پس از عملیات ناموفق «ایفیت» در منطقه مرزی مهران در سال ۱۳۵۳، شاهنشاه پهلوی در واکنشی خشمگینانه و غیرمنطقی، دستور تخلیه کامل شهر مهران و ترک تجهیزات آن را صادر کرد.
در پی درگذشت فرزند امام خمینی، بسیاری از روحانیون در قم نسبت به رفتار حکومت واکنش نشان دادند، گفت‌وگوهای آنان به صحنه انتقادهای شدید از سیاست‌های پهلوی و سبک زندگی دربار تبدیل شد.
اسناد تاریخی نشان می‌دهد که ترس از بیگانگان چنان در ذهن و ضمیر رجال عصر پهلوی رسوخ کرده بود که قادر به ارائه هیچگونه راهکار مستقلی برای اوضاع کشور نبودند.
یکی از پُرتکرارترین ادعاهای سلطنت‌طلبان درباره دوران پهلوی، درباره برنامه‌های اجرایی مختلف در آن دوران است اما منابع گوناگون، روایتی کاملاً متفاوت در این زمینه‌ها ارائه داده‌اند.
محمد یگانه به عنوان یکی از مدیران ارشد حکومت پهلوی می‌گوید وقتی ایران برای صنایع ذوب آهن دست کمک به سمت بانک جهانی و کشورهایی مانند آلمان و آمریکا دراز کرد، فقط آلمانی‌ها حاضر به کمک شدند اما «آمریکایی‌ها توصیه کرده بودند به دولت آلمان که به صلاح ایران نیست و شما هم به صلاح نیست که به ایران کمک بکنید برای ایجاد چنین صنعتی».
بازداشت و حصر امام خمینی در خرداد ۱۳۴۲ واکنش رژیم پهلوی به مخالفت امام با اقدام اسدالله عَلَم نخست‌وزیر وقت پهلوی در نوشتن تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی و تصویب آن در هیات وزیران بود.
دیپلمات اواخر قاجار می گفت: با ضرب شلاق و با انواع و اقسام روش‌های ارعاب، تلاش داشتند مردم را از مشارکت سیاسی بازدارند و نام کسانی را از صندوق‌ها درآورند که قرارداد ۱۹۱۹ را تصویب کنند. این کار به‌قدری مفتضحانه صورت گرفت که در همان مقطع بازتاب بسیار بدی پیدا کرد.
در دوره نخست‌وزیری مصدق و قبل از کودتای ۲۸ مرداد، آمریکایی‌ها یک کودتای دیگر را طراحی کردند که با شکست مواجه شد؛ پس از شکست کودتای اول، محمدرضا پهلوی از کشور فرار کرد، اما اتفاق جالبی افتاد.