آیه 1-4 سوره طه
طه ﴿۱﴾
طه (۱)
مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى ﴿۲﴾
قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى (۲)
إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿۳﴾
جز اينكه براى هر كه مىترسد پندى باشد (۳)
تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى ﴿۴﴾
[كتابى است] نازل شده از جانب كسى كه زمين و آسمانهاى بلند را آفريده است (۴)*خداوند در آغاز این سوره به نشان کمال محبت و شفقت به رسول خویش میفرماید:
ما این قرآن را نفرستاده ایم که تو خود را به رنج و مشقت بیفکنی و تلاش بی حد در هدایت خلق کنی. بدان که هدایت خلق با تو نیست.
*آنچه وظیفه توست این است که مردمان را به آیات الهی متذکر گردانی به خصوص آنان که دلهایشان در برابر حق خاشع است. زیرا اگر آن خشوع نباشد به جای آن سرکشی و عناد و لجاجم میآید و تو هر تلاش که کنی آنها ایمان نخواهند آورد.
*اگر قرآن را درشان خود بخوانیم یک معنی را چنین خواهد بود که :ای آدمیان، ما این قران را که به عظمت آسمانها و زمین است نفرستادیم تا شما را به رنج، محنتی و منع و محرومیتی دچار کند بلکه تنها برای آن است که شما را به یاد آورد از عهدی که با خدای خود بستهاید و نسخه روشن آن عهد در کتاب فطرت شما آمده است.
*عهد شما این است که زیبایی و دانایی و نیکویی را فراموش نکنید از آنکه راه بازگشت شما به بهشت تنها به هدایت این سه فرشته میسّر است. پس سر زلف این سه عروس آسمانی را بگیرید و رقص کنان به سوی من آیید که زندگی رقصی است به سوی خداوند.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید