مژده صدای پای بهار در 11 بهمن‌ماه 57؛
کمیته حفاظت از جان امام(ره) به مؤتلفه‌ای‌ها واگذار شد/امام خمینی(ره): من یک طلبه‌ام، تشریفات را کم کنید/سیل حرکت میلیونی مردم از سراسر ایران به طرف تهران
یازدهم بهمن ۱۳۵۷ یکی از روزهای پرماجرای تاریخ کشور است که در آن اضطراب و انتظار ملت به اوج خود رسید.
به گزارش حوزه احزاب باشگاه خبرنگاران، "انقلاب اسلامی ایران"، متولد لحظه‌های ناب حضور است، حضوری که اراده و
ایمان مردم را در قاب انقلاب اسلامی تصویر می‌کند، بازخوانی این لحظه‌ها ما
را در پیروزی انقلاب شکوهمند و لمس حضور رهبری استوار "امام خمینی(ره)" با
مردان واقعی آن زمان همگام می‌کند.
یازدهم بهمن ۱۳۵۷ یکی از روزهای پرماجرای تاریخ کشور است که در آن اضطراب و انتظار ملت به اوج خود رسید، یک هفته قبل از آن بختیار دستور داده بود فرودگاه مهرآباد را ببندند و اطرافش را هم با تانک محاصره کنند.
در اعتراض به جلوگیری دولت بختیار از ورود امام خمینی (ره) به کشور، حدود چهل نفر از روحانیون مبارز و انقلابی، در مسجد دانشگاه تهران تحصن کردند و شرط پایان این تحصن را بازگشت حضرت امام(ره) عنوان کردند، حضرات آیات "سیدمحمد حسینی بهشتی"، "مرتضی مطهری"، "عطاءاللَّه اشرفی اصفهانی"، "سیدمحمود طالقانی"، "محمدجواد باهنر"، آیت‌الله سیدعلی خامنه ای،"آیت‌الله هاشمی رفسنجانی"، "محمدامامی کاشانی"، "محمد یزدی"، "علی مشکینی"، "محمد صدوقی" و... از جمله متحصنین بودند.
مردم به شدت در مقابل تصمیم بختیار عکس‌العمل نشان داده و از متحصنین حمایت کردند. طوری که بختیار بعد‌ها مجبور شده بود از تصمیمش برگردد و روز یازدهم بهمن خیلی‌ها امیدوار‌تر از قبل گوش به راه خبرهای خوش داشتند، خبری که بالاخره رسید و اطلاعات درباره‌اش تیتر زد: «۹ صبح فردا، دیدار با امام در تهران».
تیتر روزنامه کیهان در 11 بهمن57
سیر و روند تحولات انقلاب، از عقب‌نشینی تدریجی هیأت حاکمه و پیروزی قریب‌الوقوع انقلاب حکایت می‌کرد.
"شهید محلاتی" در خاطراتش نقل می‌کند: تشکیل کمیته استقبال در پی تماس تلفنی حاج احمدآقا خمینی از پاریس با استاد مطهری و اعلام مراجعت قریب‌الوقوع امام (ره) به ایران، صورت گرفت، استاد بلافاصله از طریق محلاتی جمعی از روحانیون مبارز را در منزل دکتر بهشتی گرد آورد و طی رایزنی‌هایی از چهار گروه، افرادی به عضویت کمیته استقبال انتخاب شدند:
گروه اول از اعضای "جامعه روحانیت مبارز" تهران بودند که به ترتیب بیشترین آرای خود را به: "آیت‌الله مطهری"، " آیت‌الله مفتح" و " شهیدمحلاتی" دادند.
گروه دوم نیز از میان اعضای "جامعه مدرسین" و "اساتید حوزه قم" انتخاب شدند، گروه سوم، مؤتلفه‌ای‌ها بودند که غالبا امور تدارکات و پشتیبانی کمیته را به عهده گرفتند، و بالاخره گروه چهارم از اعضای "نهضت آزادی" و سایر تشکل‌های مبارز همسو به شش نفر به ترتیب: دکتر سامی، مهندس توکلی، مهندس صباغیان، شاه‌حسینی و دانش‌آشتیانی رأی دادند.
گفتنی است که خلخالی در خاطراتش اعضای کمیته استقبال را هفت نفر از نامبردگان ذکر کرده و از آقایان "تهرانچی" و "حسین عالی" به عنوان اعضای علی‌البدل نام برده است.
در همین راستا "حجت‌الاسلام علی‌اکبر ناطق نوری" نیز نقل می‌کند، طبق دستورات صادره از پاریس، قرار بود "مجاهدین خلق" امور کمیته استقبال را به عهده بگیرند، تا اینکه جمعی از روحانیون در مدرسه رفاه گرد آمده و طی تماس تلفنی با "حاج احمدآقا" به این تصمیم اعتراض کردند، در این تماس ابتدا آقایان کروبی و معادیخواه با احمد آقا صحبت کردند و هر دو از عصبانیت گوشی تلفن را پرتاب نمودند تا اینکه مطهری خود گوشی را به دست گرفت و با احمد آقا اتمام حجت کرد: "به امام بگو، مطهری می‌گوید اگر فردا شما بیایید و تریبون بهشت‌زهرا دست مجاهدین باشد، من دیگر با شما کاری نخواهم داشت" بالاخره حاج احمد آقا تسلیم شد و گفت: "آقا هر کاری شما گردید قبول است فردا (12 بهمن) تریبون را خود شما اداره کنید.
"محسن رفیق‌دوست" نیز در خاطراتش نقل می‌کند: طبق تصمیمات کمیته استقبال، حفاظت از جان امام(ره) به نیروی ما (موتلفه‌ای‌ها) واگذار شد اما یک روز از پاریس تماس گرفتند که این کار را به عهده مجاهدین خلق بگذارید اما ما به دو دلیل مخالفت کردیم: یکی شناخت روحیات و عقاید مجاهدین، دوم عدم آمادگی جسمانی آن‌ها بود، زیرا غالب آنانان تازه بعد از سال‌ها از زندان آزاد شده و آمادگی جسمی لازم را برای این مأموریت نداشتند، البته شورای انقلاب برای حل این منازعه دست به کار شد و بالاخره امور حفاظتی را به عهده ما گذاشت.
در چنین روزی امام خمینی(ره) در آخرین روز اقامت خود در فرانسه، طی نامه کوتاهی از دولت این کشور و از اهالی نوفل لوشاتو تشکر کردند، امام(ره) در این نامه نوشتند: «امید است میهمان‌نوازی دولت و ملت فرانسه و حس‌آزادی‌خواهی آنان را فراموش نکنم و از زحماتی که به همسایگان و اهالی نوفل لوشاتو دادم معذرت می‌خواهم. امید است احترامات اینجانب را بپذیرید.»
امام(ره) همچنین امروز بدون برنامه قبلی به خیابان‌های اطراف محل اقامت خود رفتند و با مردم سخن گفتند، ایشان در آنجا هم همان مضمون پیام را شفاهی به اهالی نوفل لوشاتو گفتند و ترجمه شد. «امام در همان خیابان روی یک صندلی نشستند. با این که زمستان بود، مردم هم روی آسفالت سرد خیابان نشستند. صحبت امام تا غروب طول کشید... یک خانم مسیحی برخاست و خطاب به امام گفت: «ما در چهره شما مسیح را می‌بینیم. مدتی که شما در اینجا بودید برای ما رحمت بود؛ ما نمونه اخلاق اسلامی را در همسایگانی مانند شما دیدیم؛ با این که هر روز جمعیت انبوهی خدمت شما می‌آمدند ما کمترین آزار و بی‌احترامی ندیدیم، حتی یک ورق کاغذ اضافه ندیدیم که بر زمین ریخته شده باشد، آن خانم که روسری کوچکی بر سرش بسته بود ادامه داد: ما اول فکر می‌کردیم که شما مثل دیگر رهبران دنیا با خشم فراوانی می‌آیید، اما دیدیم که چنین نیست و شیفته سادگی و بی‌آلایشی شما شدیم... و در آخر هم خانمی به نیابت از همه یک گلدان آورد و تقدیم امام کرد.» (خاطرات هادی غفاری، صص 393 و 394)
با اعلام رسمی تاریخ حرکت امام خمینی به تهران "دکتر مفتح" سخنگوی روحانیت مبارز تهران امروز به کیهان گفت: «امام خمینی(ره) در مورد تدارک مراسم استقبال گفته‌اند: من یک طلبه‌ام و در مراسم استقبال تشریفات باید هرچه کمتر باشد. من می‌خواهم با مردم باشم؛ بنابراین از تشریفات استقبال کم کنید.
آیت‌الله مفتح اضافه کرد: در اجرای دستور امام خمینی(ره) کمیته برگزاری مراسم استقبال کوشیده است از هرگونه تشریفات خودداری کند؛ از نظر رعایت نظم برای استقرار گروه‌های مختلف مردم در مسیر فرودگاه مهرآباد تا بهشت‌زهرا پیش‌بینی‌هایی به عمل آمده است، منابع آگاه اضافه کردند که امام(ره) به احتمال فراوان در مقابل دانشگاه تهران به احترام روحانیت و دانشگاهیان که در این محل مستقر خواهند بود، سخنرانی ایراد خواهند کرد.
دکتر مفتح در مورد اقدامات امنیتی اظهار داشت: همان طور که قبلاً نیز گفته شده امام خمینی(ره) احتیاج به مأمور برای حفظ جان‌شان ندارند و خداوند حافظ ایشان است، اما برای حفظ انتظامات و نظم در مراسم استقبال، 50 هزار نفر تعیین شده‌اند که با توجه به طول مسیر حفظ نظم را بر عهده خواهند داشت، امام پس از سخنرانی در بهشت‌زهرا به طرف اقامتگاهی که برای ایشان در نظر گرفته شده حرکت خواهد کرد و در محل فعلی مدرسه رفاه مستقر خواهد شد.
امروز اعلام شد هواپیمای ایرفرانس حامل امام خمینی(ره) در ساعت 5/3 بعد از نیمه شب امشب به وقت تهران، فرودگاه پاریس را به قصد تهران ترک خواهد کرد و در ساعت 9 صبح فردا در فرودگاه مهرآباد به زمین خواهد نشست. امام (ره)به همراهان خود توصیه کردند به دلیل خطراتی که این پرواز به همراه دارد، جان خود را به خطر نیندازند.
سیل حرکت میلیونی مردم از سراسر ایران به طرف تهران برای استقبال از امام خمینی(ره)، امروز شدت بیشتری به خود گرفت؛ با قطعی شدن ورود امام خمینی(ره) به ایران امروز نظامیان به دستور بختیار دست به یک مانور بزرگ نظامی در سطح شهر زدند، در خیابان‌ها، میادین، مقابل دانشگاه تهران و در مقابل بسیاری از ادارات، سربازان مستقر شده‌اند. این در حالی است که در بعضی شهرها پرسنل نیروی هوایی در کنار مردم به حمایت از امام خمینی(ره) اقدام به راهپیمایی و تظاهرات کردند.
امروز بسیاری از اتومبیل‌ها تصویر امام(ره) را بر شیشه‌های خود نصب کرده بودند، تعداد دیگری از نمایندگان مجلس شورای ملی، امروز با مراجعه به روزنامه‌ها مراتب استعفای خود را از طریق رسانه‌ها به اطلاع مردم رساندند.
امروز یک هواپیمای نظامی حامل تعدادی از اتباع آمریکا در حوالی نطنز سقوط کرد و کلیه سرنشینان آن کشته شدند، هایزر در کتاب خاطرات خود این هواپیما را یکی از هواپیماهای واحد مستشاری آمریکا یاد کرد و تعداد کشته‌شدگان را 5 نفر عنوان نمود. امروز جمعاً 1200 آمریکایی تهران را ترک کردند.
انتهای پیام/
یازدهم بهمن ۱۳۵۷ یکی از روزهای پرماجرای تاریخ کشور است که در آن اضطراب و انتظار ملت به اوج خود رسید، یک هفته قبل از آن بختیار دستور داده بود فرودگاه مهرآباد را ببندند و اطرافش را هم با تانک محاصره کنند.
در اعتراض به جلوگیری دولت بختیار از ورود امام خمینی (ره) به کشور، حدود چهل نفر از روحانیون مبارز و انقلابی، در مسجد دانشگاه تهران تحصن کردند و شرط پایان این تحصن را بازگشت حضرت امام(ره) عنوان کردند، حضرات آیات "سیدمحمد حسینی بهشتی"، "مرتضی مطهری"، "عطاءاللَّه اشرفی اصفهانی"، "سیدمحمود طالقانی"، "محمدجواد باهنر"، آیت‌الله سیدعلی خامنه ای،"آیت‌الله هاشمی رفسنجانی"، "محمدامامی کاشانی"، "محمد یزدی"، "علی مشکینی"، "محمد صدوقی" و... از جمله متحصنین بودند.
مردم به شدت در مقابل تصمیم بختیار عکس‌العمل نشان داده و از متحصنین حمایت کردند. طوری که بختیار بعد‌ها مجبور شده بود از تصمیمش برگردد و روز یازدهم بهمن خیلی‌ها امیدوار‌تر از قبل گوش به راه خبرهای خوش داشتند، خبری که بالاخره رسید و اطلاعات درباره‌اش تیتر زد: «۹ صبح فردا، دیدار با امام در تهران».
تیتر روزنامه کیهان در 11 بهمن57
سیر و روند تحولات انقلاب، از عقب‌نشینی تدریجی هیأت حاکمه و پیروزی قریب‌الوقوع انقلاب حکایت می‌کرد.
"شهید محلاتی" در خاطراتش نقل می‌کند: تشکیل کمیته استقبال در پی تماس تلفنی حاج احمدآقا خمینی از پاریس با استاد مطهری و اعلام مراجعت قریب‌الوقوع امام (ره) به ایران، صورت گرفت، استاد بلافاصله از طریق محلاتی جمعی از روحانیون مبارز را در منزل دکتر بهشتی گرد آورد و طی رایزنی‌هایی از چهار گروه، افرادی به عضویت کمیته استقبال انتخاب شدند:
گروه اول از اعضای "جامعه روحانیت مبارز" تهران بودند که به ترتیب بیشترین آرای خود را به: "آیت‌الله مطهری"، " آیت‌الله مفتح" و " شهیدمحلاتی" دادند.
گروه دوم نیز از میان اعضای "جامعه مدرسین" و "اساتید حوزه قم" انتخاب شدند، گروه سوم، مؤتلفه‌ای‌ها بودند که غالبا امور تدارکات و پشتیبانی کمیته را به عهده گرفتند، و بالاخره گروه چهارم از اعضای "نهضت آزادی" و سایر تشکل‌های مبارز همسو به شش نفر به ترتیب: دکتر سامی، مهندس توکلی، مهندس صباغیان، شاه‌حسینی و دانش‌آشتیانی رأی دادند.
گفتنی است که خلخالی در خاطراتش اعضای کمیته استقبال را هفت نفر از نامبردگان ذکر کرده و از آقایان "تهرانچی" و "حسین عالی" به عنوان اعضای علی‌البدل نام برده است.
در همین راستا "حجت‌الاسلام علی‌اکبر ناطق نوری" نیز نقل می‌کند، طبق دستورات صادره از پاریس، قرار بود "مجاهدین خلق" امور کمیته استقبال را به عهده بگیرند، تا اینکه جمعی از روحانیون در مدرسه رفاه گرد آمده و طی تماس تلفنی با "حاج احمدآقا" به این تصمیم اعتراض کردند، در این تماس ابتدا آقایان کروبی و معادیخواه با احمد آقا صحبت کردند و هر دو از عصبانیت گوشی تلفن را پرتاب نمودند تا اینکه مطهری خود گوشی را به دست گرفت و با احمد آقا اتمام حجت کرد: "به امام بگو، مطهری می‌گوید اگر فردا شما بیایید و تریبون بهشت‌زهرا دست مجاهدین باشد، من دیگر با شما کاری نخواهم داشت" بالاخره حاج احمد آقا تسلیم شد و گفت: "آقا هر کاری شما گردید قبول است فردا (12 بهمن) تریبون را خود شما اداره کنید.
"محسن رفیق‌دوست" نیز در خاطراتش نقل می‌کند: طبق تصمیمات کمیته استقبال، حفاظت از جان امام(ره) به نیروی ما (موتلفه‌ای‌ها) واگذار شد اما یک روز از پاریس تماس گرفتند که این کار را به عهده مجاهدین خلق بگذارید اما ما به دو دلیل مخالفت کردیم: یکی شناخت روحیات و عقاید مجاهدین، دوم عدم آمادگی جسمانی آن‌ها بود، زیرا غالب آنانان تازه بعد از سال‌ها از زندان آزاد شده و آمادگی جسمی لازم را برای این مأموریت نداشتند، البته شورای انقلاب برای حل این منازعه دست به کار شد و بالاخره امور حفاظتی را به عهده ما گذاشت.
در چنین روزی امام خمینی(ره) در آخرین روز اقامت خود در فرانسه، طی نامه کوتاهی از دولت این کشور و از اهالی نوفل لوشاتو تشکر کردند، امام(ره) در این نامه نوشتند: «امید است میهمان‌نوازی دولت و ملت فرانسه و حس‌آزادی‌خواهی آنان را فراموش نکنم و از زحماتی که به همسایگان و اهالی نوفل لوشاتو دادم معذرت می‌خواهم. امید است احترامات اینجانب را بپذیرید.»
امام(ره) همچنین امروز بدون برنامه قبلی به خیابان‌های اطراف محل اقامت خود رفتند و با مردم سخن گفتند، ایشان در آنجا هم همان مضمون پیام را شفاهی به اهالی نوفل لوشاتو گفتند و ترجمه شد. «امام در همان خیابان روی یک صندلی نشستند. با این که زمستان بود، مردم هم روی آسفالت سرد خیابان نشستند. صحبت امام تا غروب طول کشید... یک خانم مسیحی برخاست و خطاب به امام گفت: «ما در چهره شما مسیح را می‌بینیم. مدتی که شما در اینجا بودید برای ما رحمت بود؛ ما نمونه اخلاق اسلامی را در همسایگانی مانند شما دیدیم؛ با این که هر روز جمعیت انبوهی خدمت شما می‌آمدند ما کمترین آزار و بی‌احترامی ندیدیم، حتی یک ورق کاغذ اضافه ندیدیم که بر زمین ریخته شده باشد، آن خانم که روسری کوچکی بر سرش بسته بود ادامه داد: ما اول فکر می‌کردیم که شما مثل دیگر رهبران دنیا با خشم فراوانی می‌آیید، اما دیدیم که چنین نیست و شیفته سادگی و بی‌آلایشی شما شدیم... و در آخر هم خانمی به نیابت از همه یک گلدان آورد و تقدیم امام کرد.» (خاطرات هادی غفاری، صص 393 و 394)
با اعلام رسمی تاریخ حرکت امام خمینی به تهران "دکتر مفتح" سخنگوی روحانیت مبارز تهران امروز به کیهان گفت: «امام خمینی(ره) در مورد تدارک مراسم استقبال گفته‌اند: من یک طلبه‌ام و در مراسم استقبال تشریفات باید هرچه کمتر باشد. من می‌خواهم با مردم باشم؛ بنابراین از تشریفات استقبال کم کنید.
آیت‌الله مفتح اضافه کرد: در اجرای دستور امام خمینی(ره) کمیته برگزاری مراسم استقبال کوشیده است از هرگونه تشریفات خودداری کند؛ از نظر رعایت نظم برای استقرار گروه‌های مختلف مردم در مسیر فرودگاه مهرآباد تا بهشت‌زهرا پیش‌بینی‌هایی به عمل آمده است، منابع آگاه اضافه کردند که امام(ره) به احتمال فراوان در مقابل دانشگاه تهران به احترام روحانیت و دانشگاهیان که در این محل مستقر خواهند بود، سخنرانی ایراد خواهند کرد.
دکتر مفتح در مورد اقدامات امنیتی اظهار داشت: همان طور که قبلاً نیز گفته شده امام خمینی(ره) احتیاج به مأمور برای حفظ جان‌شان ندارند و خداوند حافظ ایشان است، اما برای حفظ انتظامات و نظم در مراسم استقبال، 50 هزار نفر تعیین شده‌اند که با توجه به طول مسیر حفظ نظم را بر عهده خواهند داشت، امام پس از سخنرانی در بهشت‌زهرا به طرف اقامتگاهی که برای ایشان در نظر گرفته شده حرکت خواهد کرد و در محل فعلی مدرسه رفاه مستقر خواهد شد.
امروز اعلام شد هواپیمای ایرفرانس حامل امام خمینی(ره) در ساعت 5/3 بعد از نیمه شب امشب به وقت تهران، فرودگاه پاریس را به قصد تهران ترک خواهد کرد و در ساعت 9 صبح فردا در فرودگاه مهرآباد به زمین خواهد نشست. امام (ره)به همراهان خود توصیه کردند به دلیل خطراتی که این پرواز به همراه دارد، جان خود را به خطر نیندازند.
سیل حرکت میلیونی مردم از سراسر ایران به طرف تهران برای استقبال از امام خمینی(ره)، امروز شدت بیشتری به خود گرفت؛ با قطعی شدن ورود امام خمینی(ره) به ایران امروز نظامیان به دستور بختیار دست به یک مانور بزرگ نظامی در سطح شهر زدند، در خیابان‌ها، میادین، مقابل دانشگاه تهران و در مقابل بسیاری از ادارات، سربازان مستقر شده‌اند. این در حالی است که در بعضی شهرها پرسنل نیروی هوایی در کنار مردم به حمایت از امام خمینی(ره) اقدام به راهپیمایی و تظاهرات کردند.
امروز بسیاری از اتومبیل‌ها تصویر امام(ره) را بر شیشه‌های خود نصب کرده بودند، تعداد دیگری از نمایندگان مجلس شورای ملی، امروز با مراجعه به روزنامه‌ها مراتب استعفای خود را از طریق رسانه‌ها به اطلاع مردم رساندند.
امروز یک هواپیمای نظامی حامل تعدادی از اتباع آمریکا در حوالی نطنز سقوط کرد و کلیه سرنشینان آن کشته شدند، هایزر در کتاب خاطرات خود این هواپیما را یکی از هواپیماهای واحد مستشاری آمریکا یاد کرد و تعداد کشته‌شدگان را 5 نفر عنوان نمود. امروز جمعاً 1200 آمریکایی تهران را ترک کردند.
انتهای پیام/
در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
شرافتی: رانندگی مینیبوس در «نونخ۵» برای من چالشبرانگیز بود
