پدرخوانده‌ي سينماي آمريكا

دانلود PDF

مارلون براندو بازيگر سینما که سه ستاره دارد، اولی در خیابان مشاهیر، دومی در آسمان تاریخ سینما و سومی در قلب مخاطبان.

به گزارش باشگاه خبرنگاران، مارلون براندو متولد ۳ آوریل، ۱۹۲۴ درگذشته ۱ ژوئیه۲۰۰۴، بازیگر آمریکایی برنده جایزه اسکار و ستایش شده‌ترین بازیگر تاریخ سینمای جهان است.

مارلون براندو جونیور ، در سوم آوریل 1924 در اوهامای نبراسکا دیده به جهان گشود.

براندو پس از گذراندن دروان اپتدایی به مدرسه نظامی رفت و پس از دیپلم به کارهای مختلفی مشغول شد او حتی مدتی اوپراتور اسانسور نیز بود و نهایتا برای شرکت در کلاسهای بازیگری راهی نیویورک شد و نزد استادش، استلا آدلر متد استانیسلاوسکی را آموخت او اولين معلمش بود و شعارش اين بود (بازی نكنيد كه خودتان باشيد) او راهنمای براندو بود و به او چيزهای آموخت كه امروزه به آن متد بازيگری می گويند. سپس به مدرسه بازیگری "اکتورز استودیو" که الیا کازان آن رامی چرخاند، راه پیدا کرد و در آنجا زیر نظر او ؛ فراگیری بازیگری راتکمیل کرد.

براندو با آوردن شیوه متداکتینگ تکنیکهای جدیدی را وارد کار بازیگری کرد ،تا جایی که می گویند او شیوه بازیگری را متحول کرد .

اولين بازی او در نقش عيسی مسيح در تئاتر برادوی رقم خورد.

براندو به خاطر نقش مارک آنتونی در جولیو سزار (1953) ایفای نقش امیلیانو زاپاتا در فیلم «زنده باد زاپاتا» (1952) و نسخه سینمایی اتوبوسی به نام هوس نامزد اسکار شده بود، تا اینکه در 1954 به خاطر بازی فوق العاده اش در فیلم «دربارانداز» این اسکار را تصاحب کرد.

پس از دریافت جایزه اسکار بخاطر فیلم در بار انداز در 1954 مارلون تا سال 1970 در فیلمهایی نظیر :مردها و عروسكها ۱۹۵۵؛ چایخانه ماه اوت ۱۹۵۶ ؛ سایونارا ۱۹۵۷ ؛ شیرهای جوان ۱۹۵۸؛ فراری ۱۹۵۹؛ سربازهای یك چشم ۱۹۶۱ ( به کارگردانی خود او)؛ شورش در كشتی بوتنی ۱۹۶۲ ؛ آمریكایی پلید ۱۹۶۳؛ داستان تختخواب ۱۹۶۴ ؛ نام رمز مریتوری ۱۹۶۵؛ آپالوزا ۱۹۶۶؛ تعقیب ۱۹۶۶؛ دیدار مارلون براندو ۱۹۶۶؛ كنتسی از هنگ كنگ ۱۹۶۷ ( به کارگردانی چارلی چابلین) ؛ انعكاس در چشم طلایی ۱۹۶۷ ؛ كندی ۱۹۶۸ ؛ بسوزان ۱۹۶۹ ؛ شب روز بعد ۱۹۶۹ ؛ به ایفای نقش پرداخت.

هر چند بخاطر بازی در سایونارا در 1957 کاندیدای اسکار شد اما این سالها موفقیت چندای برای او بهمراه نداشت تا آنکه در 1972 ،دوباره به خاطر نقش همیشه ماندگارش در تاریخ سینما «دن کرلئونه» سرکرده مافیا در قسمت اول از سه گانه پدر خوانده ساخته ی فرانسیس فورد کاپولا ،باز هم به اسکار دست یافت اين جايزه را به خاطر بی عدالتیدولت آمريكا به سرخپوستان رد كرد. و به جای خود یک دختر سرخپوست را برای گرفتن جایزه به روی صحنه فرستاد.

پس از آن مارلون حضوری کمرنگ تر در سینما داشت و پس از ایفای نقش در فیلمهایی بنام آب بندهای میسوری ۱۹۷۶؛ سوپرمن ۱۹۷۸؛ اینك آخرالزمان ۱۹۷۹؛ نبرد برای آمازون ۱۹۷۹؛ فرمول ۱۹۸۰. مارلون با هنرمندی در فیلم فصل سپید و خشك در سال ۱۹۸۹ بار دیگر نامزد اسکار شد. آخرین فیلمهای او فرش من ۱۹۹۰؛ كریستوفر كلمب ۱۹۹۲؛ جیمی هالیوود ۱۹۹۴؛ دون ژوان دو ماركو ۱۹۹۵؛ جزیره دكتر مورو ۱۹۹۶؛ شجاع ۱۹۹۷؛ پول مفت ۱۹۹۸بود . آخرین حضور او در سینما « پول مفت »نام داشت که در آن با دیگر بازیگر شیوه متد رابرت دنیرو و چهره مستعد روز ادوارد نورتون همبازی بود.

عاقبت مارلون براندو که او را الگوی بسیاری از ستارگان بزرگ پرده های نقره ای می دانند. در اول جولای سال 2004و در سن 80 سالگی درلس آنجلس ، به علت از کار افتادن ریه هایش و در حالی که با نارسایی قلبی و دیابت شدید دسته و پنجه نرم میکرد درگذشت .و بر طبق وصيعتش جسد را سوزاندند. او كتابخانه ای با 35000 عنوان كتاب داشت كه پس از مرگ به مزايده گذاشته شد.

جوایز:

بهترین بازیگر مرد در جشنواره بین‌المللی فیلم کن، زنده باد زاپاتا!، ۱۹۵۲

بهترین بازیگر خارجی از آکادمی فیلم انگلستان، بفتا، زنده باد زاپاتا!، ۱۹۵۳

جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد، در بارانداز، ۱۹۵۴

بهترین بازیگر خارجی از آکادمی فیلم انگلستان، بفتا، جولیوس سزار، ۱۹۵۴

بهترین بازیگر خارجی از آکادمی فیلم انگلستان، بفتا، در بارانداز، ۱۹۵۵

جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام در بارانداز، ۱۹۵۴

جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام پدرخوانده، ۱۹۷۲

جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد (جایزه را نپذیرفت)، پدرخوانده، ۱۹۷۲

جایزه امی، ریشه‌ها: نسل‌های بعدی، ۱۹۷۹

فیلمها:

۱۹۵۰ مردان