فیلمی دوست داشتنی و هجمه های جماعت شبه المنتقدین

"حوض نقاشی" یک ملودرام خوب بود، اگر موافق باشید، بهتر به نظر می رسد که تقسیم بندی های پیچیده و مبهم را رها کنیم و خیلی سر راست بگوییم که دو نوع ملودرام داریم، خوب و بد.

 ملودرام خوب به سینما خدمت بزرگی می کند زيرا خیلی از مخاطبین بدنه یا حتی کف سینما را تا حدودی به سمت اندیشیدن هدایت می کند و می‌تواند واسطه ای باشد که مخاطبان را از سینمای تفریحی و سطحی به سوی سینمای اندیشه سوق دهد در ضمن ملودرام خوب غیر از این، نقش واسطه گری در ذات خودش هم، دارای ارزش هائی است که ممکن است آن را ماندگار کند. اما در مورد ملودرام بد باید گفت که هر اثری از این نمونه، مخاطبین  کم و سطحی پسند سینما را علیه خواص و جنس شناسان هنر هفتم بسیج می‌کند و سازنده آن می‌تواند با اشاره به سمت خیل چنان مخاطبانی به هر منتقدی بگوید ساکت! ملودرام بد مخاطبین کف سینما یا سریال را به خودش عادت می دهد و اجازه نمی‌دهد که عضلات ذهنی آن ها ورزیده شود تا میل به رفتن سمت مراحل بعد بازی را در ناخودآگاهشان احساس کنند.

همان طور که در سطور بالاتر آمد "حوض نقاشی" یک ملودرام خوب به نظر می رسد که براساس تبیین معروف "رنه ولک" تئوریسین مدرن نظریه انواع از آثاری که هم مبتکرانه و هم پیرو تئوری ژانرها هستند، توانسته قواعد ژانر را با قاعده افزائی های به اندازه و حساب شده تا حدودی جابجا کند اما بلندترین آفرین را باید به ایده اثر گفت نه قالب بیانی آن.

يادداشت از : ميلاد جليل زاده