باشگاه خبرنگاران جوان؛ عاشوری - «رشت»، مرکز استان گیلان به دلیل بارش باران‌های ریز و درشت و مداوم به «شهر باران‌های نقره‌ای» شهرت دارد. تابستان هایش گرم و شرجی و زمستان هایش سرد و مرطوب است.

شهری است با معماری و اسلوب خاص، خانه‌هایی با سقف‌های شیروانی و غذا‌های محلی متنوع و بسیار لذیذ که طرفداران بسیاری در بین گردشگران دارد. رشت در تاریخ ۲۰ آذر ۱۳۹۴ به طور رسمی از سوی یونسکو به عنوان «شهر خلاق خوراک شناسی» انتخاب و در فهرست شبکه شهر‌های خلاق این سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ثبت شد.

سواحل، پارک جنگلی، دریاچه، موزه‌ها، بوستان‌ها، زیارتگاه‌ها، خانه‌های تاریخی، محلات قدیمی، کاروانسرای شاه عباسی، عمارت کلاه فرنگی، بازار بزرگ، سبزه میدان، کتابخانه ملی، ساختمان شهرداری، بقعه خواهر امام، دانای علی، مساجد تاریخی و آرامگاه میرزا کوچک خان جنگلی از جمله جاذبه‌های طبیعی، تاریخی، فرهنگی و مذهبی رشت به شمار می‌آیند.

رشت به گواه تاریخ و آمار، شهر اولین‌ها است. اولین شهرداری (بلدیه)، اولین بانک سپه، تئاتر کلاسیک، اولین کتابخانه ملی، اولین راه آهن، اولین اتوبوس وارد شده به ایران، اولین داروخانه شبانه روزی (داروخانه کارون) و اولین خانه معلولین و سالمندان ایران در این شهر بنا شدند.

۶ تا ۱۲ دی، هفته رشت است

این شهر در زمان صفویه (در روز ۱۲ دی ماه) به عنوان مرکز استان گیلان انتخاب شد. این روز از سال ۱۳۹۴ به پیشنهاد روبرت واهانیان، گیلان‌شناس و رشت پژوه به نام «روز رشت» و هفته منتهی به آن هر ساله به عنوان «هفته رشت» نامگذاری شده است.

در این هفته ویژه برنامه‌های متعددی طبق سلایق گوناگون با مشارکت مردم به منظور انعکاس هرچه بیشتر توانمندی‌ها و جذابیت‌های این شهر برگزار می‌شود. از برپایی جشنواره‌ها، شب شعر‌ها و نمایشگاه‌ها، تجلیل از چهره‌های ماندگار، مدال آوران و افتخارآفرینان شهر گرفته تا رشت گردی و برنامه‌های فرهنگی و هنری دیگر برای شهروندان و گردشگران.

همچنین است معرفی جاذبه‌ها، زیبایی‌ها، تاریخ و مشاهیر این شهر (که البته آن قدر زیادند) که هیچ رسانه‌ای حتی فهرست وار هم نمی‌تواند به تمام آنها اشاره کند. سرسبزی و طراوت و طبیعت خدادادی رشت هم که ناگفته پیداست با این حال از وصف آسمان این شهر نمی‌شود گذشت.

از  حس و حال هوای مه آلودش تا رفت و برگشت ابر و آفتاب در روزهایش، از همنشینی ابر و ماه یا درخشندگی ستاره‌ها در شب‌های همیشه بیدارش تا دلگیری و غمناکی آسمان کبودش. 

رشت آسمانی به وسعت دل‌های مهربان و شوریدگی نگاه عاشقان دارد.

گاهی صاف صاف و آبی آبی است. گاهی نیمه ابری، ابری یا بارانی. ابر‌های سفید و سیاه مسافران یک در میان آسمان این شهر هستند.

گاه میزبان برف و باد و بوران است، گاه تگرگ و رگبار و رنگین کمان. کبوتر‌ها جلد این گنبد کبود هستند و مرغان مهاجر، مهمانان همیشگی این گذرگاه.

شاعران این زیبایی‌ها را بهتر توصیف می‌کنند؛

ناصر حامدی: «تو رشت خوب منی؛ ابر‌ها رفیق توأند، پرندگان جوان ساعت دقیق توأند.»

رحیم زریان: «یک نگاه مهربان ما را بس است، پرتوی از آسمان ما را بس است. باز باران باز باران روی خاک، جرعه‌ای از آسمان ما را بس است.»