصمیم بگیرد که از کدام یک از این سه پیشنهاد رقیب حمایت کند. منتظر ماندن برای خلع سلاح داوطلبانه حماس بعید به نظر می‌رسد موفق شود و هم رنج ۲ میلیون غزه‌ای و هم خطر امنیتی برای هر دو اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها را طولانی کند. دولت‌های عربی برنامه بلر را نپذیرفته‌اند.

مردم غزه و اسرائیل نیاز به مشاهده پیشرفت دارند، و منتظر ماندن برای یک نسخه گسترش‌یافته از برنامه حکمرانی پساجنگ برای تأمین بودجه و نیرو در اواسط ۲۰۲۶ به طرز خطرناکی دیر است. ترامپ باید برنامه‌ای را تصویب کند که به طور فوری، بازسازی فیزیکی و اجتماعی غزه را آغاز کند. مدل سیستم تأمین غزه، با تمام محدودیت‌هایش، در حال حاضر بهترین رویکرد موجود برای شروع سریع حداقل در نیمی از غزه در سطحی از امنیت و بازسازی است. ما باید از جایی شروع کنیم – و باید همین حالا شروع کنیم.

منبع: نشنال اینترست