حمایت کریس مورفی در بیانیه ای از توافق هسته ای ایران

به گزارش  گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان ، کریس مورفی، سناتور ایالت کنِکتیکِت آمریکا درباره ی حمایت از توافق اتمی ایران در پایگاه اینترنتی خود مدعی شد: من بدین خاطر با این توافق موافقم که معتقدم ایران با این توافقنامه احتمال دستیابی اش به یک بمب اتمی کمتر از زمانی است که این توافقنامه وجود نداشته باشد. این سناتور دموکرات که همزمان عضو ارشد کمیته فرعی شورای روابط خارجی سنای آمریکا در حوزه خاورمیانه، جنوب آسیا، آسیای مرکزی و مقابله با تروریسم نیز هست طی بیانیه ای حمایت خود را از برنامه جامعه اقدام مشترک (برجام) ایران و گروه 1+5 بشرح زیر اعلام کرد: 

کریس مورفی مدعی شد: ایران نمی تواند به سلاح اتمی دست پیدا کند. من این جمله امری را که مدتهاست به مثابه پایه ای از سیاست آمریکا در منطقه خاورمیانه مطرح است، باور دارم و در طول مذاکرات مستمر هسته ای و حالا نیز در توافق هسته ای دوباره آنرا شاهد بوده ام. زیرا هر چه قدر ایران امروز خطرناک است، در صورت نبود این توافق دو برابر برای آمریکا،اسرائیل و جهان تهدید آمیزترخواهد بود و این تهدیدها زمانی مهم خواهند بود که تحریکات و فتنه انگیزی های منطقه ای ایران تحت لوای یک زرادخانه تسلیحات اتمی اتفاق بیافتد.

مورفی در ادامه ی ادعاهای خود گفت: واضح است که ارتباط غیرقابل پذیرش ایران با دنبال کردن مساله جنگ افزارهای اتمی پایان نمی پذیرد. ایران، تروریستهای سراسر جهان را تامین اعتبار و از آنان حمایت مالی می کند. ایران، موجودیت اسرائیل را انکار و آشکارا از محو آن حمایت می کند. سوابق حقوق بشری این کشورمایه نفرت و انزجار است. اما این مذاکرات بیش از یکساله، آینده برنامه اتمی ایران را محدود کرده است. انزجار از سایر فعالیتهای مخرب ایران در منطقه خاورمیانه فعلا مساله اصلی ما نیست، در واقع تنها هدف این مذاکرات، رهاندن و جدا کردن ایران از دستیابی به تسلیحات اتمی است؛ به طوری که جامعه بین الملل بتواند توجه خود را به سمت سایر رفتارهای بدخواهانه ایران معطوف کند. آزمودن این توافق، کار ساده ای است. آیا با این توافق احتمال دستیابی ایران به یک بمب اتمی کمتر از زمانی می شود که چنین توافقی وجود نداشته باشد؟ پاسخ من به این سوال مثبت است و می خواهم پیش از آنکه در ماه سپتامبر(شهریور-مهر) در سنای آمریکا در موردش رای گیری شود، حمایت خود را از آن اعلام کنم.

وی مدعی شد: این معامله از عناصر و مولفه های ناخوشایند بسیاری تشکیل شده است. من ترجیح می دهم که این توافق، استمرار بیشتری داشته باشد و همچنین ترجیح می دهم که دستیابی ما به سایتها و مراکز نظامی ایران با محدودیت و مشروطیت کمتری مواجه شود. من به شفاف تر شدن حق انحصاری و اختیار ویژه کنگره در تحمیل تحریمهای غیر هسته ای بیشتر به ایران علاقمندم.اما این را هم می پذیرم که تکمیل این خواست نباید به دشمنی با خوبی بدل شود و من طبیعت و ماهیت مذاکرات را در تبیین هرآنچه برخلاف میل شما شامل نشد، درک می کنم. من به تیم مذاکره کننده امان که توانست اهداف و مقاصد اولیه ما را محقق کنند، باور دارم.

مورفی در ادامه ادعاهای خود افزود: برنامه اتمی ایران بطور قابل ملاحظه ای محدود شده است و در مقایسه با سه ماه گذشتهِ پیش از این معامله، حالا ایران به بیش از یکسال زمان نیاز دارد تا بتواند یک سلاح هسته ای را از زمانی که تصمیم به نقض توافق بگیرد در اختیار داشته باشد. رژیم بازرسی ها در گستره خود و در میزان تحمیل بی سابقه است. چنانچه ایران باوجود مخالفتهای سایر شرکای گروه پنج بعلاوه یک، دست به فریبکاری بزند آمریکا و اروپا توان دوباره برقرار کردن تحریمها را خواهند داشت. منطق من در حمایت از این توافق به مقایسه مجموعه ای از عواقب اجرای توافق در مقابل پیامدهای حاصل از رد پارلمانی این معامله در کنگره آمریکا باز می گردد. رد این توافق، کشور آمریکا را منزوی خواهد کرد. چون تمامی شرکای بین المللی ما از این معامله حمایت و شورای امنیت سازمان ملل نیز آن را تایید کرده است. چنانچه با این معامله مخالفت و آن را رد کنیم در واقع سناریوی ایده آلی برای تندروهای ایران بوجود می آید؛به علاوه آنکه اگر تحریم های ایران همچنان به قوت خود باقی بماند، رژیم تحریم جهانی در بهترین حالت خود، نخ نما و پوسیده و در بدترین حالت، جدا و تکه تکه می شود.در آنصورت ایران نیز قادر خواهد بود تا برنامه اتمی اش را از سربگیرد و بازرسان را از کشورش اخراج کند. این امر سبب می شود تا ما افق پیشرفت بالقوه آنها به سمت دستیابی به یک سلاح اتمی از دست بدهیم. گرچه برخی ها خواستار آنند که آمریکا پای خود را از این توافق کنار بکشد و اصطلاحا قِسِر در برود و معامله بهتری را برای خود رقم زند، اما این مسیر قابل قبول و پذیرفتنی برای انجام یک معامله بهتر نیست؛ آن هم در زمانی که تحریم ها ضعیف تر و برنامه اتمی ایران نیز قوی تر شود. هر چند این توافق نقایصی دارد اما به نظر من آن چشم اندازی که معامله بهتر را در رد آن در کنگره می پندارد، بیشتر به یک رویا و فانتزی شبیه است. در نهایت کارشناسان توافق کرده اند که چنانچه ایران تصمیم بگیرد به سرعت برای دستیابی به یک بمب اتمی حرکت کند با یا بدون این معامله، تنها مسیر قابل اعتماد برای پایدار نگاه داشتنش، رو آوردن به یک حمله نظامی گسترده است.

کریس مورفی در ادامه مدعی شد: نکته مهم دیگر آن است که آمریکا این ملاحظه نظامی را در این توافق از دست نمی دهد بلکه برعکس اقدام نظامی، زمانی اعتبار بیشتری می یابد که ایران در اجرای این توافق به فریبکاری رو آورد. در آنصورت آمریکا شرکای بیشتری را در حمله نظامی علیه ایران برای خود خواهد داشت؛ بشرط آنکه با کنار کشیدن از این توافق خود را منزوی نکند. من تاکنون با حامیان و مخالفان این معامله ملاقات کرده و دغدغه های آنها در ایالت کنکتیکت شنیده ام و حتی با شماری از ساکنان هر دو نگاه در این ایالت، گفتگوهای یک به یک داشته ام. کنکتیکت همان ایالتی است که نخستین بار در سال 2006 میلادی مرا به کنگره فرستاد تا صدای خود را به گوش همگان برسانیم که جنگ هر چند گاهی اوقات ضرورت پیدا می کند اما باید بعنوان آخرین گزینه آن هم بعد از شکست دیپلماسی مورد استفاده قرار گیرد. باور پایدار و بلند مدت ایالت ما در ارج نهادن به پیگیری راه حلهای دیپلماتیک در خصوص چالشهای جهانی از اهمیت بسزایی برایم برخوردار است. در زمان برسمیت شناختن سازمان آزادی بخش فلسطین در سال 1993 میلادی اسحاق رابین، نخست وزیر وقت اسرائیل اظهار داشت: شما با دوستانتان صلح نمی کنید بلکه با دشمنان بسیار ناخوشایندتان صلح می کنید. 

وی مدعی شد: بکار بستن دیپلماسی با دشمنان هرگز آسان نیست و نتایج بدست آمده از آن نیز هرگز زیبا و جانانه نیست. با این حال تاکنون با حمایتهای ناقص ملتها و هماهنگی های دیپلماتیک لازم از وقوع جنگها جلوگیری شده است. ما بواسطه این توافق با ایران صلح نمی کنیم بلکه براحتی این اطمینان را بوجود می آوریم که آنها به یک دشمن مسلح به سلاح هسته ای تبدیل نخواهند شد. آمریکا و متحدان ما همچنان با چنگ و دندان با رژیم ایران که از تروریستها حمایت می کند، تهدیدهای همیشگی برای آمریکا و اسرائیل دارد و حقوق سیاسی و حقوق بشر ملت خویش را انکار می کند، مبارزه خواهند کرد.هدف این توافق از همان آغاز، بازداشتن ایران بدون اجبار به شروع جنگی دوباره برای حرکت ایران در مسیر دستیابی به یک بمب اتمی بوده است و من چون معتقدم که ایران با این توافق احتمال کمتری در دستیابی به یک بمب اتم دارد تا بدون آن، از این توافقنامه حمایت می کنم. 

 انتهای پیام/