گيتس: با اوباما درباره گزینه های نظامی خاص علیه ایران گفتگو می‌کردیم

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه تلویزیونی بلومبرگ نیوز، رابرت گیتس در گفتگو با این شبکه گفت: وقتی در دولت باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا قبول مسئولیت کردم گفتم فقط برای یک سال با دولت او خواهم بود. در پایان همین یک سال نیز خودم را در شرایطی دیدم که با کنگره درگیر شده ام و در داخل وزارت دفاع نیز بحثهایی مطرح شده است. هر روز کار ما دعوا بود و می خواستیم از این طریق ، کارها انجام شود که بسیار دشوار شده بود. این وضع مرا خسته کرد. درنهایت کار به جایی رسید که دیگر نمی توانستم کار کنم و حس مسئولیتی که درباره نظامیان داشتم و می‌خواستم از آنها محافظت کند به من اجازه نمی‌داد در آن فضا فعالیت کنم و اجازه بدهم نظامیان آمریکایی وارد جنگ دیگری شوند. این وضع زمانی پیش آمد که موضوع ورود نظامی آمریکا به جنگ لیبی مطرح بود و من درمقابل آن ایستادم.

وی در ادامه افزود: مطالبی که در کتاب خاطراتم نوشته ام به گذشته تعلق ندارد بلکه مطالبی است که به اوضاع جاری در کشور نیز مربوط است. مطالب این کتاب به موضوعاتی ازاین قبیل مرتبط است که آیا باید به سوریه حمله کرد یا خیر؟ آیا اگر مذاکرات به نتیجه ای نرسید، باید به ایران به علت برنامه هسته ای اش حمله کرد یا خیر؟ باید با چین چگونه برخورد کرد؟ با روسیه باید چگونه رفتا کرد؟ رفتار آمریکا با متحدان نزدیکش از قبیل اسرائیل و عربستان سعودی باید چگونه باشد؟ باید بودجه دفاعی آمریکا چگونه باشد؟ آمریکا به چه توانمندی های نظامی نیاز دارد؟ وقتی قرار است درباره استقرار نیروهای نظامی در میدان جنگ تصمیم بگیریم به دانستن چه مسائلی درباره طرف مقابل نیاز داریم؟ همه این مسائل، موضوعاتی هستند که امروز هم درباره آن در آمریکا بحث می شود. این پرسشها درباره جنگ و صلح و امنیت ملی آمریکا است. سئوال دیگری که باید به آن توجه داشت تاثیر فضای دوقطبی کنگره بر تدوین سیاست خارجی و سیاست امنیت ملی منسجم آمریکا چیست؟ به نظر من، همه این مسائل که در کتابم به آن اشاره شده است امروز نیز موضوعیت دارد.

وی گفت: باید به هنگام استقرار نیروهای نظامی در میدانهای جنگ بسیار دقت کرد. باید اطلاعات بهتری درباره عواقب این کار داشت. درست از همین منظر، من با استفاده از نیروی نظامی درباره سوریه مخالف هستم. ایجاد منطقه پرواز ممنوع برفراز سوریه یا ایجاد منطقه امن انسانی در سوریه در وهله نخست مستلزم حمله به مواضع دفاع ضدهوایی سوریه است و این کار ، اقدامی جنگی است. به نظرم، آمریکا به اندازه کافی درباره این مسائل نیندیشیده است. همانطور که در کتابم گفته ام روسای جمهور آمریکا در چند دهه اخیر در ورود به جنگ برای حل مسائل عجله کرده اند و از نیروی نظامی به عنوان گزینه نخست خود استفاده کرده اند و نه اینکه گزینه آخر آنها باشد. من با باراک اوباما در این قالب ، درخصوص این موضوع صحبت نکردم اما فکر می کنم او نیز با من هم عقیده باشد. من درباره جنگ لیبی ، به شدت به اوباما توصیه کردم که از وارد کردن نیروی نظامی به لیبی خودداری کند.

وی در ادامه افزود: من در کتابم نخواستم ضداوباما باشم. اکثر کسانی که این نگرش را مطرح کرده اند حتی کتاب مرا نخوانده اند. مطالبی به نقل از کتاب من بیان شده که کاملا درست است اما این نقل قولها خارج از متن بوده است. برای نمونه، در این گزارشها درباره کتاب من درخصوص گفتگویی سخن گفته شده است که بین من و رئیس جمهور اوباما درباره ایران درجریان بوده است. در این گزارشها ، به متن و بافتاری اشاره نشده است که در آن ما صحبت می کردیم و موضوع صحبت ما درباره گزینه های نظامی خاص علیه ایران بود. آنچه برایم ناراحت کننده بود این بود که اوباما در آن جلسه می گفت کسی در خاطرات شخصی اش نباید درباره این گزینه های خاص مطلبی بنویسد. این روایت برایم توهین آمیز بود. این سخنان خارج از متن ، نقل قول شده است.

وی در ادامه گفت: بخش زیادی از راهبرد اوباما درباره افغانستان نتیجه بخش نبوده است. یکی از مولفه های این راهبرد آن بود که پاکستان به طالبان پناه ندهد و درباره طالبان کاری انجام بدهد که نشد. یکی دیگر از مولفه های این راهبرد آن بودکه کارآمدی دولت افغانستان افزایش یابد و فساد آن کاهش پیداکند اما چنین اتفاقی نیز رخ نداد. البته بخش نظامی این راهبرد موفق بود. مطابق برنامه زمانی تعیین شده برای خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان باید این کار انجام شود و من از این کار حمایت می کنم. البته شماری از نیروهای نظامی آمریکایی باید در افغانستان بمانند تا وضع گذشته در این کشور تکرار نشود. من زمان مسئولیت خودم با برخی از نگرشهای اوباما درباره افغانستان مخالف بودم. اوباما تصور می کند امرای ارتش می خواهند او را مجبور کنند نیروهای نظامی بیشتری در افغانستان مستقر کنند. این نگاه درست نبود. ما نمی خواستیم چنین اجباری برای رئیس جمهور پیش بیاید. البته این نگرانی کاخ سفید باتوجه به سخنرانی هایی که فرماندهان ارتش آمریکا در آن زمان مطرح می کنند کاملا منطقی بود زیرا امرای ارتش مطالبی بیان می کردند که القاء می شد نوعی هماهنگی بین فرماندهان ارتش برای در شرایط قرار دادن اوباما برای انجام دادن آن کار بوجود آمده است. این درحالی است که چنین هماهنگی در کار نبود. من تلاش کردم به اوباما در این زمینه توضیح بدهم اما موفق نشدم. اختلاف دیگر من با رئیس جمهور اوباما ، فقدان شور و هیجان در او برای توضیح دادن جنگ افغانستان و لزوم موفقیت در این جنگ به مردم آمریکا بود. باید فرمانده کل قوا در چنین مواردی وارد عمل شود و به مردم توضیح بدهد چرا چنین جنگی ضروری است و چرا باید به پیروزی رسید. او بایستی از این جنگ حمایت می کرد. او بایستی به نظامیان آمریکایی این پیام را منتقل می کرد که فرمانده کل کشورشان از آنها حمایت می کند و حامی ماموریت آنها در افغانستان است.