"تشنج‌های کنترل شده" در بیماران روانی چگونه است؟
درمان با الکترو شک یا تشنج الکتریکی یکی از درمان‌هایی است که جزء درمان‌های فیزیکی در روان پزشکی محسوب می‌شود و در بیماری‌های شدید روانی کاربرد دارد.
غلام رضا حاجتی متخصص اعصاب و روان در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: درمان با الکترو شک یا تشنج الکتریکی یکی از درمان‌هایی است که جزء درمان‌های فیزیکی در روانپزشکی محسوب می‌شود. اصولا در مراکز درمانی و بیمارستانی این روش انجام می‌شود چرا که لازم است بیمار به مدت 2 یا 3 دقیقه بیهوش شود.
وی در ادامه گفت: شوک درمانی که درمان با تشنج الکتریکی به صورت کنترل شده است، یک جریان الکتریکی به مغز بیمار متصل شده و باعث می‌شود مسیر‌هایی که در مغز وجود دارند خلق و روحیه فرد را تنظیم کنند. در افسردگی بعضی از واسطه‌های شیمیایی مغز کم می‌شود با شوک درمانی آن مسیرها سریعا به جای خود بر می‌گردند و به سرعت بهبود می‌یابند. این تشنج‌ها اثرات درمانی دارند.
اصولا برای بیمارانی که افسردگی‌های مقاوم به درمان دارند، از این روش استفاده می‌شود. افسردگی شدید در فرد منجر به ایجاد افکار خودکشی و قتل می‌شود.
وی بیان کرد: در بعضی از بیماری‌های شدید روانی دیگر مثل بیماری دو قطبی که در فاز حاد حمله شیدایی است برای کنترل رفتارهای بیمار، روانپزشکان از الکترو شک استفاده می‌کنند. سیر کلی این روش در بیماری‌های شدید روانی است که خطر آسیب به خود یا دیگران ممکن است وجود داشته باشد.
وی ادامه داد: یکی از عوارض شک فراموشی است اما عارضه شک برای این نیست که فرد افکار منفی را فراموش کند. در واقع شک همان کاری را انجام می‌دهد که درمان‌های دارویی یا درمان‌های شناختی رفتاری انجام می‌دهد اما با سرعت بیشتری انجام می‌گیرد چرا که طی مدت یک هفته تا حد زیادی مشکلات فرد حل می‌شود.
حاجتی گفت: در هفته حداکثر 3 جلسه به بیمار شک داده می‌شود اما انتظار این نیست که ایجاد فراموشی در فرد باعث شود افکار منفی از فکر خارج شود بلکه در مسیرها و واسطه‌های شیمیایی مغز با سرعت بیشتر تاثیر می‌گذارد. شوک درمانی هیچ عارضه پایداری ایجاد نخواهد کرد.
وی اظهار داشت: علت خاطرات ناخوشایند به تجربیات وقایع زندگی و اتفاقاتی که از کودکی شخص تجربه می‌کند باز می‌گردد که در محیط، خانواده، اطرافیان و مدرسه اتفاق می‌افتد و کم کم در ذهن کودک ذخیره می‌شوند. شدت عاطفی شدت خاطره یا دشت شوکی که به کودک در آن زمان وارد شده است ممکن است فراوان باشد و به صورت یک خاطره ناخوشایند در او باقی مانده، بعدها در بزرگ سالی باعث آزار می‌شود.
انتهای پیام/
